A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
Belime sürtünen kollarıyla heyecanım katlanarak arttı. O pizza dilimlerinden birini alırken hemen kulağıma doğru sürtünen yanağına küçük bir öpücük kondurdum.
Yumuşak tenindeki kısa, diken gibi sakalları bile tenimi karıncalandırıyordu.
"Al bakalım."
Pizzayı titreyen parmaklarımla alırken bir kolu da karnıma sarılı bir şekilde duruyor, yerimi sabitleştiriyordu.
"Fırat beni bekliyor." dedim üzgünce. "Senin yüzünden ilk arkadaşımı kaybediyorum."
"Benim yüzümden değil... Gidebileceğini söyledim sana." Ilık nefesi tenimi okşarken bir dilimi de kendi alıp ağzına götürdü. Yarısından fazlasını ısırdı. "Tatlı yemek isteyen sensin."
Vücudunun her bir noktasını bedenimde hissetmeye devam ederken erkekliği her geçen saniye altımda daha da çok kendini hatırlatıyordu. Bu duyguları özlemiştim. Onun yanında olmayı, kendine has kokusunu solumayı, nefesimi kesmesini... Emre'ye dair her ayrıntıyı özlemiştim.
Birbirimizle sıcaklıklarımızı paylaştığımız dakikalar boyunca yemeklerimizi yedik. Açlığım geçtiğinde onun üstüne uzandım. Buradan gitmem lazımdı... Öğle saati bitti bitecekti ama kalkmak istemiyordum. Hep böyle üstünde uzansam ne olurdu ki?
"Kıskandın beni..." dedim mırıl mırıl bir sesle. "Beni unutamadın değil mi?"
"Dürüst olmayı sevmiyorum." Öfkeli serzenişiyle yüzüme derin bir gülümseme yayıldı. "Pardon... Sana karşı dürüst olmayı sevmiyorum." Parmakları saçlarımın arasına girip usul usul okşamaya başladı.
"O gece... Hatırlıyor musun?" diye sordum çekinerek. "Üzerine konuşmadık."
Derin bir nefes aldığını hissettim. Bir şeyler söyleyeceği vakitte telefonum çalmaya başladı. "Of!" diye inleyip kucağında doğruldum. Ona baktığımda ise gözlerini yummuş, başını geriye doğru atmıştı. Pantolonu oturmamdan kaynaklı kırışmıştı.
Üstünden kalkıp telefonu nereye attığımı görmek için etrafa göz attım. Diğer koltukta ekranı parlayan telefonumu fark etmemle uzanıp elime aldım. Elif diye biri arıyordu. Kim olduğu hakkında ufacık bir fikrim yoktu ama buradaki kızlardan biri olmalıydı.
Aramayı yanıtlamadan "Benim gitmem lazım Yaman bey." dedim kibarca. "Yemek için teşekkür ederim."
Emre mavilerini üzerime dikip dilini dudaklarının üzerinde gezdirdi. "Tatlıyı yiyemediniz." Dudakları üzgünce aşağı büküldü.
"Başka zamana artık." Üstümü başımı düzeltip kapıya doğru yöneldim. Arkamdan adım seslerini işitirken kilidi çevirdim. Tam kapı kulpunu aşağı indirecektim ki Emre'nin göğsü tüm gücüyle sırtıma çarptı ve bedenimi kapıya yapıştırdı.
