Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 031

Ik lag samen met Drake op de grond. De grond was lekker koel en het was gewoon nog steeds te warm. Ik had er geen zin meer in. Ik wilde dat het ging regenen.

Ik stond op en trok een lichte jurk aan. Het was de enige die niet zo tegen me aan plakte tijdens deze hitte. Hij werd bijna elke dag gewassen, zodat ik het aan kon.

'Wat ga je doen?' vroeg Drake met zijn ogen dicht. Ik knielde naast hem neer en kuste hem op zijn lippen.

'Ik ga naar de tempel', fluisterde ik hem toe.

'Het heeft geen zin om te bidden voor regen', zei Drake.

'Dat weet ik', fluisterde ik hem toe. Ik ging weer staan. 'Maar ik moet wel weer eens gaan. Dankzij jou kon ik er niet naar toe.'

'Dank je wel, trouwens', zei Drake. Hij deed zijn ogen open en leunde op zijn ellebogen. 'Je hebt het zo goed gedaan. Ik had geen betere vervanger kunnen vinden. Je bent een geweldige koningin.'

'Dank je wel, mijn koning', zei ik en ik liep weg. Ik liep de deur uit en naar beneden. Ik liep zo naar buiten. Toen ik een stap buiten had gezet stond Max meteen naast me. Ik glimlachte naar hem en we liepen samen door de stad. Het was avond en niemand was meer buiten. Wel stonden overal de ramen en deuren open, iedereen probeerde zo veel mogelijk koelte binnen te krijgen.

We liepen samen naar de tempel van Aphrodite. Max zou hier niet in mogen en ik wilde even alleen zijn. Ik liep de trappen op en naar het offeraltaar. Er lagen wat dingen op en ik knielde neer. Ik moest me weer wijden aan Aphrodite en tegen haar zeggen hoe dankbaar ik ben.

'De grote godin van de liefde, Aphrodite', fluisterde ik, 'ik moet u zo dankbaar zijn voor alles. Mijn gebeden zijn allemaal verhoord en mijn geluk kan niet op. Maar ik heb nog één vraag. Ik weet dat Drake nog een zoon wilt, zelfs nog meer kinderen. Hij geniet nu van ze elke dag. Ik vraag u om nog een zoon, een zoon die het koninkrijk zou kunnen erven. Ik vraag om geluk voor mijn kinderen en geluk voor Drake. Zoals altijd dank u voor de liefde voor mijn kinderen en mijn man die u mij heeft gegeven. Er is niks dat ik u kan geven, want ik sta hier voor u, niet als een koningin, maar alleen als een vrouw die haar naaste lief heeft. Zegen hen waarvan ik hou en zorg voor hen, zelfs als ik er niet ben. U nobele dienares, Eveline.'

Ik lag in Drake zijn armen. Het was nog steeds warm, maar het maakte ook niks meer uit. Of ik nu tegen hem aan lag of niet, het zou altijd even warm zijn.

Drake streelde afwezig mijn rug. Ik weet zeker dat hij dat niet door had. Hij humde omdat hij probeerde me in slaap te krijgen. Ik wist dat het hem niet zou lukken. Het was te warm en ik was nog niet echt moe.

'Was het ook zo warm bij het slagveld?' vroeg ik.

Drake grinnikte. 'Nee', zei hij. 'Je weet toch dat het aan de andere kant van het land is. Daar is het altijd kouder. Wie geeft hier nou onze kinderen onderwijs?'

'Dank je wel', zei ik. 'Wie is hier nou sarcastisch bezig, en dan zeggen ze wat van mij. En ja dat wist ik, maar het is hier zo warm dus ik vroeg me af of het daar ook warmer was.'

'Het was zeker warmer, maar niet zo warm als hier', zei Drake. 'Maar ik ben wel blij dat ik hier ben. Alleen al zo dicht bij jou, dat doet me zoveel goed. Of dat zegt Argos in ieder geval.'

Ik grinnikte. 'Argos is aardig voor ons', zei ik. 'Zijn meiden komen binnenkort hier heen. Ze zullen als mijn dames dienen. Ik heb ze uitgenodigd.'

'Ik ben trots op je', zei Drake. 'Dat je dat maar weet.' Ik keek naar hem en ik kuste hem. En toen hoorde ik. Het gekletter tegen de grond. Ik keek naar buiten en ik glimlachte.

'Het regent', riep ik naar Drake. Ik stond op en ik rende mijn kamer uit. Het kon me niet schelen hoe ik eruit zag, maar het regende. Voor het eerst in weken regende het. Eindelijk was er dan de koelte.

Ik rende de binnenplaats op en ik draaide rondjes. De regen koelde mijn huid en maakte me helemaal nat. Ik lachte erom en ik bleef ronddraaien totdat ik nog net op mijn benen kon staan.

'Je ziet er kinderlijk uit, lieverd', zei Drake. Ik draaide me naar hem om en ik zag dat hij tegen een muurtje aan leunde. Hij stond wel droog. 'Het is aandoenlijk.'

'Dank je wel', zei ik sarcastisch met mijn handen in mijn zij.

'Graag gedaan, mijn koningin', Drake maakte een buiging.

Ik richtte mijn handen naar hem toe. 'Kom hier, mijn lieveling', zei ik. Drake liep op me af en hij streelde het haar uit mijn gezicht. Hij kuste me op mijn voorhoofd en toen tilde hij me op. Hij draaide langzaam een rondje en ik lachte. Toen mijn voeten weer de grond raakte omhelsde ik hem. Ik vond het zo zonde dat hij weer zijn masker op had. Ik wilde hem kussen, overal. Op zijn wangen, zijn oogleden, zijn mondhoeken en op zijn mond. Gewoon overal omdat ik zo gelukkig was met de regen.

'Mama, papa', hoorde ik de kinderen roepen. We draaiden ons om naar hun en ze kwamen op ons afrennen. Waarschijnlijk had Maddie ze wakker gemaakt om te laten zien dat het regende.

Steve en Sam begonnen ook rondjes te draaien zoals ik had gedaan. Drake lachte. 'Zo zie je dat jullie familie zijn', fluisterde hij in mijn oor en ik glimlachte. Ja, ze waren mijn familie, netzoals de rest die hier stond. Argos, Marcus, Max en Maddie kwamen ook naar buiten. Dit was onze familie, zij die we lief hadden, zij die er elke dag voor ons waren.

Ik rende naar Danielle toen en ik nam haar in mijn armen. We draaiden rondjes en ik sprong in de plassen. Toen ik haar weer neerzette begon ze ook in de plassen te springen. Ik lachte en sprong ook zo hard en zo hoog als ik kon. Terwijl ik om me heen zag, zag ik ook dat anderen dat deden.

Ik keek op naar de hemel. 'Dank je wel', fluisterde ik en ik wist dat ze me daarboven hadden gehoord. De goden moesten worden bedankt voor deze regen en voor deze mensen om me heen.