Burning Flame Of Lying [Redvein Crescent Series #1]

Chapter 4

Indigo
______

ARAIA

"It was an accident! I swear!"

They still look at me unbelievable. Wala namang reaksyon si Aldridge at lumabas lang ito ng bahay. It's okay if it's only infront of my friends but why did it happened infront of his face too?!

"Sigurado ka ba?" Panunukso ni Vesper ngunit sabay naming tinitigan ni Priam nang masama.

"Akala ko imbento lang ni Kyrith na nandito si Aldridge," Rumi stepped in. Pag-iiba nito ng pinag-uusapan. "My mind can't process everything I've seen. Wait give us a minute, Araia."

Napakunot ako dahil doon, God knows how I tried to calm my system down and let settle this in peace! "I had enough. Believe what you want to believe. I'll go practice in the forest."

Agad akong tumayo at kinuha ang espada at ang spear. Nakita kong sumunod ang apat sa akin ngunit agad ko silang hinarap. "On my own, PLEASE."

Wala silang nagawa dahil sa sinabi ko. Inis akong lumabas ng bahay dala-dala ang iba't ibang armas. I hardly closed my eyes and let out a deep sigh. What a good moment to start this morning.

That was kinda... Embarrassing as hell! Really Araia? In front of Aldridge? Bakit kasi sakto sa timing ang paglabas niya sa kwarto.

Napalingon ako sa kanan nang makarinig ako ng tilian. Aldridge and Tatienna are together, looks like they are discussing about something but I don't care.

I don't care nga ba or am I pretending I don't because if I really care, it will break me?

Nagulat ako nang may lumapit na isang lalaki at iniabot sa akin ang pulang rosas. Tradisyon sa La Verisson ito, na kapag binigyan ka ng pulang rosas ay may gusto sa'yo ang nagbigay. Namumula pa ang kaniyang mukha at nahihiya.

Ngumiti ako at tinanggap ang rosas. Nahati ang atensyon ng ilan, napunta naman sa akin ang iba. Ramdam kong nahihiya pa din ang lalaki kaya niyakap ko ito. Hindi din nagtagal ay pinalaya ko na. Kitang kita sa mukha niya ang gulat at kinikilig dahil pulang pula ang pisngi niya.

I look at Aldridge who's looking to my direction. Ngumiti ako at nagkibit-balikat saka umalis sa lugar. Rinig ko pa din ang tilian at papuri dahil sa ginawa ko.

I kinda like the attention, specially when Aldridge is around the corner.

Inubos ko ang oras ko sa pag-eensayo ng dagger, espada at bow and arrow. Next week ay bibigyan naman kami ng iba't ibang armas na pwede naming gamitin sa pag-eensayo. Kailangan kong matutong gumamit ng maraming armas. My mother is kinda tricky, if she knows what's your weakness, she'll go to that.

Kapag alam niyang hindi ka marunong sa ganitong bagay, iyon ang ipapagawa niya.

But I still like her mindset. She gave us a chance to learn something new but not in the battlefield area please! Sa pagkakaalam ko ay siya ang magdedesisyon kung anong armas ang gagamitin mo. And if she knows I can't use spear or axe, she'll give me that. Though I know how to use it, hindi lang ako sanay dahil lumaki akong gumagamit ng pana at palaso.

"Tanghali na."

Napahinto ako sa pag-eensayo at bahagyang nagulat. Agad akong lumingon at nakita ang pigura ni Aldridge na may dalang dalawang mansanas. Pabato niyang binigay sa akin ang isa at agad ko naman 'yon nasalo.

"Don't worry, walang lason 'yang mansanas."

Pinaningkitan ko ito ng mga mata."Did I ask? Looks like you're saying the opposite."

He chuckled. "It's written on your face, binibini."

"Whatever."

Agad ako na tumalikod sa kaniya at tinignan ng maigi ang mansanas. Hindi ako sigurado kung malinis ito kaya inilapag ko ito sa ibabaw ng dala kong bag. Agad din akong bumalik sa pag-eensayo.