"အ!"
ရုတ်တရက်တအားစူးအောင့်လာကာ...
အသက်ရှူရတာတောင်ခက်ခဲလာသည်...။
"အချစ်.."
ထိုအခိုက်မှာပဲ ဟွန်းကအပြင်ထွက်လာ
တော့ ပုံပျက်နေတဲ့သူ့ရဲ့မျက်နှာကို
အမြန်ပြင်လိုက်သည်...။
"အပြင်မှာနေတာကြာနေပြီလေ...
အိမ်ထဲဝင်တော့ အချစ်..။
လေစိမ်းတွေတိုက်လာပြီ.."
"အင်း..."
"ဒါနဲ့..အချစ်..တကယ်ပဲသက်သာရဲ့လား။
မျက်နှာကဖြူရော်နေတယ်.."
"အင်း..အချစ်သက်သာပါတယ်..။
မနေ့ကအရှိန်နဲ့ကြောင့်မို့..."
သူ့ရဲ့တုန်ယင်ချင်နေတဲ့အသံကိုမနည်း
ထိန်းပြောကာ ပြုံးပြလိုက်တော့မှ
စိတ်ပူနေရာကနေ ဟွန်းကစိတ်သက်သာ
ရာရသွားသလိုပြုံးသည်...။
ပြီးနောက် သူ့ရဲ့ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ပေး
ကာ.....
"ဟုတ်ပါပြီ...အခုတော့ကိုယ်တို့အိမ်ထဲ
ဝင်ကြရအောင်.."
"အင်း..."
အိမ်ထဲရောက်တော့ အသက်ရှူရတာက
တဖြေးဖြေးပိုခက်လာတာမို့အနားက
ဆိုဖာပေါ်ကိုထိုင်ချလိုက်သည်....။
မရေတာ့ဘူး...။
တအားကိုထိုးအောင့်နေပြီးနေရခက်နေပြီ..။
"ဟွန်း.."
"အင်း..အချစ်..ဟင်!!..အချစ်
ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
သူ့ခေါ်သံကြောင့်လှည့်လာတဲ့ဟွန်းက
ဆိုဖာပေါ်မှာပုံပျက်စွာထိုင်နေတဲ့သူ့ကို
မြင်တော့အလန့်တကြားနဲ့အနားကို
ရောက်လာသည်...။
"အချစ်!..ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
စိုးရိမ်တကြီးမေးနေတဲ့ဟွန်းကိုသူပြန်မဖြေ
နိုင်သေးဘူး....။
အသက်ရှူရတာခက်ခဲနေတာမို့...
လေကိုသာ အတင်းကြီးလိုက်ပြီးရှူနေရ
သည်...။
"အချစ်...ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကိုယ်မေးနေ
တယ်!"
"အခန်း....အခန်းထဲက.."
YOU ARE READING
မင္း!...[COMPLETED]
Fanfictionသြားစမ္းပါ...အို္ဆယ္ဟြန္း...ငါမင္းတို႔လိုလူေတြကိုရြံလြန္းလို႔... သွားစမ်းပါ...အို်ဆယ်ဟွန်း...ငါမင်းတို့လိုလူတွေကိုရွံလွန်းလို့...
![မင္း!...[COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/247690443-64-k242697.jpg)