A Second chance to Loved you | ✔︎

SPECIAL PART

Special Part

＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿

(Kathleen's POV)

"Five, four, three, two, one.... cut!" Sabi ni Direk sa amin at natapos na ang shinu-shoot naming palabas.

Kapag siguro napanood nila ito, maganda. Kasi napakaganda ng plot. Napakaganda nung characters, I mean yung personality ng mga characters. Gusto ko mang mameet yung sumulat nito. Kaso nasa kabilang buhay na sya.

𝘌𝘭𝘢𝘪𝘯𝘦 𝘊𝘢𝘯̃𝘦𝘵𝘦 𝘔𝘦𝘯𝘥𝘰𝘴𝘢 yung pangalan ng sumulat. At masasabi kong napakagandang kwento nito.

𝘠𝘰𝘶'𝘳𝘦 𝘮𝘺 𝘥𝘦𝘴𝘵𝘪𝘯𝘺 yung title ng kwento. Sa title palang parang na-attract na ko e. Tapos nung nabasa ko pa, na-amaze ako. Like, ako yung magiging bida! Nakakatuwa lang. Habang shinu shoot nga namin, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Dahil baka magka mali ako. Pero mula una hanggang sa huling shooting namin, naging matiwasay naman at maayos.

Ako nga pala si Kathleen Carillo. Nag-iisang anak nila Martin at Amelia Carillo. I'm twenty two years old. Fourteen palang ako ay sinabak na ko nila mommy at daddy sa larangan ng pag-arte. Kasi nakitaan daw nila ako ng acting skills. Kahit alam ko sa sarili kong hindi ko naman talent ang pag-arte. Pag iinarte siguro oo. So ayun, yung first project ko e nung sixteen ako. Kung saan ako yung bida. Mahirap palang makipagsabayan sa mga beteranong actor no? Nung natanggap ko tong project na to na ako na naman ulit yung bida. Natuwa ako, shempre tinanggap ko. Magandang opportunity to para sa akin. Papalagpasin ko pa ba?

"Anak, Kathleen. Baba na! Kakain na tayo!" Utos ni mommy sa akin.

"Opo mommy!" Bored na sabi ko.

Pagkatapos ay lumabas ako ng kwarto at bumaba na para kumain. Dala-dala ko pa rin yung cellphone ko para kapag nag chat yung kaibigan ko, updated agad ako! Mahirap na, baka mahuli ako sa balita. Umupo na ako sa upuan at nag simula nang kumain.

"Kathleen, how's the taping last time?" tanong ni mommy sa akin habang kumakain sya.

"Yeah, okay naman." Walang ganang sagot ko.

"How's the director? The co-director? The staffs?" sunod-sunod na tanong ni mommy.

"Mabait naman silang lahat." Bored na sagot ko.

Tumango lang si mommy at pinagpatuloy na ang pagkain. Tahimik nalang akong kumain.

"Hon, tutal dalaga na yung unica hija natin. What if ipakilala na natin sya sa anak ng kaibigan mo?" tanong ni mommy kay daddy na ikinakaba ko.

Di pa ko ready mag-asawa no! I want to enjoy my life bilang dalagang pilipina. Baka kasi last day ko nalang pala tapos hindi ko na-enjoy yung pagiging dalaga ko. Mali yung iniisip nyong last day! I mean kasi na baka last day ko nalang na bilang dalaga! Baka magising nalang kasi ako isang araw, kasal na ko! Kumbaga, gusto ko lang ienjoy yung pagiging buhay dalaga ko. Yung walang prinoproblema na anak, yung walang makulit na asawa.

"Yun nga din yung gusto ni Fernand. Yung ipakilala natin sa anak nya si Kathleen. Perfect match sila!" Natatawang sabi ni daddy.

"Parehas naman silang twenty two. So pwede na. Ano?" tanong pa ni mommy.

Nayayamot ako! Akala nila hindi ko naririnig yung mga pinagsasabi nila! Anong ipakilala? Anong perfect match? Duh! Kakasabi ko lang di ba? Ayoko pang mag-asawa. Ano naman kung same age kami? Walang may paki! Kahit itanong pa nila sa pagong.

"Oo. Hayaan mo hon, ipapakilala ko si Kathleen sa anak ni Fernand. Tiyak kong matutuwa yun! Matagal na kayang gustong makilala nang anak ng kaibigan ko si Kathleen. Kung hindi lang ba maarte to!" Natatawa pang sabi ni daddy.