မောင့်ရင်ထဲမှာနေမလား

ပွဲဦးထွက်

နှင်းဆီပန်းဖြူဖြူတွေ....
လျောက်လမ်းဖြူဖြူတွေ....
အဝင်ပန်းဂုံး ဖြူဖြူတွေ

တောကြီးမျက်မဲထဲက
သစ်စခန်းနဲ့ မှမလိုက်အောင်လှပနေခဲ့သည်။

" ဘယ်လိုနေလဲ
ငါအဆင်ပြေရဲ့လား"

လက်ဖျားခြေဖျားတွေ တုန်ကာ ကြယ်သီးတပ်နေသော ဆရာခါးအားကြည့်ကာ ထွန်းလူရယ်ချင်နေပါတော့သည်။

ကလေးတစ်ယောက်ထွက်ပြီးမှမင်္ဂလာပြန်ဆောင်ရမှာကို ဆယ်တန်းဖြေရမဲ့ကောင်လေးလို ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်နေသောဆရာခါးပုံစံသည် အရက်မသောက်ရတဲ့ လူလို ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

" ကြယ်သီးကလွဲနေတယ် ပေးပါ
ကျွန်တော်လုပ်ပေးမယ်"

ထွန်းလူသည်ထိုင်နေရာမှ ထလာပြီး ခါး၏လည်ကတုံးကြယ်သီးအား သေချာတပ်ပေးနေခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် "ကျွီခနဲ"
မြည်လာတဲ့ တံခါးနဲ့ အတူ အသံခပ်စူးစူးလေးတွေထွက်ပေါ်လာတာမို့ နှစ်ယောက်သားဆက်ခနဲခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်သည်

" ရှင်.... ရှင်တို့ ဒါဘာလုပ်နေတာလဲ"

အခန်းထဲဝင်လာသော မေနှင်းဆီဖြူ နှင့် မြပွင့်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ အထိပ်ထိပ်အပျာပျာထအော်ပါတော့သည်

နှစ်ယောက်သားပူးကပ်နေသည်ကို နမ်းနေသည်ဟု ထင်သွားပုံရတာမို့ ထအော်ကြတာဖြစ်၏

" မဟုတ်ဘူး မိန်းမ
သူကမောင့်ကိုအင်္ကျီ ကြယ်သီးတပ်ပေးနေတာ"

ဆရာခါးသည် ဖြစ်စဉ်အား မျက်ကလူးဆန်ပြာ
မေနှင်းဆီဖြူဘက်လှည့်ကာ ရှင်းပြနေပေမဲ့

ထွန်းလူကတော့ ကိုယ့်နှဖူးကိုယ်ပြန်ရိုက်ကာရယ်နေမိပါသည်။

အစကတည်းကတပူးပူးတတွဲတွဲနေနေတာမို့ ပေးစားချင်နေသော fujoshiမ မြပွင့်ကလည်း ပါးစပ်တပြင်ပြင်ပင်

" မကြီးနော် သူတို့ကသိပ်ယုံရတာမဟုတ်ဘူးရယ် အရင်က ညီမတွေ့တိုင်း ကာပယ်အင်္ကျီနဲ့"

မီးလောင်ရာလေပင့်နေသော မြပွင့်ကို ထွန်းလူသည် ဝူးဝူးဝါးဝါးထအော်ပါတော့သည်