Hera ve Aden

11- YENİDEN!

Bana doğru yaklaşıp "Ben mesajların sahibiyim." diyen ve tanımadığım adama öylece bakakalmıştım çünkü söylediği şeyin gerçek olması bu yaşanan tüm olayların doğru olduğunu kanıtlıyordu.

Lütfen adamı tanıyor olmayayım lütfen!

Yaşadıklarımın gerçek olmasındansa şizofren olmayı tercih ederim.

"Affedersiniz ama sizi tanıdığımı hiç sanmıyorum." deyip adamı baştan aşağı gözlerimle inceledim ve cidden tanımıyordum hani bir yerlerden tanıdık gelse neyse derdim fakat ilk defa görüyordum.

"Bence gayet iyi tanıyorsunuz." deyip gülümsedi ve bir insanın gülümsemesi nasıl bu kadar güzel olabilir? Resmen gözleri ışıldıyordu gülümserken.

Bende istemsizce gülümseyerek;

"Beni başka biri ile karıştırmış olmalısınız çünkü gerçekten sizi tanımıyorum." dedim.

Adam birkaç dakika düşündükten sonra;

"İsminiz Layla değil mi?" dedi.

İşte bu!

Tanrım, hayatımda hiç bu kadar rahatlamamıştım.

"Üzgünüm ama ben Layla değilim." deyip gülümsedim.

"Ah! Çok pardon size çok benzeyen biriyle karıştırdım galiba." dedi tatlı bir mahcubiyetle.

Adamın tatlılığı ve nezaketi aşırı hoş ki bunu tarif edemiyorum.

"Sorun değil." deyip yavaşça arkamı döndüm.

Cidden çok mutlu olmuştum adam Layla deyince ama bir yandan da çok tuhaf değil mi?

Neyse...

Yoluma devam ederken telefonum çaldı;

Arayan: Olivia

"Alo, neredesin sen?, NE!, tamam tamam ben hemen yasa geçerim orada konuşuruz."

Olivia'nın dediklerine göre katil Mike diye biriymiş ve benim yasa gitmemi istiyor, hızlı olmaya çalışarak yasa doğru ilerlemeye başladım.

Christian'dan;

"Eee senin şüphelendiğin biri var mı?" dedi Peter meraklı gözlere bana bakarken.

"Maalesef yok ama galiba Olivia ablanızın çok güçlü kanıtları var suçlu olduğunu düşündüğü kişi için." dedim ellerimi bedenime dolarken.

"Kimden şüpheleniyor peki?" dedi Tom.

"İşte orasını hiç bilmiyorum." dedim ve birkaç dakika sesizlikten sonra;

"Siz neden benden şüphelendiniz?" diye sordum.

"Iııı..."

İkiside birbirine bakıp bakıp ne diyeceklerini toparlamaya çalışıyorlardı tabi buda gözüme çok tatlı görünmelerine sebep oluyordu.

"Cevap yok mu?" dedim.

"Şeyy.... Aslında seni ilk defa gördüğümüz ve tanımadığımız için sen sandık." dedi Peter utanarak.

"Evet doğru!" dedi Tom.

"Hmm, bu böyle olmaz neden mi? Çünkü siz küçük veletler her önünüze çıkan adamı veya kadını katil sanamazsınız!" dedim biraz azarlarcasına.

İkiside başını önüne eğip;

"Haklısın, özür dileriz." dediler.

İki elimide kaldırıp kafalarını sıvazladım ve yas alanına geri döndük, Lara'ya her baktığımda anlamsızca Annie'ye öldürücü bakışlar attığını görüyordum, cidden bu kadının Annie'yle sorunu neydi?