My Baseball Queen (Athlete Series 1)

Fourteen

Napakurap-kurap naman ako nang tumawa ng malakas si Brijie dahilan kung bakit naagaw namin ang atensyon ng lahat. Palihim ko naman siyang sinipa mula sa ilalim ng lamesa.

"Ano ba, Jie?!" angil ko.

Kinuha nya sa akin ang hawak Kong kutsara at sundae. "This is mine. May sinabi ba akong kuhanin mo ito?"

"Ang damot mo," asik ko.

Napatawa ulit siya. "Dapat nakita mo kung ano ang reaksyon mo kanina. That was epic!"

Sinamaan ko siya ng tingin. "Bahala ka sa buhay mo."

Naiiling akong tumayo at naglakad na palayo. Ibang klase talaga mang-asar ang kumag na iyon. Pagdating talaga sa pagkain ay gagawin ng kumag ang lahat. Pwede naman kasi niyang kuhanin na lang basta iyong pagkain. May pa "dito sa puso ko" pa siyang malalaman.

Hindi ko pinansin ang pag-sigaw niya sa pangalan ko. Nagpatuloy lamang ako sa paglalakad kahit pa hindi ko alam kung saan ako pupunta.

Sa totoo lang ay kinabahan ako kanina. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag seryoso sya sa sinabi nya. Ang dami ko na kasing problema tapos sasabay pa sya. Pero aaminin ko, nakaramdam ako ng kakaibang kiliti sa puso ko lalo na noong nilapit niya ang mukha niya.

Napahinto ako sa paglalakad nang may grupo ng kalalakihan ang humarang sa dadaanan ko. Maya-maya pa ay lumitaw mula sa likod ng mga ito ang lalaking kinaiinisan ko.

"Anong kailangan mo, Mr. Martinez?" tanong ko.

"Pauwi na sana kami noong mapansin kita kaya naman, nandito lang ako upang magpaalam," tugon naman niya.

Napatango naman ako. "Okay. Hindi mo naman kailangang gawin ang bagay na iyan."

"Sasabihin ko din na simula sa araw na ito ay liligawan na kita," dagdag pa niya.

Napahakbang naman ako palikod. "Hindi ako pumayag, Manolo."

"Sa ayaw at sa gusto mo, liligawan kita," madiin niyang bitaw.

"Ate Pretty!"

Nahawi naman ang grupo ni Manolo nang umalingawngaw mula sa likod nila ang boses ng isang bata. Napangiti naman ako nang makita ko si Daniel na kumakaway habang tumatakbo palapit sa akin. Lumuhod naman ako upang salubungin siya at magpantay kami.

"Daniel, anong ginagawa mo dito?" tanong ko nang makalapit ang matabang bata.

Niyakap niya ako ng mahigpit dahilan nang bahagya kong pagtawa. Kahit naman papaano ay na-miss ko din ang cutie pie na ito.

"We're here to watch your game. I asked Daddy to fetch me from school and dropped me here," tugon naman niya.

Tanaw ko mula dito ang pagdating ng tatay ng bata. Cool na cool itong naglalakad habang nakapamulsa. Wala namang nagawa pa sina Manolo at ang grupo niya na umalis at iwanan kami. Pero hindi pa din nakaligtas sa paningin ko ang masama nitong tingin.

"Ate Pretty, are you okay?" tanong ni Daniel.

Tumango naman ako. "Oo naman."

"We saw you a while ago. Ginugulo ka ba ng mga iyon?"

Napatingin naman ako kay Mr. Cruscio. Tuluyan na pala itong nakalapit sa amin ng hindi ko namamalayan. Napatayo naman ako kaagad sabay pagpag sa mga tuhod ko.

"Ate Pretty, I shout as loud as I can to save you," nagmamalaking ani ng bata.

"Thank you, Daniel. You are my hero," saad ko naman sabay gulo ng buhok niya.