Chapter 14: The Confession

5.3K 136 53
                                    

WARNING: RATED SPG


Chapter 14

I tried to call her while driving but she was not answering my calls. After trying for the nth time and losing my patience, I put down my phone. My grip on the steering wheel tightened and jaw clenched because of overthinking. I was just hoping that she was okay.

"Fuck!" I cursed and slammed the horn because of the traffic in my front. I decided to find another route.

I drove my car faster and after a few minutes I reached the condo where I think my step-brother is living. When I went out from my car I saw Mikaella and that guy walking towards me. They were laughing and looked so happy.

"T-Travis."

Bakas sa mukha nito ang labis na pagkagulat nang makita ako. Halatang hindi inasahan na makikita nila ako rito.

"How did you know my address?"

"I have my ways to everything I want to know."

"A-Ano pa lang ginagawa mo rito?"

"Isn't obvious that I'm fetching you?"

"Hindi mo naman ako kailangang sundu-"

"Uuwi na tayo."

Hinawakan ko siya sa braso at pinasakay sa sasakyan. Nag-wave pa siya nang malungkot sa kapatid ko bago pumasok sa loob.

"Travis, galit ka ba?"

"Alam mo ba kung anong oras na?"

"11:50 PM," sagot nito at napayuko.

"See? Malapit na mag-12 Midnight pero nasa labas ka pa rin. Baka nakakalimutan mo na ibinilin ka sa akin ni Tita Erin? Kapag may nangyari sa 'yong masama, magagalit sa akin ang parents mo."

"Sorry."

"You were not even answering my calls. I was fucking worried about you. And then I will just see you laughing with that asshole."

"I'm sorry. I was planning to go home na naman talaga noong nakausap kita kanina. But something happened."

My gripped tightened that made the veins in my arm and hand more visible because of what she said, hoping it was not what I am thinking. Yeah, I know he's my fucking brother. But by just thinking about what I found out about him when I did a research last night made me fucking worry.

"Then tell me what happened," I commanded trying to calm myself.

"Na-stock kami sa elevator kanina. Natagalan bago naayos dahil late night na nga. Sinubukan kitang tawagan at i-text kaso walang signal. Nakalabas lang kami noong naayos na iyong sira sa elevator. That was the reason why we looked happy when you saw us. Kasi nga finally nakalabas na kami. It was just a relief."

"Okay."

Hindi na ako umimik pa at nag-focus na lang sa pagmamaneho. At least now, I won't overthink na. Okay na sa akin na nalaman kong safe siya. Namayani ang katahimikan at walang nagtangkang magsalita.

"Galit ka ba sa 'kin?"

"Hindi."

"Okay."

Hindi naman talaga ako galit pero hindi rin ako masaya sa nangyari. Bumigat bigla ang dibdib ko nang marinig ang mahinang pag-iyak nito.

"Why are you crying?" I asked worriedly at kaagad inihinto ang sasakyan sa tabi.

"I'm not crying."

"Don't lie. Iyan oh umiiyak ka."

Endeavoring the Blaze Sky (Conzego Series 2✓)Where stories live. Discover now