A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Bu geceyi nöroloji gecem ilan ediyor ve gidiyorum ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
Balkonun kilidini açmamla Emre hızla kendini odama attı. Anlık bana çarpmasından korkarak geri çekildim.
Üstündeki tişört hafifçe ıslanmış, gösterişli kaslarına yapışmıştı. Dışarıdan gelen yağmur damlalarının yere çarpış sesini daha net duyarken onu ıslatan şeyin ne olduğunu anlamak zor olmadı. Beni eve bıraktıkları sırada hava hafif esiyor olsa da yağmur yağmıyordu.
"Yağmur bir anda bastırınca ıslandım." dedi direkt tişörtünü çıkartıp yere atarken.
"Yağmurlu havalarda beyaz giymen hiç hoş değil." Kapıyı kapatmadan odamın ortasına doğru adımladım. Üstümdeki geceliğin dekoltelerinden dolayı dışarıdan gelen esinti hafif ürpermeme neden oldu.
"Ben evden çıkarken böyle değildi." Önüne kadar geldiğimde kolu belime sarıldı ve direkt bedenimi bedenine bastırdı. "Hem kıskanıyor musun sen bakayım?"
Cıkladım. Emre gözlerini ağır ağır yüzümde dolaştırdı. Akşamki hafif makyajımı da çıkardığım için yüzümde en ufak yabancı madde yoktu.
"Çok güzelsin... Annemler sana bayıldı."
Kalbim aniden atışlarını hızlandırırken göğüslerim göğsüne çarpmaya başladı.
"Çok heyecanlıydım... Bir yanlış yapmaktan ilk defa çok korktum..."
"Ne yanlış yapacaktın ki? Ayrıca bizimkiler anlayışlıdır, pek öyle ufak meselelere takılmazlar." Emre beni kalçamdan tutup kucakladıktan sonra yavaşça yatağa ilerledi.
"Mesela nasıl tanıştığımızı bilseler, tepkisiz kalırlar mıydı?" Dudaklarımı büzerek sorduğum soruyu küçük bir öpücükle ödüllendirdi. Kısa ama etkili dokunuşu beni pelte kıvamına getirse de herhangi bir atakta bulunmadı.
"Kalpten giderlerdi..."
"Peki ileride çocuklarımıza nasıl anlatacağız? Her gün babanızla yattım mı diyeceğim? Bu çok ayıp olur!"
Emre kendini tutamayıp sesli bir kahkaha attığında aceleyle elimi dudaklarının üzerine kapattım. Gecenin bir vakti babamın uyanmasını istemezdim. Anlayışlı bir adamdı lakin Emre'nin de gözü morarırsa kimse şaşırmazdı.
"Sen çocuklarımızı mı hayal ediyorsun?" dedi dalga geçercesine. "Doğruyu söyle Ahu... Evlenmeyi benden daha çok istiyorsun değil mi? Seninle evleneyim diye döndün Türkiye'ye..."
Elimi sertçe koluna geçirip geri kaçmaya çalıştım ama bedenimi sarıp kendine hapsetmeyi başardı.
"Ben isteseydim kimlerle kimlerle evlenirdim... Öyle bir merakım olmadığı için..."
