NADİDE

13.BÖLÜM

Belki biraz yaralı olabilirim,
Çünkü ben dürüstlüğün affedilemediği bir dünyadan geldim.
İçinde ne olduğunu bilmediğim bir kalp taşıdığım yıllarım oldu.
Yüzüme bakınca anlaşılmayan bir dizi hüzün saklıydı kalbimde.
Bir gülüşle örtüyordum..
Üzgün bir kahkahaydım ben..
İnsanlarla çevrili bir hapishanedeydim.
Yıksam üstüme düşeceklerdi,yıkmasam altlarında ezilecektim.
.
.

_________________________________________

Çelik'ten Devam:

Elimdeki kanlı gömleği bir hışımla yere attım.

KIZIM YOKTU!!

Bu sorguladığım kaçıncı adamdı ama hiçbir şey yoktu!.

Nalet olsundu ki hiçbiri de hiçbir şey bilmiyordu!

Geçen her saat, dakika, saniye bana daha da zehir oluyordu.

Delirmeme ramak kalmıştı!

Ciğerlerim kızımın kokusuyla yanıp tutuşurken içime çektiğim şu oksijen haramdı bana.

Gözlerim o bir çift gözleri göremeyince tüm renkleri almıştı benden. Şimdi her şey soluktu onsuz..
Kulaklarım kızımın gülüşü olmadığı sürece duymayı reddediyordu.
Sağır kalmıştım onsuz..
Tenim küçük kızımı sarıp sarmalayamayınca hissedemiyordu.
Hissiz kalmıştım onsuz..

Kaybolmuş gibiydim..

Ellerim iki yanımdan yumruk oldu yavaşça.

Çok öfkeliydim.!

Ardından gözlerim doldu bu seferde.

Ağlayacaktım...

Ağlamak istiyordum...

Ama ağlamamalıydım. Eğer ben yenilersem kardeşlerim de yenilirdi. O yüzden yumruklarımı daha da sıkarken dişlerimi de sıktım.

Ağlamayacaktım!

Burada küçük çocuklar gibi ağlamayacaktım ben!!

Ben ağlayarak kızımın yokluğunu kabul etmeyecektim. Bulacaktım onu!

Babasıydım onun ben bir kere..

Tekrar kollarım arasına alacak ve o huzur bulduğum kokusunu hasretiyle bitap düşmüş ciğerlerime hapsedecektim.!

Onu bulacaktım!!!

Baran'dan Devam:

Barın'la beraber Lida'nın odasında sırtımızı duvara vermiş oturuyorduk öylece.

İkimizin de sanki nefes almaya bile hali kalmamış gibiydi.

Şu son bir kaç gündür ölüydük ama yaşıyorduk işte..

Geçen her saniye bize zehir de olsa yaşıyorduk..

-Baran?

Gözlerimi duvarda asılı üçümüzün resmine dikip cevap verdim.

-Efendim.

Bu ses bana mı aitti?

Bu bitik ve yorgun ses..

-Çok özledim lan ben...

İkizimden gelen benimkiyle eş değer yorgun sesle kanlanmış gözlerimi kanlanmış gözlerine diktim.

Işığı yoktu gözlerinin..

Gözlerim yine duvardaki çerçeveye çevirip fısıldadım.
-Bende. Bende çok özledim..