NADİDE

7.BÖLÜM

_________________________________________

Çelik'den Devam:

-NASIL BUNUN HABERİ GELMEZ BANA. SİZ NE İŞ YAPIYORDUNUZ TÜM BUNLAR OLURKEN LANN!

Allahım sen aklıma mukayyet ol. Çıldıracağım yoksa.

-Özür dileriz efendim. Bizden bir şekilde gizlemeyi başarmışlar durumu.

Sinir ve korkuyla kalbim göğüs kafesimi yarıp çıkmak istercesine atmaya başlayınca elimi kalbimin üstüne koydum.

Nasıl olurdu bu.

Daha vardı.. daha vardı..

-BANA HEMEN BULUN ONU. YOKSA HİÇBİRİNİZİ YAŞATMAM!

Telefonu kapatıp hızla bahçe duvarına doğru fırlattım.

Ne yapacaktım şimdi ben.

Allahım bu nasıl imtihandı böyle.

Ellerimle yüzümü sıvazlayıp derin bir nefes çektim ciğerlerime.

Sakinleşmem lâzımdı.

Kızım.. kızımı korkuturdum yoksa.

-Baba?

Hızla arkamı döndüm.

Kedi gibi yüzüme bakıyordu kızım yanındaki abileriyle.

Ben seni nasıl koruyacağım kızım..

Ben seni neden ondan korumak zorundayım ki..

Neden..

Elimde hissettiğim küçük dokunuşla bakışlarım hızla o yöne dönerken odağım da yerini bulmuştu.

Küçük eller ellerimi sarmalamıştı.

Kalp ritmim yavaşça düzene binerken yere diz çöktüm.

Şuan tek ihtiyacım kızımdı..

Aklımı ve mantığımı geri kazanmalıydım. Bunun için bana iyi gelecek tek şeyi yaptım.

Kızıma sarıldım..

Ciğerlerim aldığı kokuyla yeniden hayat bulurken şimdi daha sakindim.

Her ne olursa olsun çözecektim bu durumu.

Kızım ve kardeşlerim için her şey ve herkesi karşıma almaya hazırdım.

-Baba iyi misin?

Ciğerlerime derin bir soluk daha çekip yavaşça kızımdan ayrılıp ayağa kalktım.

Bu savaşa hazır değildim ama yapmak zorundaysam yapacaktım.

-İyiyim nefesim.

O öldüğüm gözlerini kocaman açıp boncuk boncuk yüzüme baktı bunun üstüne.