NADİDE

2.BÖLÜM

-LİDAA HADİ BEBEĞİMM!

Abimin aşağıdan gelen sesiyle aynadan kendime son bir kez daha bakıp çıktım.

Merdivenleri hızlı hızlı inerken bir yandan da bağırıyordum.

-GELDİM GELDİMM

İndiğim son basamakta ayaklarımın birbirine dolanmasıyla ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı.

Gözlerimi sımsıkı kapamış acı dolu bir düşüşü beklerken etrafımı sıkı kollar sardı.

Birisinin beni düşmeden tutmuş olduğu gerçeğiyle derin bir nefes verip açtım gözlerimi.

Tuna abim kaşları çatık bir şekilde görüş alanıma girince yutkundum.

Anlaşılan o ki benim kahraman Tuna abimdi.

-Sakın! Bir daha sakın merdivenlerden öyle inmiyorsun Lida! Duydun mu beni.

Suçlulukla kafa sallamam üzerine sert ifadesi anında yumuşamış ve kafamı göğsüne çekip sıkı sıkı sarılmıştı.

-Şimdi ben seni tuttum diye bir şey olmadı güzelim ama bu olmayacağı anlamına gelmezdi. Ya ben olmasaydım da canın yansaydı bebeğim. O yüzden bir dahakine dikkatli in şu merdivenlerden de korkutma bizi.

-Tamam abim. Söz daha dikkatli olurum bir dahakine.

Yüzündeki gülümseme artarken bu sefer tek kolunu omzuma atıp diğerlerinin yanına ilerletti beni.

Barın
-Bebeğim kök saldık sayende.

Baran
-Meyve bile verebilirdik.

Kaşlarımı çatıp onlara döndüm. Ne var yani azıcık bekledilerse.

-Beni beklemek zorunuza mı gidiyor yani üçüzlerim.

Anında yüz ifadeleri değişirken bu duruma gülmemek için kendimi tuttum.

Şapik şeyler ya..

Anında hızlı ve koca adımlarla yanıma gelip kollarını sardılar etrafıma.

Baran
-Olur mu öyle şey bebeğim.

Barın
-Bir ömür de olsa biz seni bekleriz ki.

-Ama demin öyle demiyordunuz.

Barın
-Şaka yaptık can parçam.

Baran
- Bu hayatta bir seni bekleriz bebeğim.

Yemin ederim şuan yumuş yumuş oldum. Nasıl da güzel konuşuyor ağızlarını yediklerim ya.

-Sizi çok seviyorummm.

Biz ortada öylece durmuş sevgi yumağı olmuşken bir anda etrafindaki kollar çekildi.

Bu o kadar hızlı olmuştu ki istemsiz sıçramıştım.

Kafamı kaldırıp ne olduğunu anlamaya çalıştığımda ise kıkırdamadan edemedim.

Anlaşılan o ki benim kıskanç abilerim daha fazla dayanamayıp olaya el atmışlardı.

Aslında bakarsak şuana kadar iyi bile dayanmışlardı.

Enis abim
-Yeter bu kadar sevgi gösteriniz. Geç kalıyoruz sizin yüzünüzden.

Asel
-Aynen öyle. Zaten sizin yüzünüzden kız nefessiz kalıyordu.

Baran
-Kıskandım demiyorsunuz da!

Benim kıkırdamalarım kahkahalara dönüşürken Asel abim tek kasını kaldırarak Barana baktı.