Hiçbir şey olmamış, az önce aramızda bir gerginlik ya da tartışma olmamış gibi arabaya binmiştim. Ama bu onunla konuştuğum anlamına gelmiyordu. Kollarımı birbirine bağlamış öylece dışarı izliyordum ve onun arada bana baktığını da yansımadan görebiliyordum.
"Cidden konuşmayacak mısın? Bir çocuk gibi trip mi atacaksın?" Konuşmadım.
"Bana bak." Bakmadım.
Birden çenemi tutup kendisine doğru döndürmesiyle şoke olmuş bir şekilde ona baktım. Oldukça nazik bir şekilde kavramıştı parmakları, çenemi.
"Sana bana bakmanı söylemiştim." Arabayı kullanıyordu ama sadece bana bakıyordu.
"Önüne dön. Kaza yapacaksın." Yavaşça yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve kokusunu daha yakından almamı sağladı. Ne kokuyordu tam anlayamamıştım ama çok güzel bir parfüm kullandığı belliydi.
"Ben kontrolümü kaybetmem." Sakince ona baktım. Çok emin konuşuyordu.
"Emin misin? Şimdi şurada karşımıza bir kamyon çıksa gelip bize çarpsa ne yapabilirsin? Yola bakmadan araba kullanılmaz, hele bir de geceyse. Hala kontrolünü kaybetmeyeceğine inanıyor musun?" Baş parmağıyla çenemi okşadığını hissettim ama anlık bir şeydi bu. Yüzümü turladı gözleri ilk önce sonra ilgisini bir şey çekmiş gibi yüzümde bir yere odaklandı ama nereye baktığını ışık açık olmadığı için göremedim.
"Belki de haklısındır, bir gün kontrolümü kaybedebilirim. " Elini yavaşça çenemden çekti ve önüne döndü, ben de bir şey diyemedim. Sessizliğe gömüldüm.
...
Yol boyunca ikimizden de ses çıkmamıştı sadece onun açtığı şarkıları dinlemiştik. Müzik zevkini, doğruyu söylemek gerekirse, çok beğenmiştim. Onun gibi bir adamın öyle şarkılar dinlemesini beklemiyordum.
"Tek yaşamıyorum. Önceden haberin olsun diye söylüyorum, normal davranmaya çalış." Uzun süren sessizliği bozmasıyla birlikte irkildim ve kaşlarımı çattım. Kiminle yaşıyordu ve ayrıca normal davranmaya çalış da ne demekti?
"Sana ayak uydurmaya çalışıyordum canım, kusura bakma. Artık normal davranırım. Ayrıca sevgilinle falan mı kalıyorsun?" Homurdanmasını duyduğumda gülümsedim ve sonra tekrar kaşlarımı çattım. Sevgilisi olabilir miydi? Olabilirdi ve bu benim umurumda olmamalıydı.
"Sevgilim falan yok bu bir. Evde kalanlar arkadaşlarım bu iki. Canımlar falan ne oluyor bu üç. Son ve dördüncüsü de evdeki sevgilim olsa ne olurdu? Bundan sana ne?" Rahatlamıştım neden olduğunu bilmediğim şekilde. Ayrıca haklıydı, bunu umursamamam gerekiyordu.
"Sadece ne kadar piç biri olduğunu bir kez daha anlayacaktım. Sevgilin olduğu halde bana yaklaştığını düşündüm ve o olmayan kıza acıdım. Eğer olsaydı yanına bir daha yaklaşmaz ve o kıza senden uzak durmasını söylerdim." Arabanın gazına öyle bir bastı ki korkuyla koltuğa daha da yapıştım.
"Sen yakın davranmak ne demek bilmiyorsun. Sana yakın davransam şu an böyle duruyor olmazdın. Başka bir şekilde olurduk. Kendini bu kadar önemseme." Yaptığı imayla yüzümü buruşturdum ve yumruklarımı sıktım.
"Durdur arabayı, senin gibi iğrenç bir herifle bir saniye bile aynı yerde durmam." Durmuştu, durmasını beklemiyordum ama o durmuştu.
Öne savrulan bedenimi dik bir hale getirdiğimde ona baktım ama o bana bakmıyordu. Dümdüz bir şekilde öne bakıyor sinirle nefes alıp veriyordu. Hiçbir şey demeyeceğini anladığımda hızla arabadan inip sertçe kapıyı kapattım, o da inmemi bekliyormuş gibi gaza bastı ve gitti.
Yavaşça etrafıma bakındım, kapkaranlıktı. Ne bir sokak lambası ne de başka bir şey vardı. Ayın ve yıldızların ışığının aydınlattığı kadarıyla görüyordum etrafı. Bu gece gerçekten bitmek bilmiyordu. Hava sanki bir daha açmayacakmış gibi kapanmıştı.
Yavaşça yürümeye başladım kendime sarılarak. Siktiğimin yolundan bir araba bile geçmiyordu.
Öylece yürümeye devam ederken arkamdan bir havlama sesi duydum ve oraya baktım. Kocaman bir köpek bana bakarken yutkundum. Saldırgan duruyordu.
Birden üstüme doğru koşmaya başladığında önüme dönerek ben de aynısını yaptım. Bir yandan koşuyor bir yandan arkama bakıyordum.
Arkamdaki köpeğe bakmaya çalışırken birden kendimi yerde bulmuştum. Tekrar ayağa kalkıp koşamamıştım bile. Ellerimin soyulduğunu, dizlerimin kanadığını hissetmiştim. Her yerim o kadar acıyordu ki acıdan gözlerim dolmuştu.
Köpek yanımda bitip beni izlemeye başladığında daha fazla dayanamadım ve ağlamaya başladım. Öyle şiddetli ağlıyordum ki köpek havlamayı kesmiş beni dinlemeye başlamıştı.
"Yoruldum, daha yolun en başındayım ama ben çok yoruldum. " Kendi kendime ağlarken konuştuğumda gözüme bir ışık vurdu. Arabanın farıydı bu, Taehyung'un arabasının farı.
Hızla yanımda durduğunda ağlamamı dindirmeye çalıştım ama başaramadım. Hem düştüğüm için çektiğim acıdan dolayı hem de gerçekten yorulduğum için ağlıyordum.
Taehyung'un hızla yanıma doğru koştuğunu gördüm sonrasında.
"Jennie!" İlk defa bana adımla seslenmişti, Jane dememişti.
Dizlerinin üzerine çöktüğünde yüzü bize vuran araba farından dolayı aydınlıktı. Korkmuştu ya da ben öyle düşünmüştüm, düşünmek istemiştim.
"Ne oldu sana? Biri mi yaptı?" Beni yattığım yerden kaldırırken ağlamaya devam ettim. Köpek çoktan kaçıp gitmişti.
Yüzüme düşen saçları elleriyle iki yana itekleyip ellerini yanaklarıma koyduğunda hıçkırdım ve daha şiddetli ağlamaya başladım.
"Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim..." Beni göğsüne doğru çekip özür dilemeye devam ederken ağlamaya devam ettim. Ona kızgın olduğum halde onun beni sarmasına izin verdim.
"Hepsi benim suçum, kendime sinirlenip sana patladım. Söylediklerinin doğruluğunu kabullenemedim. Seni tek başına bomboş bir yola bırakmamalıydım. Çok özür dilerim güzelim, hepsi benim hatam." Sessizce yaslandığım göğsünde ağlamaya devam ettim.
"Ağlama ne olur. Ya da ağla içini dök, her zaman ağlarken senin için burada olacağım. Suçlusu ben olsam bile sen ağladığın zaman senin için bir omuz olacağım. Her zaman buradayım, yanındayım."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sonunda attım bölümü. Yb isteyip yorum yapmayanlara darılırım bu arada 🙂
Çok mühim bir sorum var bir de arkadaşlar, cevaplarsanız çok sevinirim.
Kitap sizce kaç bölüm olmalı?? (Cevapladığınızı düşünüp teşekkür ediyorum.)
Önceki bölüm ve bu bölüm +110 oy olunca bölüm atarım. Öpüyorum 🤍
