Namütenahi - azkar -

•YENİ HAYATIN SAYFALARI III•

Not: Geçmiş flashbacklerden biri sadece planın bir parçası idi. Aynı sahne, bu hikayedeki karaktere düşünülmedi, sadece dejavu gibi düşünün. Okuyunca dediğimi anlayacaksınız.. Sevgiler.

Vote ve yorumlarınızı unutmayınız ☆

•YENİ HAYATIN SAYFALARI III •

taştan bozma kalplerse hep kanla dolmuş …
kanadımı kırdılar uçamadım anne
savaşa soktular koşturdum
kalbini açamayan herkesin aklına
eğriyi doğruyu ben soktum
sonbaharda dökülen yapraktım,
ilkbaharda geri geldim ben
aileme dostuma selamlar olsun
gökkuşağındaki bir rengim ben

İyi Okumalar.

4 Yıl Önce 

Azer'in Ağzından

Gece 03:00 suları 

Gözümü başımın ağrısı ile açınca nerede olduğumu kavramaya çalıştım. Elimi ağrıyan yere koyduğumda pansuman yapıldığını ancak anlayabilmiştim. 

Gözümü sıkıca son kez kapatıp açınca loş ışıkta, kendi evimizde olduğumu duvarların renginden anlamıştım. Aklıma en son olanlar geldikçe kendime daha çok geldim.

"Karaca lütfen yeter artık..  Sırası değil, hazır değilsin.. Kaldıramazsın bu gerçekleri." 

"Katilsin sen.. Katilsiniz hepiniz. Sevdiğim her şeyin katilisiniz.." 

Karaca elinden silahı düşürüp bayılacak gibi olunca, canı yanmasın diye yanına koştum. Kolumu ona sardığımı hatırlıyorum sonrası kırılma sesi ve karanlıktı. Gözümü burada açmıştım. 

Silahın sesini ilk duyduğum zaman korkmuştum. Hayatımda ilk kez ölmekten çok korkmuştum. Evimizde düşmanın kızı olarak, savaşı durdurmak için gelmiş olan genç bir kadına, onu ailesine karşı uyurmak için "sevilmediğin bir yürekte kim vurduya gideceksin" diye söylediğimde duygularından emin olmayan bir adamdım. 

Onun elinden ölüme gitmek için çok erkendi, hayaller kurduğumuz bu evde. Daha dün eşyaları yerleştirirken ilk kavgalarımız yaptığımız bu evde, gecesi huzurla vakit geçirmiştik.

Arkamı döndüğümde anlamıştım gözlerimin dolduğunu. Ona yapma der gibi bakmıştım daha sebebini bilmediğim öfkesini öğrenmeden. Ta ki karşımda benim gibi ağlayarak bakan karımı görene kadar.

"Tek bir soru soracağım sana." Başımı salladım sadece. "Tek bir cevap vereceksin. Eğer kaçarsan…"

"Söz." Ne soracağını bilmeden ağzımdan tek bir kelime çıkmıştı. Gardım düşmüştü. Ne yapsam o kurşunlar bana isabet edecekti. Aslında kurşun hafif gelmişti. 

Esas ağır gelecek olan bugüne kadar beni öldürmek için sevgimi, sevgisiz bir kalple büyüyen Karaca'nın kullanması olacaktı.

Ya her şey yalansa? Duyguları hep nefret ama sevgiyle gizlenmiş bir kadın olarak kapıma geldiyse ilk günden beri Karaca?

"Dedemi sen mi öldürdün?" Sesi titremişti. Yetmedi, kırılmıştı, kısılmıştı. "Cevap ver! Susma Azer ne olur susma!"
Ne evet ne hayır diyebiliyorum. Ben yapmamıştım ama sebep olmuştum.
"Doğruymuş.. Beni seven tek insanı elimden almışsın sen.. Susmak evet demek."

"Bilmiyordum. Yemin ederim bilmiyordum."

"Bilmemen sebebi olmadığını anlamına gelmez."

"Özür dilerim." Bir iki adım atmak istesemde silahı daha yukarı kaldırınca durdum. "Konuşalım yeter ki indir o silahı."

"Özür dilemen beni seven insanı geri getirmeye yetecek mi Azer?"