Diyip beni oturduğum sandalyeden ayırıp kucağına aldı. Ardından da hareket etmemem için kollarıyla etrafımı sardı.

-Yaa bırak beni Barın.

Baran
-Bunu sen istedin Lida. Sana şans verdik biz.

Kendimi Barın'dan kurtarmak için daha çok hareket etmeye çalıştım.

-Rahat dur Lida!

Tutuşu canımı acıtmadan sıkılaşırken gözlerim doldu.

Şimdi hiç hareket edemiyordum.

Baran sandalyesini bize yaklaştırırken tabağımı da önüne çekti.

Baran
-Hayır ağlamak yok güzelim. Senin için yapıyoruz. Yoksa hasta olacaksın.

-Banane yemek istemiyorum!

Kelimelerim onlarda önemsiz kalırken Baran beni umursamadan kaşığa biraz yemek koyup ağzıma yaklaştırdı.

İnat etmiştim yemeyecektim işte!

Ağzımı sıkıca kapatıp başımı çevirmemle sinirle ikisi birden aynı anda adımı bağırdı.

Çıkan yüksek desibeldeki sesle yerimde sıçrarken göz yaşlarım aktı birer birer.

Barın
-Bebeğim kurban olduğum ağlama. Özür dileriz.

Baran
-Senin akan her inci tanene ölürüm ben güzelim. Nolur ağlama. Özür dilerim.

Seslerinden gelen pişmanlık hissedilirken ağlamayı kestim.

Eğer ağlamaya devam edersem onlar da ağlayacak gibiydi.

Baran tek eliyle yanağımda hâlâ varlığını sürdüren göz yaşlarımı gözlerindeki şefkatle sildi.

Barın
-Ağlamak yok tamam mı meleğim. Ağlayınca bizi çok üzüyorsun.

Burnumu çekip yavaşça başımı salladım.

Üzülmesinler.

Baran
-Aferin benim aşkıma. Şimdi de uslu uslu yemeğimizi yiyelim tamam mı.

Yemek lafını duymamla bu kez hızla başımı hayır anlamında iki yana salladım.

-Hayır yemicem.

Anında sinirleri tekrar gerilen ikili derin nefes aldı.

Baran
- Bu kadar yeter Lida. Abimi arıyorum o zaman!

Dudaklarım büzülürken omuz silktim.

Barın
-İnadını seveyim Lida. Bak artık bizi cidden sinirlendiriyorsun. Ara abimi Baran.

Baran bunun üstüne telefonunu çıkarınca kalkmak için tekrar hareketlendim.

Az önce ağlamamla gevşeyen kollar bu hareketimle tekrar sıkılaşırken gözlerim doldu yeniden.

Barın
-Kaçarın yok Lida. Yaptıkların bizi sadece daha fazla öfkelendiriyor.

Yenilmişlikle yerime sindim.

Küstüm onlara!

Baran
-Alo abi müsait miydin?
..
-Hayır bir sıkıntı yok sakin ol abi.
..
-Hayır o da iyi abi.
..
-Abi bir izin ver de konuşayım artık istersen.
..
-Sabahtan beri hiçbir şey yemedi hanfendi abi. Şimdi de yememek için direnip ağlıyor. Bir şey der misin şu kızına yoksa biz Barın'la çıldıracağız.
..
-Tamam veriyorum.

Kulağıma uzatılan telefonla derin bir nefes aldım.

-Efendim abi?

-Ne demek sabahtan beri aç gezmek küçüğüm. Sen kendini hasta mı etmek istiyorsun bakalım.

-Ama aç değilim ki baba.

-O yemek yenilenecek küçük hanım. Aksi taktirde beni çok kızdırmış olursun sana söyleyeyim.

-Ama istemiyorum bir şey yemek.

-Lida! Eğer hemen o yemek yenmezse ceza alırsın.

-Ama-

-Eğer tek kelime daha edersen kendim gelirim oraya Lida! Ve sen bunu istemezsin küçük. Şimdi hemen abilerin sana ne veriyorsa yiyorsun.

İçime dolan sinirle konuştum.

-Onlar abilerim değil üçüzlerim. Ve yemeyeceğim yemek falan.

Ardından kulağımı telefondan uzaklaştırdım.

Benim bu hareketimle çatık kaşlarıyla telefonu kendi kulağına geri götürdü Baran.

-Telefonu bana geri verdi abi.
..
-Tamam.

Kapanan telefonla Baran gözlerini bana çevirip konuştu.
-Abim geliyor Lida. Ve çok öfkeli.

Ben umursamazca omuz silkince ikisi de tekrardan derin bir nefes aldı.

Barın kollarını gevşetip
-İyi peki kalk Lida. Abim geliyor nasıl olsa.

Diyince hemen kucağından kalkıp salona doğru koştum.

Ama benim salona girmemle boydan cam yanımda tuzla buz olurken çığlık attım korkuyla.

Baran&Barın
-LİDAAA

Diye mutfaktan korkuyla bana bağırmalarıyla titredim.

Birden yanımdaki kırık camdan birisinin girip beni tutmasıyla bir çığlık daha attım.

İçeri yüzlerindeki korku ve endişeyle giren üçüzlerim gördükleri manzarayla gözleri sinirle kararırken hızla bana doğru koştular.

Tam onlara seslenecektim ki ağzıma ve burnuma bastırılan bezle yapamadım.

Her ne kadar nefesimi tutmaya çalışsam da gözlerim kapanmaya başladı yavaşça.

Bilincimi tamamen kaybetmeden önce gördüğüm son şey sinirle bana doğru gelmeye çalışan üçüzlerim ama onları engelleyen başka başka adamlardı.

Gerisi tamamıyla karanlık.









Bölüm nasıldı aşklar?

Gelecek bölüm uzun olacak ;)

Yine tam yerinde bitirdim hikayeyi değil mi dkshd

Neler düşünüyorsunuz bakalım?

Neler olacak sizce?

Çelik eve gelince kıyamet kopar mı dersiniz?

Baran, Barın peki?

Diğer abiler duyunca nalar sizce?

OY VERMEYİ UNUTMAYIN

Sizi seviyorum

Bundan sonra sınırlandırma getiriyorum kuşlar. Beni bilenler bilir. Sınır geçildiği an hemen yeni bölümü atmaya çalışırım. Gelecek bölüm için yıldızı parlatın aşklarım..


370 OY ve 200 YORUM



NADİDEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin