His Ate ✔

Chapter 45

She sexily arches her back when I sip her skin near her collarbone. She gripped my hair and pushed my shoulders a bit. I know she's turned on just like me. I can see and feel it. 

Pulang pula na sya ngayon. Habang medyo magulo na ang buhok at hinihingal na nakatingin sakin.

"They might hear us. Let's just sleep?"- mahinang sabi nya at binitawan ako.

I smiled unconsciously and nodded my head in response. I need to abide if I don't want to end up sleeping on the floor.

Nahiga ako sa tabi nya at niyakap sya. Inamoy amoy ko din ang mabango nyang buhok bago ako nagpalamon sa antok ko.

****

"Ma? Nakita nyo po si ate Veronica?"- tanong ko kay mama.

Pag gising ko kasi wala na sya sa tabi ko. Parang wala ngang natulog sa tabi ko e kahit pa sabihin na naiwan duon ang mabango nyang amoy.

"Anong ate? Girlfriend mona yon diba?"

Napakamot naman ako sa pisnge ko at alanganin na ngumiti.
Minsan talaga nakakalimutan ko padin. Nasanay kasi akong igalang sya by calling her ate.

Pero minsan mas gusto kong Veronica lang depende sa mood ko.

"Nakita nyo po ba sya?"- pambabalewala ko sa tanong ni Mama.

"Hindi. Akala ko nga sabay kayong magigising, nagluto pa naman ako."

"Hindi nyo sya nakita na umalis?"

"Paulit ulit lang anak? Sabi ko hindi diba?"

Sumimangot ako.  "Bakit ang sungit nyo? Aalis nako mamaya oh."

Hindi naman sumagot si Mama at tinapik lang ang braso ko.

Bakit kaya hindi manlang nagparamdam yong isa? Wala manlang note or text from her.

Matapos kong kumain at makapag ayos ng sarili ay sinakay na ni Papa ang mga gamit ko sa kotse.

Sya kasi maghahatid sa akin ngayon e. Humalik nako kay mama at nagbabye. May paiyak pa nga sya pero tinawanan ko lang.
Ngayon lang daw kasi ako malalayo sa kanila. Hindi daw sya sanay na hindi ako nakikita sa bahay namin.

It's for my own good naman kaya ako aalis. Para mabuild up ko yung sarili ko sa mas mabuting paraan.

"Kumusta kayo ni Ophelia?"

I glance at my father and smile a little. "We're fine, Dad."

"Where is she? She'll not be sending you off?"

Nagkibit balikat ako. Kanina pa kasi ako napapaisip. Bakit ang aga nyang umalis? Hindi manlang sya nagpaalam ng maayos.

"Bakit hindi mo tawagan?"

"Baka po busy"

"Hindi ka matatapos sa kaka over think mo anak kung hindi mo susubukan."

"What if she's busy?"- tanong ko habang nilalabas ko ang phone ko.

"Then let her be. At least you tried to call."

Dinial ko ang number nya, hinihintay na may sumagot pero tanging phone operator lamang ang narinig ko.

"She's out of reach"- dismayadong sabi ko.

Nakaramdam ako ng kaba sa isipin na baka may nangyari sa kanya sa pag uwi nya kanina.

Tatawagan ko na sana si Felix nang ma realize ko na wrong move iyon. Baka hindi pa okay si Felix tungkol sa relasyon namin ng ate nya. Ayaw ko naman na dagdagan pa ang hinanakit nya.

Nakarating kami sa train station na si Veronica padin ang iniisip. Kung hindi pa nga ako niyakap ni Dad ay baka lutang akong sumakay.

"Mag iingat ka. Wag mo kakalimutan tumawag samin. Lalo na sa mama mo,okay?"

Tumango naman ako at hinawakan na ang maleta ko.

Balak ko na sana na sumakay sa train nang may makita akong mga men in black.

Tumayo sila sa tabi ko na ikinakunot ng noo ko. Pansin ko din ang pagkagulat ni Dad habang nakatingin sa mga lalaki.

"These are Beaufort's men,"- he muttered softly, just loud enough for me to hear.

What?

Dumako ang tingin ko sa babaeng papalapit. Pinagtitinginan nadin sya halos ng mga taong nasa paligid namin. Agaw pansin kasi ang ganda nya pati nadin ang suot nyang mamahalin damit.

Napalunok ako ng lapitan nya ako at tinanggal ang salamin na suot nya. Tumambad sakin ang walang buhay nyang mga mata.

"H-hey.. "- alanganin na sabi ko.

"I'm sorry..."- she trailed off. "I left without prior notice. There's just an emergency at home."

"Bakit balot na balot ka?"

"I don't want to get sunburned."- she flatly said.

Hinawakan nya ang kamay ko at duon ko napansin na may sugat sya. Parang gasgas sa gilid ng kamay nya. Namumula pa nga iyon e.

Hinawakan ko ang braso nya na ikinangiwi nya ng bahagya. Nagtiim bagang ako at inangat ang manggas ng jacket nya.

Nakita ko ang namumula at halos magkulay ube na yung balat nya sa wrist nya.

"Where did you get this?"

"It's nothing——"

"I said, where the hell did you get this?!"- mariin sigaw ko.

"Gwen, people are watching."- saway sakin ni Dad.

Pero kasi hindi ko mapigilan na hindi magalit. Ingat na ingat nga ako sa kanya tapos biglang meron syang ganito?!

Sinasabi ko na nga ba e. May something sa kanya kaya ganoon na naman ang mga mata nya.

Binawi nya ang kamay nya at parang walang nangyari na tinitigan ako pabalik.

"I'm here to send you off. Don't worry about me."

"No——"

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang siilin nya ako ng halik sa mismong harap ni Dad pati na ng mga body guard nya.

I felt my cheeks redden. She's really unpredictable!

Naramdaman ko din ang malamig na bagay na lumapat sa leeg ko. A necklace?

Pinagdikit nya ang mga noo namin at ngumiti.

"You need to go, Gwen. I love you. Always remember that okay? "

She's about to move away when I wrap my arms around her slender waist. I buried my face in her neck to inhale her captivating sweet scent. 

"Why do I feel like you're saying goodbye?"- hindi ko napigilan isa tinig dahil parang bumigat ang pakiramdam ko.

"Aalis ka kasi"

Naramdaman ko ang paghaplos nya sa buhok ko. Pinikit ko ang mga mata ko at kinagat ang ibabang labi ko.

I thought I was okay leaving everything here, but why do I sense something's not right at all? 

Am I just really over-thinking this or there's something I need to know?

+++++++

I tried writing something sensible. I hope you guys like it, even though it sounds like "sabaw".

Anyway, thank you for the 41K views!

Brace yourself and do not fall in love with the characters.