ေမတၱာစံုညီ ခ်စ္ျခင္းေဝသီ /မေတ္တာစုံညီ ချစ်ခြင်းဝေသီ(Complete)

မေတ္တာစုံညီ ချစ်ခြင်းဝေသီ Episode (22)

မ်ိဳးဝင္း ေ႐ႊရိုးေနာင္ရပ္ေနသည့္ေနရာကို မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္ရင္း ရယ္ျပရမလို ၊ ၿပဳံးျပရမလိုႏွင့္ အူလည္လည္ျဖစ္ရျပန္သည္ ။ ဟိုေကာင္ကလည္း
မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ယခုလိုမျ်ိုး ကဲကဲဆတ္ျဖစ္သြားမွန္း စဥ္းစားမရေတာ့ ။ ေစတနာႏွင့္
ေက်ာဖိေပးသည္ကိုပင္ လက္ကိုပုတ္ခ်သြားေသး၏ ။ ၾကားထဲမွမ်က္ႏွာပူပါသည္ ။ ယခုဟာက ေ႐ႊရိုးေနာင္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘဲ သူ႕မိသားစုမ်ားပါ ရွိေနသည့္အေျခအေန ။ လုပ္ခ်င္သည္ကိုလုပ္ၿပီး ထြက္သြားသည့္ေကာင္ကို ငယ္ထိပ္ထုပစ္လိုက္ခ်င္သည္ ။

ေတြ႕မယ္ ၊ ေတြ႕မယ္ ။ ညေနက်မွ မင္းနဲ႕ငါ ေတြ႕မယ္ ငရစ္ေကာင္ ။ ဒီဆိုင္မွာလာစားခ်င္ေတာ့လဲ သူပဲ ။
ျပသနာရွာၿပီးထြက္သြားေတာ့လဲ သူပဲ ။ ငရစ္ေကာင္စားသြားတဲ့ မုန့္ဟင္းခါးပန္းကန္ကိုၾကည့္ၿပီး
မ်ိဳးဝင္းေတာင္ တြန့္ခနဲျဖစ္သြားရတယ္ ။ အစပ္မစားနိုင္တဲ့ေကာင္က င႐ုတ္သီးမႈန့္ေတြထည့္ထားတာမ်ား ရဲတြတ္လို႔ပဲ ။ ဒီေကာင္ေတာ့ ဘာေတြအတတ္ဆန္းျပန္ၿပီလဲမသိဘူး ။

မ်ိဳးဝင္း စားပြဲေပၚရွိ ငါးေထာင္တန္ကိုေကာက္ယူ၍ ေ႐ႊရိုးေနာင္၏လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္၏ ။ မပီဝိုးတဝါးအၿပဳံးတစ္ခုကို ေ႐ႊရိုးေနာင္၏မ်က္ႏွာတြင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ မ်က္အိမ္စပ္တြင္လည္း အရည္အခ်ိဳ႕ရစ္သိုင္းေန၏ ။ င႐ုတ္သီးစပ္သည္ကတစ္ေယာက္ ၊ မျက်ရည်စအချ်ို့ရှိနေသည်ကတစ်ယောက် ။

ေ႐ႊရိုးေနာင္လက္ထဲရွိငါးေထာင္တန္ကို ပိုက္ဆံပုံးထဲထည့္လိုက္၍ ပိုသည့္ပိုက္ဆံကို မျ်ိုးဝင်းဆီသို့လှမ်းပေးလိုက်သည် ။ ဟင္းရည္အိုးမွအေငြ႕တလူလူထြက္ေနသလို သူ႕ရင္ထဲတြင္လည္း ပူေလာင္လွပါၿပီ ။ ေနာက္နားဆီမွ " ဟင္းရည္ထည့္အုံးေလ "ဆိုသည့္အသံထြက္လာမွ ချိုင့်ထဲကိုဟင်းရည်များဆက်ထည့်ရန်သတ်ိရ၏ ။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ျမတ္ပိုးဝါ ။ ဘာမွေတာ့ ထပ္ေျပာမလာေပ ။ ေ႐ႊရိုးေနာင္သည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေသြးပူတတ္သူမဟုတ္ ။ လုပ္သင့္ ၊ မလုပ္သင့္ကိုအၿမဲစဥ္းစားတတ္သူ ။ ယခုေတာ့ ထိုထိန္းခ်ဳပ္နိုင္မႈတို႔သည္ ေလႏွင့္အတူလြင့္ပါသြားသလိုပင္ ။ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ျဖစ္သင့္သည္ ၊ မျဖစ္သင့္သည္ကို မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့ ။ ျဖစ္ခ်င္သည္ကိုသာ သိေတာ့၏ ။