Way To Your Heart (Way Trilogy #1)

Kabanata 15 : Willing

Kabanata 15

Willing

---

Natigilan ako sa kanyang sinabi. Hindi ko alam kung paano ba siya sasagutin but the thing is ou! Hindi pa rin ako nakakalimot.  Wala akong patutunguhan kong wala siya. Siya ang buhay ko. 

"Hindi pa po sir, " sagot ko sa kanya na nagpapabago sa  kanyang ekspresyon. 

Ngumiti na lang ako sa kanya bago umalis. "Alis na po ako sir, " at humakbang na patalikod.

Huminga ako ng malalim bago ako nawala sa office ni Sir Andrew. Hindi ako nagseselpon sa loob ng hotel kaya nung umuwi na  kami ni  Jasmine  ay doon ko lang naisipang e check ang mga messages ni mama.

Tapos na kami kumain sa labas kasama ang mga klasmeyt ko kaya pagdating ko ay nagtungo ako kaagad sa kuarto. Natanaw ko ang iilang mensahe ni mommy sa akin.

'It's good na okay ka lang anak. I miss you and I love you."

Her message touch my heart. Napangiti ako at hindi na namalayan ang pagtulo ng luha ko. I miss her too. And I love her too. Kami lang  dalawa ni mommy sa buhay. At nakokonsensya ako na hindi maganda ang pakikisama ko kay mommy for the past years. Umalis ako sa bahay at kapag umuwi naman ako, wala akong ibang bukambibig kundi si Leandro.

I know that I'm too much. Na makasarili ako. Tatlong taon na at nangungulila pa rin ako sa kanya. 

Pinalis ko ang luha sa aking mga mata at pinipigilan ang luhang nagbabadya namang tumulo. It's eight in the evening and I'm waiting to her call. Sayang nga lang dahil wala ako nang tumawag siya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kay mommy na iba ang nakakasagot ng tawag niya. I'll just explain it to her later.

Nakatulog na lang ako ay walang mommy ang tumatawag. I glanced at the newly messages and saw that she text kagabi. Hindi niya man lang ako tinawagan.

'I know you probably busy in your first day kaya take your rest anak. Mama loves you.'

'Ma, call me please, ' Nagtipa ako ng mensahe sa kanya at isinend yun. Dapat kagabi ko pa ito sinabi sa kanya but I trust na tatawag siya sa akin kagabi.

I do not expect her to call at this time. It's six o clock in the morning and I'm preparing for my second day of OJT.

"Ma, " malambing kong tawag sa kanya.

"Are you okay anak? How's your first day?" sabi niya sa linya. Rinig na rinig ko ang pagkamiss niya sa akin.

"I'm okay Ma. Inilibot kami sa buong hotel kahapon. "

"That's good anak. Wait! Are you preparing? Did I disturb you?" napatawa ako ng bahagya pero hindi niya narinig yun. I badly want to talk to you mom. This is true.

"No ma." tinigilan ko siya sa negatibo niyang pag-iisip. She will never be the one who will disturb me. Kung meron, yun ay ang paghahanda ko sa OJT. Don't worry ma, I will always choose you over work.

"I want to talk to you coz I miss you, " napapaos kong sabi sa linya. We have so much to talk. I want to say sorry to her so badly pero nasa dila ko pa yun.

Narinig ko ang pagsinghap sa kabilang linya. She's snoozing. Napatawa ako. Mama cried and I couldn't let myself... not to cry.

"Ma! You're crying. Don't cry! " pagsigaw ko dahil pati ako maiiyak na.