The Unseen Trial [Ace Lucifer's Series Three] ON GOING

Twenty First Trial

And maybe, if she will be distancing herself, Macey doesn't have to stay with her. She can go back to her family, and be one of them, just until the right time, enough chance so she wouldn't get beaten every time.

Candace breathes.

I'm really ruining their lives, huh?

Macey stayed for me, just because I wouldn't have a girl friend, and she's worried of me. Bryson has always been there, but he's not putting himself above everything. Ako lagi... at kahit ang pagpili niya sa akin sa contest...

For the first time...

He lost.

He failed himself for putting me first before himself.

Candace fell asleep with a heavy heart, and with aching body. She can't even get up, and she's having chills because of her high fever, and as the sun rises in the cold morning, she was all alone.

It's better this way.

I wouldn't harm anyone...

I wouldn't ruin anyone....

***

"ABSENT?" Macey asked Bryson. Napatingin si Bryson sa wrist watch. It's already 7:47 in the morning. 8AM ang klase nila, at hanggang ngayon ay wala pa 'rin si Candace. Both Macey and him are waiting for Candace to come. Dinaanan naman ito ni Macey, at kahit siya ay dinaanan niya 'rin ito, at halos kalahating oras nilang hinintay ni Kuya Liam na lumabas ng bahay, pero hindi lumabas si Candace.

Kung hindi lang magsasabi ni Kuya Liam, ang driver nila na mat-traffic na sila sa daan ay hindi pa siya aalis. Kuya Liam also assured him that Candace could be at school already, at baka nauna na ito sa kaniya kung sakali... it made him hopeful, pero nangunguna sa kaniya ang pagdududa na baka hindi ito pumasok.

"Anong oras ba umuwi? Nakatambay ako sa terrace ng kwarto ko, kaso hindi ko nabantayan dahil dinner na e..." Macey made a peace sign. "Hindi naman naulanan?" tanong nito ulit.

Napabuntong hininga siya. "Hindi naman sumabay sa akin, saklay."

"Hah?!" Parang lahat ng antok ni Macey na natitira sa umagang iyon, na hindi nadamay sa ligo ay nawala. "Eh sinong kasamang umuwi?!"

Napasabunot siya sa buhok. "Hindi ko alam... umuwi siya mag-isa...basa sa ulan." Napatingin siya sa kaibigan. "Wala ba talagang sinasabi si Candace sa'yo? Kahit...clue?" he sounded desperate.

HAlata naman na kasi masyado.

Umiiwas talaga ito.

Hindi na ito pagkakataon lang...sinasadya n ani Candace. Ilanga raw na siyang nag-iisip. Ilang araw na niyang kinukumbinsi na dahil kasalanan niya...pagkakataon lang, o lilipas lang 'din... pero sa mga nakita niya, sa mga narinig niya...at sa naisip niya... he put the puzzles together...

Candace was beyond angry.

She's not...angry.

Pero alam niyang may kinalaman siya.

"Wala, Bry. Ayokong i-pressure si Robot, pero nag-umpisa lang talaga 'to simula 'nong pinili mo siya sa pag-gawa ng costume."

"Dahil ba talaga 'ron?" Iyon naman din talaga ang naiisip niya, at wala nang iba.

Macey nodded. Nangahalumbaba ito sa bakanteng desk ni Candace, bago ngumuso at tumingin sa kaniya. "Dapat kasi, tinanong mo muna siya kung gusto niya... baka na-pressure iyon nang husto... tapos natalo pa..."