"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
Bu hikayeye başladığımdan beri beni asla yalnız bırakmayan herkese kocaman kocaman sarılmak istiyorum! ❤️ ❤️
Dolu dolu geçirdiğimiz bu üç buçuk ayın sonunda kendimce gerçekten çok gururluyum.. Ve size ise çok minnettarım..
Aranızda muhteşem dostluklar kurduğum, gönül bağımızın çok başka pekiştiği insanlar var. Bu hikayenin bana kattığı en önemli şey siz oldunuz..
Finale geldiğimizde nasıl ayrılacağım sizden, hiçbir fikrim yok🥺🥺
Neysee, çok uzatıp ağlamak istemiyorum...
Nice kırklara 🥂
Nice uzun soluklu bölümlere 🥂
Sizi çoookkk seviyorum ❤️
40. Bölüme özel satır aralarında buluşuyoruz, anlaştık mı?? 💃🏻💃🏻💃🏻
Şahane okumalar diliyorum 🎈🎈
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 40 🍷 __________________________________
Ekranda gördüğüm yabancı numaranın çağrısını yanıtladım ve telefonu korkarak kulağıma yaklaştırdım. Hissettiğim endişe damarlarıma yayılan kana karışırken duyduğum ses karşısında titremesine engel olamadığım diz kapaklarım ile arkamda duran sandalyeye oturdum.
"Lily!" dedi tanıdığım bir ses.
Kulağımda duran telefonu parmaklarımın arasında sıktım.
"Laura?"
"Benim" dedi kesikçe aldığı nefesle ve devam etti. "Bu saatte arayıp rahatsız etmek istemezdim ama bilmen gerekir diye düşündüm"
Oturduğum sandalyede dikleşerek derin bir soluk aldım. Çünkü gecenin bu saatinde bilmemi gerektirecek şeyin iyi bir şey olmadığını hissediyordum. Bakışlarım Francesco'ya kaydığında hala kulağında tuttuğu telefonu dinlediğini fark ettim. Sargılı eli telefonda asılı duruyorken boşta kalan eli burnunu kavramış; kapadığı göz kapakları ardında düşünmeye çalışıyor gibi bir hali vardı.
"Laura.." dedim korkarak. "Neler oluyor?"
Francesco, telefonu yalnızca geliyorum diyerek kapattı bu sırada. Dolaptan çıkardığı büyük beyaz havluyu ise çıplak beline dolayıp adımlarını bana doğru çevirdi. Saydığım beş adımıyla tam karşımda eğilerek dizlerimin önünde beni beklemeye başladı.
