"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
ÇÖL ÇİÇEĞİ ile başladığımbu tatlı serüvenimde beni yalnız bırakmadığınız için her birinize ayrı ayrı minnettarım❤️
Şöyle ki, bu bölümle birlikte toplam sayfa sayımızı Word'e aktardığımda tam tamına 480 sayfa sayısına ulaştığımızı fark ettim🎈
Bu yüzden size bir üzücü bir de iyi haberim var🌼🌼🌼
Okuyacağınız bu 30. Bölümümüz ne yazık ki sezon finali bölümümüz olacaktır⚡
Kurgu bütünlüğünü bozmamak için böyle bir karar almak zorunda kaldım.
Ama iyi habere gelecek olursak da bu ayrılık çok uzun sürmeyecek.💃🏻
Sadece kafamı toparlayıp yeni sezona bomba gibi başlamak için bir iki haftaya ihtiyacım var. Bu süre zarfında beni unutmayın❤️
🌟 Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin 🌟
O zamaaan sizi daha fazla bekletmeden bölüme alıyorum.🙈
Sizi Çok Seviyorum❗
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
__________________________________________
Bölüm 30 🍷
Aradan geçen üç buçuk saat büyük bir sessizlik içerisinde devam ediyordu. Francesco'nun öfkeyle arabayı durdurup bana aşık olduğunu söylemesinin hemen ardından ikimizde sessizliğe gömülmüştük. Benim tepki veremiyor oluşum yaşadığım ihaneti hazmedemiyor oluşumdan kaynaklıydı. Haftalarca duymayı istediğim şeyi tam ondan vazgeçmek üzereyken duymak, evrenin kötü bir mizaca sahip olduğunun göstergesi gibiydi sanki.
Francesco, ne itirafını yaparken ne de yaptıktan sonra bir kez bile dönüp yüzüme bakmamıştı. Söylemeyi sanki hiç düşünmüyormuş gibi ağzından çıkan kelimelerin farkına çok sonra varmıştı. Kendini toparlayıp yola devam etmesi ise sadece bir dakikasını almıştı. Oysa ben saatlerdir kendimi kaybettiğim o boşlukta çırpınıp duruyordum. İçine düştüğüm karanlık zaman geçtikçe beni daha çok dibe çekiyordu. Ve O bunun farkında mıydı işte bundan pek emin değildim.
Araba taşlı orman yoluna girdiğinde daha dört gün önce geldiğimiz evinin yoluna dönmüştük. Sık ağaçların eşlik ettiği ince uzun yolda büyük bir sakinlikte ilerliyorduk. Geceyi aydınlatan yalnızca arabanın farları ve gökyüzünden yansıması düşen ay ışıklarıydı. Beni buraya getirme sebebini az çok biliyordum. Onu dinlemem için otelin kargaşasından uzak kalmak istiyordu. Ya da onu dinlemek istemediğim için beni zorla yanında alıkoyarak üzerimdeki hakimiyetine devam etmeyi düşünüyordu.
