"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 18 🍷
...
Avuçlarımın arasında çalmaya devam eden telefona şöyle bir göz gezdirdiğimde açıp açmamakta kararsız kalmıştım. Öte yandan Francesco yataktan kalkarak odanın diğer köşesinde ki boydan boya olan camın karşısına geçmişti. Karanlığa gömülen şehrin ışıkları bir yıldız gibi parlıyordu. Bulunduğumuz yükseklik sayesinde ayaklarımızın altında kalan şehrin sessizliği bizim tuhaf sessizliğimize karışıyordu.
Yeniden çalmaya başlayan telefonumla birlikte ayaklarımı büyük yataktan aşağı sarkıtarak parlak zemin ile buluşmasını sağladım. Ortama yayılan ses Francesco'yu harekete geçirerek durduğu büyük camın köşesini çekerek balkona çıkmasına sebep olmuştu. İçinde bulunduğumuz bu durum oldukça boktandı. Kim ateşli bir sevişmenin ortasında gecenin bilmem kaçında gelen eski sevgili çağrısını hazmedebilirdi ki?
Francesco'da bunu göz ardı edemeyecek bir adam olduğu için bana büyük bir sessizlikle karşılık veriyordu. Sergilediği tavır şiddetli bir tartışmayı körüklemediği için durumdan memnundum açıkçası. Ama yine de benden uzaklaşmasına tahammül edememiştim.
Avuçlarımın arasında ki telefon bir kez daha çalmaya başladığında sinirle çağrıyı meşgule atıp üzerine çok düşünmeden telefonumu uçak moduna aldım.
Francesco çıktığı balkonda dirseklerini balkon camına yaslamış şekilde şehri izliyordu. Zihnime onu ilk gördüğüm anlar dolmuştu. Yine böyle geç bir saatte bir gece kulübünde üzerine giydiği beyaz gömleğiyle balkon demirlerine tutunuyordu. Ama bu kez farklı olan bir çok şey vardı. Şu an onunla resmiyette dillendiremesekte birlikteydik. Aramızda tuhaf ama inanılmaz bir çekim vardı. Ve biz buna meydan okuyamayan iki zavallı olarak her seferinde dönüp dolaşıp yine birbirimizin kollarına çarpıyorduk.
Onu ilk gördüğüm andan farklı olan tek şey duygularımız değildi. Bulunduğumuz yer, mekan, zaman her şey farklıydı artık.
Aralık olan balkon kapısından içeriye dolan serin hava tenime değdiğinde sonsuz düşüncelerden sıyrılarak kendime geldim. Komidine ilerleyerek telefonumu çantamın içine koydum. Çantanın küçük bölmesinden çıkardığım siyah ince lastik toka yardımıyla saçlarımı gelişi güzel dağınık bir şekilde topladım. Adımlarım sonrasında salonu bulduğunda bize iyi gelecek tek şeyin alkol olduğunu düşündüm. Belki biraz içersek bazı şeyleri konuşmak bizim için daha kolay olabilirdi. Masanın üzerinde duran yarım viski şişesini çıkarttığım kristal bardaklara azar azar paylaştırdım. İki elime aldığım bardaklar ile içime çektiğim derin soluk eşliğinde balkona doğru ilerledim.
Geldiğimi fark etmesine rağmen yaslandığı cam korkuluktan etrafı izlemeye devam ediyordu. Sol tarafına geçerek görebileceği mesafeden bardağı uzattığımda kafasını hafifçe bana doğru çevirerek önce gözlerime sonra elimde tuttuğum bardağa baktı.
