Gözün kör olur aşktan sevgiden derler ya benimki'de kör olmuş gözümün önünde ki kötülüğü görememiş kendimi kara batağın içinde bulmuştum.
Sevdim dediğim adam bana yüreğime en büyük ihaneti yapıp çekip giderken benim ne halde olduğumu umursamamış ark...
Aşk! Sevgi! Neydi sahi gerçekten sevilmek nasıl bir duyguydu acaba Faruk onu hiç düşünmeden sevgi adı altında kandırmış gözünü bir güzel boyayıp üstüne patronunun kardeşiyle aldatmış çocuk bile yapmıştı.
Bu düşünceyle bekledi Elif sol tarafına acı sancı girmesini ama olmadı hiç bir his uyanmadı.
Boştu hisleri hiç bir duygu hissi yoktu Faruk'a karşı demek ki Elif sevmiyordu sevmemişti hiç onu Buseyle gördüğü ilk an şok olmuş üzülmüş olsada şuan bu duygunun yerinde yeller esiyordu doğrusu belki şuan bunları düşünmenin sırası değildi ama!
Güveni bir kez yıkılmıştı işte peki ya Alparslan seni seviyorum derken ki ses tonu onunla tanıştığı günden beri her daim sert ve ketum olan adam bir kaç haftadır ona karşı ılımlı ve sevencendi.
Bunun nedeni ise Elife hissettiği aşk ve sevgi miydi?
Tezgah ve Alparslan arasında kalmıştı. Genç adamın elleri belini kavrıyor kaçmasın'dan korkar gibi tutuyordu.
Olmazdı şuan ne aşka ne sevgiye hayatında yeri yoktu. Faruk la ayrılalı tam yedi ay olmuştu. Unutmuş olsada ihanetini unutamıyordu.
Alparslan ne düşündüğünü anlıyor gibi buruk bir tebessüm koydu dudaklarına!
"Bir şey söylemek zorunda değilsin Elif seni ne zaman sevdim organdan farksız olan yüreğim kalbim senin için ne ara ısındı sevdi aşık oldu inan bilmiyorum işte insan ne duygularına ne hislerine engel olamıyor işte" acı acı yutkundu ilk defa acı çekiyordu Alparslan ne zordu ulan sevmek aşık olmak hemde karşılıksız!
Devam etti sözlerine " hadi şimdi yılbaşı için yemek yapmama yardım et bana" diyip Elif'in alnından öptü ve çekildi.
Elif öpücüğün şokuyla bir kaç saniye donup kalsa da kısa sürede toparlanıp Alparslan'a yardım etti.
İkiside aşk itirafını şimdilik unutmuştu. Unutmuş gibi yapmıştı daha doğrusu geçen saatler sonra hava kararmış şehrin ışıkları tek tek yanmıştı.
Yemekler üstüne tatlı yapılmış büyük bahçeye yılbaşı sofrası hazırlanmıştı. Tek eksik birazdan gelecek olan misafirlerdi.
Elif ise odasına çıkmış eski evinden gelen kıyafetlerine göz atıyordu. Yine aklına ablası gelmişti.
Gözleri doldu anında ailesiyle pek bu tür şeyleri kutlamasa da ablası ve abisiyle mutlaka gece dışarı çıkar eğlenirlerdi.
Telefonun çalmasıyla yatağın üstüne attığı telefonu alıp ekrana baktı.
Aydın Eniştem/
Hemen açtı telefonu acaba çocuklaramı bir şey olmuştu.
"Alo Elif orda mısın?" Diyen sesle kötü düşünceyi kovdu.
"Burdayım enişte ne oldu çocuklar iyi mi?" Dedi arka arkaya!
"Hey sakin ol iyiler merak etme biz bir saate orda oluruz sen hala Alparslan'ın yanındasın dimi" içi rahatlamıştı en azından.
"Oh içim rahatladı evet bir süre daha burdayım enişte" diyip sustu.
"Tamam biz geliyoruz size sürprizim var" demiş ardından veda edip telefonu kapattı.
Elif tekrar dolaba yönelip yeşil şifon uzun kol mini elbesini çıkarmıştı. Bunu ona ablası hediye etmişti.
Elbisesini giymiş altına beyaz uzun botlarını geçirmiş saçlarını tepeden topuz yapmış kulaklarına halka küpe takmıştı. Hafifde bir makyaj yapmıştı.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
