Hyunရဲ့ နာနာကြည်းကြည်းနဲ့ ရေရွတ်လိုက်သံကြောင့် Sehun ရင်အစုံလည်း နာကျင်ရ၏...
"ဟုတ်ပါတယ်... ကိုယ် သတ္တိမရှိခဲ့ဘူး... မပြည့်စုံတဲ့ ကိုယ့်ဘဝထဲ မင်းကိုပါ ကိုယ်ဘယ်လို ဆွဲခေါ်သွားရမှာလဲ... အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် မနည်းတာဝန်ယူနေရတဲ့ ကျောင်းသားတစ်ယောက်က နောက်ထပ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို ဘယ်လို တာဝန်ယူနိုင်မှာလဲဆိုတာ Hyunတွေးမိဖူးလား..."
"...."
"အရာရာပြီးပြည့်စုံနေတဲ့ Hyunကရော ကိုယ်နေသလို ဘဝမျိုးနဲ့ ဘယ်လောက်ကြာကြာနေနိုင်မှာလဲ... အချစ်တစ်ခုထဲနဲ့ ဘဝကို တည်ဆောက်လို့မရဘူး Hyun... အခု Hyunလည်း အရွယ်တစ်ခုကိုရောက်လာပြီဆိုတော့ ကိုယ်ပြောတာကို နားလည်လောက်မှာပါ..."
Sehunပြောသမျှကို နားထောင်ပြီးနောက် ကားပေါ်က ဆင်းသွားသော အကောင်ပေါက်လေးကို Sehun ခဏလောက် တစ်ယောက်တည်း လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်...
Sehunကတော့ ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ အကောင်ပေါက်လေးနဲ့ စပြီးဆုံတွေ့ခဲ့သော ဘောလုံးကွင်းရှိရာသို့ သွားခဲ့လိုက်သည်...
ဒီနေ့တော့ အကောက်ပေါက်လေးနဲ့ ပြေလည်မှုကို Sehun ရအောင်ယူမည်ဖြစ်သည်... ဘယ်လိုပဲတောင်းပန်ရ တောင်းပန်ရ တောင်းပန်ပြီး Sehunရဲ့ ချစ်ခြင်းတွေကို တစ်ဖန်ပြန်စတင်တော့မည်ဟု Sehun ဆုံးဖြတ်ထားသည်.... Byun Baekhyunဆိုတဲ့ လူသားလေးကို Sehun ဘယ်လိုမှ နောက်ထပ်ဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပါ....
♡♡♡♡♡ Be Mine ♡♡♡♡♡
"Kris... Kris..."
အပေါ်ထပ်က အော်ခေါ်သံလေးကြောင့် Kris အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းမှာ စာရင်းတို့ လုပ်နေရင်းမှ အပေါ်ထပ်သို့ ပြေးတက်ရပြန်သည်...
ဒီနေ့နဲ့ဆို အပေါ်ထပ်နဲ့ အောက်ထပ် တက်လိုက်ဆင်းလိုက် လုပ်နေရတာ အခေါက်ရေမနည်းတော့... Krisက အောက်ထပ်မှာနေရင် ကလေးငယ်က အပေါ်ထပ်မှာနေပြီး သူလိုတာရှိရင်ခေါ်ခိုင်းသည်...
အနားမှာ အတူနေမယ်ဆိုတော့လည်း အနေမခံ... တစ်ယောက်တည်းပဲနေချင်ပါတယ်တဲ့လေ... ဒီကလေး တမင်လုပ်နေမှန်း သိနေပေမယ့်လည်း အပြစ်မှမတင်ရက်တာပဲ...
