UNFINISHED SYMPHONY (Hiatus)

MYSTERY OF YESTERDAY

UNFINISHED SYMPHONY
©Anneriche

SERIES NO. 18

Mystery of Yesterday

North's Point of View

Katatapos lang nang gig namin sa Bar. Nagsiuwian na sila Gelo at Ken, kaya ayun, tinamad akong umuwe. Maaga pa kasi 6:30 P.M. pa lang, uwing high school... Kaya tumigil na lang muna ako sa isang convinience store na nadaanan ko.

I'm on my way to enter when I saw a very familiar face.

A snow white goddess who will pick a forbidden thing called ice cream.
She's bad. It's bad.

She is thick-headed stubborn goddess, so now here I am to scold her in a nice way.

"That thing is forbidden, isn't it?" I was about to grasp the ice cream when she accidentally make it fall in the cooler where it used to. I might scare her.

"Ah! Hazel nut!"
I'm so amuse in the reaction she wears.
I think she greatly love hazelnuts.
Maybe she is.
Sabi nya eh...

Later on, she punch my shoulder. Her hands is as cold as ice. She might get heart-attack because of me... Yet honestly, her arms are colder when she tripped when we are in the bar.

"You stupid rude! Why do you always came unexpectedly, huh?" She is really guilty by her manners.

Ayos ah, wala na yung awkwardness nya sa akin. Parang walang nangyaring nakakahiya, lalo na 'yung "Sorry..." thing, back to normal. Salamat naman.

---------------

"Why are you staring at me like that?" ang masungit niyang tanong.

"Eh, pa'no namang hindi ako matutulala eh, naubos mo 'yan!" sabay turo ko sa natirang lalagyan.

"Super meal lang naman 'to. Grabe ka naman!" Super meal.?? Ga'no ba karami 'yun??

"Peach, seryosong tanong, sa'n mo nilalagay 'yung mga kinakain mo?" nakakunot pa ang noo ko habang nagtatanong.

"Sa tyan! Sa'n pa ba?" Pilosopo din pala ang isang 'to.

Siguro, may malaking ref sa tyan nya.

Tumango na lang ako.. "Eh, ga'no ba kalaki 'yang tyan mo?" napakunot muli ang noo ko dahil sa tanong ko.

"Ewan, basta 22 ang waistline ko." Grabe, nanlaki ang mga mata ko dun ah. Eh yung kinain nya kase parang 'di kain ng babae, kain marino, eh. Parang sundalo pa sa bilis.

"Siguro may lagusan dyan sa tyan mo papunta sa bulsa ni Doraemon, noh?" wala sa wisyong biro ko.

"Hah?" hindi niya yata naintindihan. Mukhang 'di niya kilala si Doraemon.

"Ang dami mo na kasi talagang nakain ,eh."

"Sabi mo, ititreat mo 'ko eh. Baka hindi na maulet kaya nilubus-lubos ko na"

Hindi na talaga mauulet. Naubos ang mahigit 1,000 pesos ko sa kanya.
Ok lang naman 'yung gastos pero baka maging baboy na siya kapag laging ganyan ang kain niya.

Nakailang order siya nang extra-large na fries, Supermeal, Hamburger, Steak at ano pa nga ba yung iba?
AY EWAN NA...

Kakaiba siya parang may common sa kanila ni Christine. Hindi lang sa maganda. Alam kong bukod pa roon. 'Yun lang ang hindi ko alam.