24 OCAK | TAMAMLANDI |

14 "Kızımız"

Kitabın bu bölümünden sonra zaman atlaması olacaktır. 3 senelik bir zaman atlaması yaşanacak ve tarih 02.08.2019 olacaktır. Kitabı okurken bunu baz almanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar.

3 SENE SONRA  (02.08.2019)

"Babammmm"

Feyyaz  ne zaman işten gelse Asya böyle koşarak ona sarılırdı.

"Babacım hoş geldin."

"Hoş buldum prensesim."

"Bana ne getirdin?"

Gülerek cebini aradı Feyyazın.  Her iş  gelişi onu mutlu edecek bir şeyler alırdı. Cebinden çikolata bulunca koşarak babamın yanına gitti.

"Dede bak."

O babama çikolatasını açtırırken  Feyyaz elimi tutup beni odaya çekti.

"Ay dur yavaş."

Odaya girer girmez boynuma sarıldı. Aynı şekilde gülümseyerek sarıldım.

"Çok özledim seni."

Geri çekilip yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Bende seni çok özledim."

Feyyaz beni öpmek için yaklaştığı sıra içeri Asya daldı.

"Baba çikolatamı teyzem yeri ben küstüm ona."

Gülerek kucağına aldı.

"Ben sana bi tane daha aldım bak."

Gülerek boynuna sarıldı.

"Siz napıyorsunuz burda? Yukunuz mu geldi?"

Ben gülerek Feyyaz iç çekti.

"Evet yukumuz geldi küçük hanım."

"Oo baba saat daha altı sucuk (18.30)"

Biz kahkaha atınca oda güldü.

"Niye gülüyorsunuz?"

"Altı buçuk  olmasın o?"

"Aman işte  evet ondan."

Asya doğduktan sonra işi bırakmıştım. Zaten onunla beraber tüm hayatımız değişmişti. Feyyaza baba olmak, bana da anne olmak çok yakışmıştı. Bu süreçte annem ve babam yeniden nikâh kıyarak evlenmişlerdi. Çünkü babamın pişmanlığı, aklını başına getirmişti. O kadar değişmişti ki o kadar iyi  bir adam olmuştu ki, biz bile  tanımakta zorlanıyorduk. Keşke diyorum bazen bunlar başımıza gelmeden kıymetimizi bilseydi. Ama her şerde  bir hayır vardır derler. Öyleydi. Onun sayesinde Feyyazı tanımıştım.

Akşam yemeği hazırlığı için annemle mutfağa geçtiğimiz de içerde babam ve Feyyaz yıne satranç oynuyorlardı. Babam artık koltuk deyneğinden yardım alarakta olsa yürüyebiliyordu. Biraz sonra Asya geldi yanıma. Her akşam peçete ve çatalları, kaşıkları o yerleştirirdi masaya. Yıne onları yapıyordu sandalyenin üzerin de. Bir yandan da Leyla ile sohbet ediyordu. Henüz anasınıfın da olduğu için yaptığı etkinliği anlatıyordu.

"Bu kadar çok konuşan anne babası da yok ama bizim kızın çenesi hiç durmuyor."

Annem gülerek bana sonra Asyaya baktı.

"Sende küçükken böyleydin. Hele okula başladıktan sonra hiç susmadın."

Biz masayı hazırlarken babam da geldi mutfağa.
Ailecek akşam yemeğini yedikten sonra balkona çay içmek için çıktığımız da Feyyaz yardım etmek için mutfağa geldi. Ben çay doldururken elleri belimi sarınca hafif gülümseyerek boşta ki elimi ellerinin üzerine koydum.

"Serserilik yapma , biri görücek şimdi."

Yanağımı öptü sıkıca.

"Napıyım özlüyorum akşama kadar işte seni."

Çayları doldurup ona döndüm.

"Bende seni çok özlüyorum ama bizi bekliyorlar."

Ben Feyyazın kollarından çıkmaya çabalarken Asya geldi mutfağa. O  gelince hafif iterek geri çekildim.

"Annecim bir şey mi istiyorsun?"

"Bana da meyve suyu verir misin?"

Feyyaz kucağına alıp balkona giderken bende çaylarla peşlerinden gittim.

"Gel yanıma otur dökülmesin annecim meyve suyun."

Meyve suyunu içecekken durup bir bana bir de Feyyaza baktı.

"Dede"

"Dedem."

Bir yudum alıp tekrar konuştu.

"Kardeş nasıl oluyo?"

Çay Feyyazla benim boğazımda kalırken annem usulca sırtıma vurdu. Bir yandan da Asya sussun diye meyve suyunu götürdüm ağzına.

"Sen biraz fazla mı konuşuyorsun bugün annecim."

"Ama anne daha sorumun cevabını almadım."

Kafamı utançla Feyyaza çevirdim.

"Kardeş, anne baban ne zaman isterse ve Allah nasip ederse olur dedecim."

"O zaman istesinler."

"Hıhı tabi annecim , seninle çok baş ettim bide o eksikti."

Biz gülüşürken kapı çalınca kapıyı açmaya gittim.

"Buyrun?"

Feyyaz arkamda belirince karşımda duran kadın ona bakarak güldü.

"Feyyazcım."