furwarring //rutmas//

Hoofdstuk 1

Pov. Rutger

Ik zet de camera aan en begin met filmen. 'Halloi lieve furmilie! Mijn naam is Rutger en wat super tof dat je weer kijkt naar deze hele nieuwe video. Vandaag...' Verder kom ik niet. Want de deurbel gaat. Met een zucht sta ik op en loop ik naar de deur. Ik ben een beetje depri, maar dat gevoel is helemaal voorbij als ik de deur open doe. 'Hoi.' Zegt de jongeman voor de deur. 'Ik ben je nieuwe buurman.' Ik moet even knipperen met mijn ogen. 'Welkom, in de straat.' Rut, dat was de slechtste zin ever. Ik negeer de stem en zeg: 'Kom binnen. Ik hoop dat je van koffie houd.' De jongen glimlacht onzeker. Oh no. Zei ik dat echt? Paco zit ons achter de deur al op te wachten. De jongen blijft staan. 'Kunnen we misschien een andere keer afspreken?' Vraagt hij onzeker. 'Oh, ja hoor.' Zeg ik met een raar gevoel.

Als de jongen weg is moet ik even denken wat ik aan het doen was. Oh ja, dat was het, ik was bezig met een video. Snel loop ik de trap op en ga verder met de video.

Pov. Thomas

Als ik thuis kom van de sportschool hoor ik Rutger zingen. Ik zucht. Wat heeft hij toch een mooie stem. Waarschijnlijk is hij aan het opnemen. Ik trek mijn schoenen en mijn jas uit en loop naar ons kantoor. Daar ga ik een video zitten te bewerken. Na ongeveer een uurtje staat Rutger naast me. 'Heb je lekker je nieuwe video opgenomen?' Vraag ik met mijn gezicht naar mijn scherm. 'Ja, hoor' Hoor ik hem zeggen. We geven elkaar een kusje en Rutger gaat naar de keuken om koffie te maken. Het valt me op dat Rutger best stil is, normaal vertelt hij altijd alles over hoe het opnemen ging. 'Gaat het wel?' Vraag ik bezorgd als hij mijn koffie aangeeft. Hij zucht. Het doet me pijn om zijn gezicht te zien.

Pov. Rutger

'Gaat het wel?' Vraagt Thomas. Ik geef hem zijn koffie en zucht. Je vindt die jongen leuker dan hem. / Je kent die jongen maar net. En je bent al bijna 7 jaar weg van Thomas. / Hou je gedachten voor jezelf en vertel niks tegen Thomas./ Nee, vertel Thomas over die jongen hij zal je helpen. Ik schud de stemmen van me af en zeg: 'Ik heb stemmetjes in mijn hoofd.' Thomas kijkt me bezorgd aan. 'Ik hoop voor je dat ze snel weg gaan.'

~in de avond~

Ik plof naast Thomas op de bank. Even kijk in in zijn mooie ogen. 'Welke film zullen we kijken?' Vraagt hij terwijl hij Netflix opstart. 'Frozen?' Zeg ik met een lach. 'Hebben we die nu niet al "te" vaak gezien?' 'Nee joh.' Zeg ik ondeugend. Net als de film is gestart krijg ik een appje binnen. Ik kijk naar Thomas. 'We zijn net film aan het kijken' Ik kijk naar Thomas en dan naar mijn telefoon. Als we ongeveer 10 minuten verder zijn zeg ik dat ik even daar de wc moet. Op de wc pak ik mijn telefoon erbij. Ik klik op 'berichten' Ik zie dat er iemand is toegevoegd aan de buurtapp. "Nick is toegevoegd aan deze app groep" staat er. Nick, zo heet die jongen dus...