04. His Smile

47 6 0
                                    

Written by blurryobrien  aka Amber (:

Amber's POV.

Ik bijt op mijn lip wanneer Connor naar me toe komt gelopen. 'Ik ben niet door he? Ik wist het wel.' Hij kijkt naar beneden en perst zijn lippen op elkaar. 'Sorry, daar kan ik nog niks over zeggen.' grijns ik. Connor kijkt me opeens hoopvol aan. 'Dus, wanneer krijgen we het te horen?' Ook hij begint te grijnzen. 'Straks,' zeg ik. 'als Lucy en de rest ook in de woonkamer zijn.' Connor ruilt zijn grijns is voor een prachtige, stralend witte glimlach. 'Oké dan.'

Als Connor en ik de woonkamer in komen, zitten Ricky, JC en nog wat anderen al op de banken. Connor ploft naast een lange jongen neer. 'Kian toch?' begint hij. De jongen knikt en ik ga zitten naast Ricky.

'Weetje,' begint Ricky opeens. Ik kijk op. 'Ik denk erover om mijn haar blauw te verven?' zegt hij serieus. Ik haal mijn schouders op en probeer me hem in te beelden met blauw haar. Ik grinnik om het idee. Dan komt Lucy binnen, gevolgd door twee andere jongens.

'Connor, Ricky, Trevor, Sam, JC en Kian,' zeg ik zo serieus mogelijk. 'Jullie hebben de baan.' zegt Lucy. Connor's mond valt open. Hij rent naar me toe en begint me als een gek te knuffelen. 'Geweldig! Nu kan ik nog langer hier blijven. Dit wordt fantastisch. Samen met de anderen en met jou..' Connor glimlacht uitbundig.

Lucy en ik zeggen de jongens gedag en zwaaien ze uit. Trevor komt naar me toe en trekt me in een knuffel. 'Tot morgen.' zegt hij. Ik glimlach klein en zwaai ook hem uit.

Morgen komen Ricky, Trevor, Kian, Sam, JC en Connor terug en kunnen ze beginnen met het werk. Waarschijnlijk krijgen ze van onze tante dan een schema met de klusjes die ze moeten doen voor die maand.

Ik zucht en plof op de bank. Elke keer speelt het beeld van een vrolijke, glimlachende Connor zich weer in mijn hoofd af. Ik droom weg bij de gedachte. Hij heeft zo'n mooie en pure glimlach.

'Amber? Hey, Am?' Ik ontwaak uit mijn gedachtes, 'Sorry, wat?' vraag ik. Lucy grinnikt. 'Niks. Waar dacht je aan?' Ik voel dat ik begin te blozen. 'Oh.. eh. Nergens.' zeg ik.

Jammer genoeg kwam het niet echt geloofwaardig over want Lucy begint te lachen. 'Ja, vast. Is het Connor?' Ik bijt op mijn onderlip. Langzaam schud ik mijn hoofd. 'Nee.'

'Oké, ik weet genoeg,' ik doe een poging om verbaasd te kijken. 'het is Connor.' Ik zucht en beken. 'Ja, het is Connor.' mompel ik.

Upside Down {C.F. & J.C.} - ON HOLDWhere stories live. Discover now