BOZDOĞAN (EMANET I) [TAMAMLANDI]

~BOZDOĞAN - VI. BÖLÜM~

Medyada Tarık Bey'ciğim var🖤

...

O gecenin üstünden haftalar geçmiş, bu süre zarfında iki sancılı yürek de birbirlerinden köşe bucak kaçmışlardı. Bu durum ev ahalisinin özellikle de Adile Hanım'ın da gözünden kaçmamıştı. Ne yapacağını düşünüyor, yanıt bulamıyordu. Süheyla'ya sorduğundaysa, genç kız üstünkörü cevaplayıp ortadan kayboluyordu. İkisi de bir şey yok gibi davransa da Adile Hanım buna inanmıyordu.

Adile Hanım görümceleriyle beraber oturdukları bir sıra bu derdini açtı onlara. "Bir bebeleri olsun, her şey düzelir. Hem daha her şey yeni, sizden de çekiniyorlardır. Tasa etme sen." yanıtını alınca umutsuzlukla başını salladı. O ikisinin gerçek mânâda karı koca olduklarını bile düşünmüyordu...

Ne zamandır Süheyla'ya sormak istiyorsa da dili bir türlü varmıyordu. Gelincağızı utansın, karşısında çekinip, ezilsin istemiyordu ama mecburdu. Evlâtları için buna mecburdu. Bir evlâdını kaybetmişti ama Halil gitmeden önce ona bir evlât bırakmıştı. Ah Süheyla, garip Süheyla... O kız evine girdiği ilk günden beri asla gelin gözüyle bakmamış, doğuramadığı kızı yerine koymuştu. Tırnağına taş değsin istemiyor, genç kızın günden güne süzülmesine de gönlü el vermiyordu. Karar vermişti. En kısa sürede konuşacaktı Süheyla'yla. Bu işe el atmanın vakti çoktan gelmiş, geçiyordu.

Süheyla ise oradan oraya koşmaktan, eve gelenlere hizmet etmekten zayıfladığının farkında bile değildi. Zaten çok kilolu biri olmamıştı hiçbir zaman ama son dönemde gözle görülür şekilde kilo vermişti. Kıyafetleri üstünde bol duruyor, etekleri belinden düşüyordu.

Her sabah olduğun gibi önce kişisel ihtiyaçlarını giderip, ardından odayı toplamaya koyuldu. O sırada üstünü giyen Tarık mavi gömleğin düğmelerini iliklerken, gevşeyen düğme kopup, Süheyla'nın ayak ucunu yuvarlandı.

"Hay Allah!" ağzından kaçan nida, Süheyla'nın ona dönmesini sağlamıştı.

"Ne oldu?"

"Düğme... Koptu." dedi ayak ucundaki düğmeyi işaret ederek.

"Çıkar dikeyim hemen."

"Zahmet etme giyerim başka bir şey."

"Lafı bile olmaz. Çıkar hadi."

Çıkardığı gömleği uzattıktan sonra sedire oturdu. Süheyla beceriyle dikti düğmeyi. Gevşeyen birkaç düğmeyi de sağlamlaştırdıktan sonra Tarık'a uzattı.

"Teşekkür ederim."

"Ne demek..."

Tarık gömleği tekrar giyerken, Süheyla aklına gelenle hızla genç adama döndü.