Chapter 18

218 5 0
                                    


"Are you okay?" tanong ni Zander sa akin nang makitang naghahanda na akong buksan ang pintuan ng sasakyan. Hindi ko na nga naisip kung nandiyan pa ba si Macy sa tabi ko. Gusto ko lang na kahit saglit ay makalanghap ako ng sariwang hangin bago tuluyang bumaba. But his question made me stuck in the car. I only got to open the car door, but never had the chance to take a step.


Tumitig ako ng ilang segundo sa mga berde niyang mata bago tumango at lumabas ng sasakyan. Iikot na sana ako sa kabilang pintuan para kunin si Macy, nang biglang bumukas rin ang pintuan sa banda ni Zander.


"Macy already went to the chopper. She got too excited." saad ni Zander. Napatitig tuloy ako sa loob ng sasakyan. Umalis na nga si Macy. Bakit kaya hindi ko namalayan na umalis siya? Hindi ko naman naramdaman na tinawag ako ni Macy kanina. Did I got so lost earlier?  Nagtatanong tuloy akong napatitig kay Zander. At mukhang nakuha niya ang pinapahiwatig ko dahil hindi na niya napigilan ang sariling magsalita.


"Macy did not bother getting your attention earlier. The moment we stopped and she've seen the chopper, she immediately went out and run towards the chopper. Si Manong na ang pinasunod ko sa kanya dahil sinubukan kitang tawagin, but you seem to be in shocked. You got lost with time. Are you sure, you're okay now?" Zander asked me.


"Yes, I am. Thank you for being patient with me earlier." I shyly told him. Pwede niya akong gambalahin kanina dahil responsibilidad ko namang bantayan si Macy. Yet, he chose to let me recover from my attack before he took some action. He understood my position and I'm beyond thankful for that.


"You had an attack, right?" tanong niya sa akin na sinang-ayunan ko. No need to deny because he already seen it twice already. "Macy also experienced attacks back then. Ngayong linggo rin habang kasama niya ako ay bigla nalang siyang nagkaroon ng panic attack." pag-amin ni Zander sa akin. Nagulat pa ako dahil wala namang naikwento si Macy tungkol doon. Masaya rin naman palagi si Macy kapag kasama ako.


"Macy had an attack?" I shockingly questioned him.


"Yeah. She didn't know about that too. She had a nightmare while we were sleeping together. I thought it was just an ordinary nightmare, but she suddenly opened her eyes and act as if she got stuck in that dream. She called for help and even hurted me physically as if I was her kidnapper. These scratches are made by her." malungkot na kwento ni Zander at pinakita pa ang kanyang mga marka ng sugat na tinago niya sa ilalim ng kanyang longsleeves. Nagulat pa ako sa lalim ng ibang mga marka. Macy did leave some scars on her father's arm.


"Did you let Macy see these scars? Bakit hindi niya nalaman ang ginawa niya sa iyo?" I curiously asked as I continue examining his scars from a distance. 


"I was about to tell her about it on that morning, but she didn't remember any of the things she did. Hinayaan ko nalang na hindi niya maalala. Hindi na naman naulit, kaya okay lang." aniya at binalik na ang longsleeves niya sa dati nitong ayos. Nakonsensya ako dahil pinabantayan niya sa akin ni Macy pero hindi ko nalaman na minsan ay inaatake pa rin siya ng trauma. Akala ko ay tuluyan na niyang nakalimutan ang mga karanasan niya.


"I'm sorry." hingi ko nang paumanhin kay Zander dahil hindi ko tuluyang natulungan si Macy sa trauma niya.

Beyond that Darkness (Broken One Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon