Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sabaha karşı daldığım uykumdan ismimin söylenilmesi ile uyanmıştım. Alarmı kapattığımın farkında bile değildim.
"Uykucu seni. Okula geç kalıyoruz. Kalk hazırlan."
Şaşkın bakışlarımın yüzünde dolanmasıyla tatlı kıkırtısını bana sunmuş odadan çıkmıştı. Gece ne kadar düşünürsem düşüneyim mantıklı gelmemişti bana hiçbir şey. Ben alışkın değildim böyle şeylere. Nasıl tepki vermem gerektiğini bile bilmiyordum. Hiç böyle sevildiğimi hatırlamıyordum. Hiç benim için bu kadar fedakarlık yapan birine rastlamamıştım hayatım boyunca. Her şey ilk ve tuhaftı benim için.
Başımı iki yana sallamış üzerimdeki yorganı ittirmiştim. Zamana bırakmalıydım. Düşünmek hiçbir işe yaramıyordu.
Okul formamı giymiş kapıda bekleyen Jisung'un yanına ilerlemiştim. Beni görmesiyle gülümsemiş önden çıkmamı beklemişti. Ayakkabımı ve montumu giyip önden apartmanın önüne çıkmıştım.
Yanıma ulaşmasıyla birlikte otobüs durağına ilerlemiştik.
Sessizdik ikimizde. Ben ne diyeceğimi bilmediğimden böyleydim. O neden böyleydi bilmiyordum.
Gelen otobüsle ona dönmüştüm. Daldığı yerden bana döndü. Az önceki ifadesiz yüzünün aksine gülümsemişti.
"Otobüs."
Elimi tutmuş otobüse doğru ilerlemişti. Elleri sıcacıktı benimkilerin aksine. Otobüs doluydu. Boş olan bir köşeye beni çekmesiyle cama yaslamıştım çantayla birlikte sırtımı. Kollarını camın önündeki tutacaklara koymuş düşmemi engelliyordu bir yandan.
Beni izlediğini bildiğim için gözlerimi onun tarafına çeviremiyordum. Kollarının arasında yan dönmüş görüş açıma camı sokmuştum. Yansımada buluşmuştu gözlerimiz bu sefer. Tekrar gülümsemişti. Gülümsemesi insanda bağımlılık uyandırabilirdi. Onu bu şekilde sadece arkadaşlarının yanında görüyordum birde. Sıradan biriyle konuştuğunda yüzü ifadesiz oluyordu. Onu ne zamandır izliyordum bilmiyordum bile. Gözlerimi asfalta indirip yolu izlemeye başlamıştım. Onu düşündükçe yanaklarımın kızarmasına engel olamıyordum.
Kalbim çok hızlı atıyordu. Ellerim de az öncekine göre daha sıcaktı. Bana neler yaptığını anlamıyordum.
Duran otobüs ve elimin tekrar tutulmasıyla onu takip etmiştim. Elimi çekmek istesem de üzüleceğini düşünerek çekmemiştim. Yüzü hiç olmadığı kadar mutlu gözüküyordu çünkü.
Bir anda takılmamla kolumdan tutmuştu. Onu düşünmekten bağcığımın açıldığını bile fark etmemiştim. Elimi bırakıp eğilmesiyle bacağımı geri çekmiştim.
"Ben halledebilirim."
Elindeki bağcıklarımdan ayağımı tekrar kendine çekmiş hızlıca bağlamıştı ayakkabımı. Çantamı sırtıma çekmiştim. Gülümseyerek yanıma geçmesiyle beraber yürümeye devam etmiştik. Adımlarımız birbiriyle uyum içindeydi.
