Don't Cry Darlene | Texting

2.7

Üzerime bordo korseye benzeyen askılıyı giydim. Altına siyah kot pantolon giyip üzerime hâlâ serin olan havadan dolayı siyah deri ceketimi aldım. Ceketimin cebine kartımı, biraz nakiti ve telefonumu koyduktan sonra aynada saçlarımı kontrol ettim. Hafif bir makyaj yapıp hafifçe maşalayıp doğal bir dalga vermiştim saçlarıma.

Onunla buluşmaya gidiyorsam tek nedeni kafamı dağıtmam gerektiğiydi. Düşündüğüm hiçbir şey yoktu ama ben odaklanamıyordum. Birkaç haftadır ders çalışamıyordum doğru düzgün. Sınava iki aydan az zaman kalmışken bu hiç iyi bir şey değildi. Düşünmediğim düşüncelerimi dağıtmam lazımdı. Bu yüzden Boş Kral'ı Akın'ın yanına gidecektim. Boş, çimenlik bir alana...

Tanımadığım- Ya da kısmen tanıdığım biriyle buluşuyorsam bunun tek sebebi yanıma gelip bana kendini göstermiş olmasıydı. Ayrıca bu kadar her şeyimi bilen biri olduğundan istese şimdiye kadar bir şey yapabilirdi. Yapmamıştı. Ve ben de hazırlıklı gidiyordum. Bir sorun çıkmazdı.

Aşağı inince mutfaktaki anneme baktım. Üzgün müyüm diye sürekli kontrol ediyordu. Ona da kıyamıyordum. Kötü bir şey yapmamıştı. Ama bir çocuk olarak bunun da benim için kolay bir şey olmadığı açıktı.

"Ben çıkıyorum anne." Ellerini kurulayıp bana döndü. "Sen bu saatte dışarı çıkmazsın ki?" Şaşkınca konuştu. Doğruydu. Akşamları dışarı çıkmazdım. Saat altıya geliyordu. Dönene kadar kesin sekiz olmuş olurdu.

"Şey... Biriyle buluşacağım. Biraz kafa dağıtmalıyım." Kaşlarını kaldırıp gülümsedi ve sandalyelerden birine oturdu. "Gökay mıydı şu çocuğun adı?"

Olayı yanlış anlamıştı. Yani yanlış kişiyle doğru anlamıştı. "Evet de onunla değil."

"Erkek mi?" Başımı salladım. Nasıl bir tepki vereceğini bilemiyordum. "Sevgilin olmayan bir erkek?" İmayla bana bakarken başımı salladım. "Sadece arkadaşım." Bilmişçe güldü. "Hep öyle derler." Boğazımı temizlediğimde yanıma geldi ve sarıldı. "İyi, git bakalım. Yaklaşmasına izin verme." Ben de ona sarıldıktan sonra elimle sırtına hafifçe birkaç kez vurdum. "Teşekkürler anne. Söylemesen yapmazdım."

Gülerek benden ayrıldı ve yanağımı sıktı. "Paran var mı?" Başımı salladım."Var ama ihtiyacım olacağını sanmıyorum."

"Telefonun açık olsun." El sallayarak kapıya yöneldim. "Tamamdır."

Siyah topuklu botlarımı giydikten sonra evden çıktım. Kapımda gördüğüm siyah arabayla kaşlarımı çattım. Yolcu koltuğunun filmli camı açılınca onu gördüm. "İyi akşamlar güzelim."

- - - - -

Instagram : leyhizal

Instagram Sayfası : leyhizalhikayeleri

Twitter : leyhizal

Yayım Tarihi : 20 Kasım 2021