113.Bölüm
__ Çiçek mi? Hangi çiçekler?
__ Ben… Ben üzgünüm! Yani böyle emin olmadan aramam lazımdı ama…
Beril’in şaşkın ve telaşlı sesi cümlesinin geri kalanını tamamlayamıyor! Bense sinir katsayımın giderek arttığını hissediyorum! Nasıl yani şimdi biri benim karıma çiçek mi gönderdi?
__ Beril… Üzerinde kart gibi bir şey yok mu?
__ Şey! Yok! Neyse ben senin çalışmanı bölmeyeyim! Seni çok seviyorum!
O sırada kapının yavaşça tıklandığını ve sekreterimin çekingence içeri girişini seyrediyorum. Ardından derin bir nefes eşliğinde sesimin yüksekliğini düşürüyorum.
__ Ben de!
Telefonumu masaya bırakırken Aysun hızlı bir şekilde konuşuyor!
__ Devrim Bey gitmemekte ısrar ediyor efendim! Sizinle konuşana kadar burada olacakmış!
__ Güzel! Gelsin!
__ Akın boş ver, diyor o zaman Emre elini omzuma bırakarak!
Bırak ne hali varsa görsün!
__ Olur mu ama! Bak adam büyük bir istekle sırtından bıçakladığı adamla yüz yüze gelmek istiyor! Buna karşı çıkmak olmaz!
Emre bir şey söyleyemiyor bu sözlerin üzerine, bense dişlerimi yavaşça gıcırdatarak Aysun’a bakıyorum. Hemen anlıyor ne demek istediğimi ve başını sallayarak kapıdan çekiliyor! Başını düzenli olarak masaya çarptığım kalemi bırakıyorum sonunda elimden! Büyük bir hayal kırıklılığı yaşadım bu gün öğrendiklerimle!
Devrim bu şirketin 8 yıllık çalışanı! Oldukça iyi bir yönetici, benden sadece üç yaş büyük olmasına rağmen saygı duyduğum ve güvendiğim, sözlerine değer verdiğim bir adam! Yani öyleydi! Bir insan hakkında bu kadar yanılmadım daha önce… Belki de asıl sinirim bu yüzden! Ama beni görmeyi cesaret ediyor olması hoş! Yapım gereği içimde bir şeyleri bırakmayı sevmiyorum!
Zaten sadece birkaç saniye aradan sonra Devrim hala kendine olan güveni tam odaya girerek bana bakıyor! Bense ayağa kalkarak alayla gülümsüyorum yavaşça!
Aynı an da Emre beni uyarırcasına elini omzuma bırakıyor ama ben elini hissetmiyorum bile!
__ Ben çok yüzsüz insan gördüm ama senin gibisini görmedim! Hala ne işin var senin burada?
__ Size anlatmak istediğim şeyler var!
__ Anlatacakların hiçbir şey değiştirmeyecek, diyorum ellerimi masaya dayayarak!
Sen bu şirkette kazandığım tecrübe ve bilginle paravan şirket kurdun! Hem de bu piyasa da asla alışverişimiz olmayacak dediğim tek adamla!
__ Akın Bey, lütfen… Size zarar vermedim ben!
__ Söylediğin ismin başında olduğunu sandığım o şirkete küçük bir servet kazandırdım ben! Hem de istediğim fiyatı önceden verebilme öngörüsüne sahip bir şirket olduğunu düşünerek! Sen… Beni aptal yerine koydun!
__ Amacım bu değildi!
__ Kazandırdıklarımın kat kat fazlasını geri alacağım senden! Anlayacaksın Akın Varol’a hile yapmak ne demekmiş! Bundan sonra karşındayım Devrim ve o küçük şirketin yakında batacak!
__ Akın, tamam…
__ Çok yanlış yapıyorsunuz, diyor Devrim hala konuşmaya cüret ederek!
Beni hiç tanımıyorsunuz!
