105. Bölüm
Akın’ın söylediklerine gülerken ona hak vermeden de geçemiyorum! Ne zaman birbirimizi öpmeye başlasak telefonum çalıyor! Acaba bu garip mi yoksa biz bir aradayken hep mi bu haldeyiz? Evet, bu seçenek daha mantıklı!
Akın’a bakmamaya çalışarak derin bir nefes alıyorum ve telefonumu alıyorum elime! Boynumun yandığını hissediyorum hala… Ama bu yangın telefonun ekranına bakar bakmaz geçiyor!
Telefonumda ki “Doktor Umut” ismi başka şekilde değiştiriyor heyecanımı! Bu Akın’ın hoşuna gitmeyecek olsa da açıyorum telefonumu!
__ Efendim?
__ Merhaba, diyor tereddütlü soğuk sesi!
Ben bu hafta ki çalışma programıma baktım da… Yarın akşamüzeri eğer sizin için de uygunsa gelebilirim!
Gözlerimi özellikle Akın’dan uzak tutmaya çalışarak konuşuyorum.
__ Evet, uygun!
__ Öyleyse ben saat 5 civarı gelirim!
__ Tamam, görüşmek üzere…
__ İyi akşamlar!
Telefonumu hafif bir iç çekerek kapatıyorum! Bundan daha kötü telefon konuşması yapmıştım elbette ama oldukça az! Belki de bir şeyler ümit etmemeliyim…
__ Beril?
Akın’a bir an baktıktan sonra telefonumu masaya bırakarak ona dönüyorum.
__ Şey… Doktor Umut Bey, yarın annesinin resimlerine bakmak için buraya geliyor.
__ Öyle mi?
__ Şaşırmadın!
Ona şüpheli bakışlarım karşısında hafifçe gülümsüyor Akın ve nazik hareketlerle elimi eline alıyor!
__ Sen bana onun kardeşin olma ihtimalini söylediğinden beri böyle bir şey bekliyordum… Sen üzüldün mü?
Hemen toparlanıyorum o zaman ve omuzlarımı kaldırıyorum!
__ Yok canım… Üzülecek ne var?
__ Yarın kaçta gelecek?
Kaşlarımı çatıyorum iste istemez… Huzursuz oluyorum, nasıl bu kadar rahat?
