92.Bölüm
__ İyi misin?
Akın bir an sinir olmuş bakışlarını üzerime dikiyor! O zaman ister istemez yatağa yaklaşan adımlarım yavaşlıyor.
__ Anladım… Hala kızgınsın!
Gözlerini kapatıyor Akın bu sözlerim üzerine… Bense üzgünce yatağa çıkıp onun sakin olmaya çalışan haline bakıyorum!
__ Üzgünüm, diyerek açıyor gözlerini birazdan Akın!
Kızgın olmamın seninle alakası yok biliyorsun. Sana yansıtmamam gerekirdi.
Bakışları biraz benim tanıdığım Akın’a yaklaşıyor sonunda… Rahatlayarak hafif bir iç çekiyorum ve ona doğru uzanarak yatağa yaslı elini elime alıyorum.
Ama Akın hala o tartışma da bunu çok rahat anlıyorum bakışlarından! Nitekim duramayarak bana çeviriyor yine bakışlarını!
__ Bir kez tam anlamıyla huzur verse olmaz! İlla ki bozacak, bir yerden vuracak! Yoksa içi rahat etmez onun…
__ Sende farkındasın ama değil mi? … Bu konuda çok çabuk çileden çıkıyorsun. Biraz kontrolünü ele alman gerek, hala ilk gün kü gibi tepki veriyorsun. Bu gün gerçekten korktum senden! Annenin üzerine yürüyeceksin sandım… Araya girmeye bile hazırlamıştım kendimi!
Akın hızla elini benden çekiyor, söylediklerim hoşuna gitmedi biliyorum ama haklı olduğumu da biliyorum. Hatta annesine de bu konuda kızamıyorum. Amacının, yaptıklarının tamamen kötü niyetli olduğunu bilmeme rağmen…
Çünkü ne olursa olsun Akın sinirlerini kontrol altına almak zorunda!
__ Araya mı girecektin? Beril sana kaç kez daha söylemem gerek! Bana öyle bir durumda yaklaşmanı istemiyorum! … Hem… Allah aşkına bir mantığı var mı yaptığının? Resmen nerede üçümüzün fotoğrafını bulduysa alıp albüm yapmış! Eminim… Eminim sırf buraya getirmek için!
Akın bir an gülerek başını yatağın arkasına yasladığı yastığa bırakıyor yorgunca… Onun o hali içimi bir garip yapıyor! Ona sımsıkı sarılmak, saçlarını okşamak istiyorum ama küçücük bile olsa yaklaşamıyorum… Kısıkça konuşuyorum sadece!
__ Sanırım hala burada olması bir mucize!
__ Evet… Kendimden bile böyle bir şey beklemiyordum.
__ Şimdi kızgınlığın geçti mi?
Akın olduğu yerde doğrularak bıraktığı elimi nazikçe tutuyor yeniden…
__ Senin sıcaklığın, kokun olmadan imkansız.
Gülümsüyorum hızlanmaya başlayan kalp atışlarımla ve yatakta dizlerimin üzerinde ona gidiyorum. Benim için açılmış olan kollarının arasına yerleşip kucağına oturduğumda Akın kollarını sarıyor etrafıma sımsıkı!
Ben de kayıyorum yavaşça kucağında ve başımı onun çıplak göğsüne bırakıyorum.
Yanağıma geçen sıcaklığında gözlerimi kapatarak bir elimi boynuna doğru götürüyorum.
Hep burada böyle kalabilirim… Akın öyle çok şey demek ki benim hayatımda!
Aşk, tutku, sevgi, huzur, güven, aile… Her şeyim o benim!
Onsuz düşünemiyorum bile kendimi, düşünmek istemiyorum. Hele şu an…
Onun nefesini saçlarımın arasında hissederken, kokusunu içime çekerken ben diye bir şey kalmıyor geriye! Sadece Akın var… Ve ona duyduğum bitmek bilmez, doyumsuz aşkım…
