Konuşmadığım için dilsiz sanılan, ruhunu insanlara kapatmış biriydim ben. Üzerimde, etekleri kan lekeli beyaz elbisem ve üryan ayaklarımla, geçmişin dikenli topraklı ormanında yürüyen bir kızdım ben.
Sonra ansızın biri çıktı karşıma.
Günahkâr olduğu...
Çok dolu dolu bir bölüm oldu. Bu yüzden en az +450 oy ve +800 yorum istiyorum. Lütfen lütfen, oy vermeden geçmeyin arkadaşlar.
E o zaman keyifli okumalar <3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yaralarını birer silaha dönüştür.
Bırak hırsın, gücün ve direnişin olsunlar.
Binlerce yaram vardı.
Ve aslında binlerce de silahım.
Yaşadığım her şeyin beni sürüklediği son yol buydu ve öyle ki bundan sonra kanasalar bile yaralarımı sarmayacaktım. Acımalarına izin verecek, gücüme güç katacaktım. Artık beni, canımı acıtmakla tehdit edemeyeceklerdi.
Karşımda sallanan kum torbasına sert bir yumruk daha geçirdim.
Kendimizi Kıyamet'e kapatalı neredeyse bir hafta olmuştu ve işler, sandığımdan çok daha hızlı ilerliyordu. Kıyamet'in üstündeki alanı kendimiz için bir sığınağa çevirmiştik. Mekanın arka tarafından demir merdivenlerle çıkılan yüksekte bir girişi vardı. Baran içeriye dört oda ve ortak salondan oluşan bir alanı üç gün içerisinde hazırlatmıştı, o üç günde mekanı erken kapatıp localarda uyumuştuk ve banyo gibi temel ihtiyaçların karşılanacağı tesisatı kurmak için epey masraf yapmıştık, güncel durumları göz önüne aldığımızda bu bizi az da olsa zorlamıştı. Yine de herkesin motivasyonu yerindeydi. Şimdilik sessizce işimize bakıyor, zamanı kullanıyorduk.
Gerilip kum torbasına bir yumruk daha geçirdim. Kendimi toparlamaya önce bedenimden başlamıştım çünkü sağlam kafa, sağlam bedende bulunur dedikleri laf son derece doğruydu. Sürekli yorgun hissetmek mental sağılığımı aşağı çekiyordu ama artık o hastalıklı ruh hâlinden kurtulmaya başlamıştım. Bedenim de buna ayak uydurup daha hızlı iyileşiyordu.
Kendimiz için oluşturduğumuz sığınağın dışında, mekanın üstü kocamandı ve çoğu yer inşaat halindeydi. Bir kısmını kendim için ayırmıştım ve her sabah kalkıp spor yapıyor, bedenimi kontrollü bir şekilde yoruyordum. Bu kum torbası ve yerdeki koca spor minderini de Ateş'ten istemiştim. O da her sabah benimle birlikte spor yapıyordu ama ben hep daha erken kalkıyordum.
Sabahın altısında uyanmak pek Ateş'e göre değildi.
Kum torbasına indirdiğim bilmem kaçıncı yumrukta eklemlerim sızladı ve sert bir nefes bırakarak geri çekilip bandaj sardığım ellerime baktım. Parmaklarımın bitim yeri kızarmış ve noktalar halinde kan toplamıştı. Kendimi biraz fazla zorluyor olabilirdim ama en kısa sürede toparlanmak istiyordum. Çünkü diğerleri, Ateş'in ve özellikle de benim hazır olmamı bekliyordu.
