*UNICODE*
မ်က္လုံးတည့္တည္ဆီ က်ေရာက္လာတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ခ်မ္းတစ္ေယာက္ လူးလွိမ့္ၿပီး မေနနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး အိပ္ရာမွထခဲ့ရေတာ့သည္။
နိုးနိုးခ်င္း ကိုက္ခဲေနသည့္ေခါင္းေၾကာင့္ အိပ္ရာေပၚတစ္ဖန္ျပန္လွဲလိုက္ရျပန္သည္။
တစ္ခန္းလုံး အျပာေရာင္ေတြႏွင့္ ၾကည္လင္ေနေသာ အခန္း။
ဒါ ဘယ္သူ႕အခန္းလဲ။ ငါ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။ ညေတြဘာေတြျဖစ္ခဲ့လို႔လဲ။
ခဏၾကာမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းျပန္ေပၚလာေသာ ပုံရိပ္ေတြ။
ေမ့ေနလိုက္တာ ဒါမမအခန္းပဲ။
ကိုက္ေနေသာေခါင္းေၾကာင့္ ထထိုင္လိုက္ေတာ့ ကုတင္နားရွိ မွန္တင္ခုံေပၚတြင္ sticky note အဝါေရာင္ေလး။
"မမ ခ်မ္းႀကိဳက္တဲ့ ၾကာဇံခ်က္ေလး ဝယ္ထားတယ္။ နိုးရင္စားလိုက္ေနာ္ ခ်မ္းကေလး။"
တဲ့။
မေန႕ညကအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္လို႔ ဘာတစ္ခုမွေျပာမထားခဲ့။
မေတာ္တဆ ခ်မ္းမ်ား မမကို တစ္ခုခုလုပ္မိၿပီလား။
နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ မနက္ရွစ္နာရီသုံးဆယ့္ငါးမိနစ္တိတိ။
ဒီခ်ိန္ဆို မမေက်ာင္းသြားခ်ိန္ပဲ။
ခ်မ္းလိုက္မပို႔ဘဲ မမဘယ္လိုမ်ားသြားသလဲ။
"ႀကီးႀကီးျမေရ ႀကီးႀကီးျမ။"
"ေဟာ။ နိုးလာၿပီလားေဒၚခ်မ္း။"
"မမေရာဟင္။"
"ညည္းမမကအခုပဲေက်ာင္းသြားၿပီ။ အရင္ဆို ႏွင္းဆီပန္းပန္ေနက်။ ဒီေန႕ေတာ့ မေ႐ႊေခ်ာက ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ။ ပန္းေတာင္မပန္သြားဘူးေတာ္။"
မမေျပာဖူးေသာစကားက နားထဲသို႔အလိုလိုဝင္ေရာက္လာသည္။
💭မမက ခ်မ္း ေပးတဲ့ပန္းကိုပဲပန္းမွာ
"မမကိုဘယ္သူလိုက္ပို႔လဲဟင္။"
"ဒီတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္သြားမယ္ဆိုၿပီး သြားေလသတဲ့။ မီဦးမယ္ထင္တယ္။ လိုက္ပို႔လိုက္ပါလား ခ်မ္း။"
"ဟုတ္ဟုတ္။ ခ်မ္း အခုပဲလိုက္သြားဦးမယ္။"
အာ ဆိုင္ကယ္က ဟိုအိမ္မွာပဲ။
YOU ARE READING
Charm ☘️
Romanceဒီဇင်ဘာရဲ့ အချမ်းဒဏ်ဟာ ချမ်းရဲ့ပါးချိုင့်နက်နက်ထဲ ပုန်းရှောင်နေလိုက်မှ သက်သာသွားတာ။ - နန်း နှောင်ကြိုးတွေ။ ဒီသံသရာကနေမလွတ်မြောက်ချင်စရာကောင်းတဲ့ အဲ့ဒီနှောင်ကြိုးတွေဟာ အပြုံးလှလှဝန်းရံတဲ့ မမနှုတ်ဖ...
