"ခ်မ္း"
"ဗ်ာ"
"ခ်မ္းေမြးေန႕ကဘယ္ရက္လဲ။"
"တစ္လပိုင္းသုံးဆယ္ရက္မွပါ။ လိုပါေသးတယ္ မမရဲ႕။ ဘာလို႔လဲ။"
"လိုခ်င္တာရွိလား။"
လိုခ်င္တာကိုစုံစမ္းၿပီးေပးဖို႔မစဥ္းစားဘဲ လိုခ်င္တာရွိလား ဟု ေမးျခင္းကို ခ်မ္း အလြန္တရာမွ သေဘာမက်ျခင္းအား မမနန္း မသိပါေလ။
"ဟင့္အင္း။ မရွိပါဘူး။"
"ဒီအ႐ြယ္ဆိုတာ လိုခ်င္တာေတြမ်ားေနမွာ။ ခ်မ္းက အႏုပညာပိုင္းစိတ္ဝင္စားတာဆိုေတာ့ မမစဥ္းစားၾကည့္ဦးမယ္။"
"မမက ဒီတစ္ခါလာတာ ရန္ကုန္ကိုျပန္မသြားေတာ့ဘူးမလား။"
အဆက္အစပ္မရွိဘဲေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းတို႔က စိမ္းသက္သက္ထြက္ေပၚလာသည္။
"အင္း။ ျပန္မသြားေတာ့ဘူး။"
ဟူေသာစကားေနာက္မွ တိုးတိုးေလးကပ္ပါလာေသာ ျပန္လည္းမသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဟူသည့္စကားကို နားပါးေသာ ခ်မ္းကေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။
"ဒါဆို ခ်မ္းတို႔နဲ႕ပဲေနေတာ့မွာေပါ့။"
"အင္းေပါ့။"
"မမ။"
"ရွင္။ ကြၽန္မေရးခိုင္းထားတဲ့ essay ကိုၿပီးေအာင္မေရးေသးဘဲ ေမးစရာေတြသိပ္မ်ားေနပါလား ခ်မ္းရဲ႕။"
ခ်မ္း အားနာစြာၿပဳံးမိသြားသည္။
"ဟီး။ ေခၚလို႔ေကာင္းလို႔ပါ။"
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ စာသာငုံ႕ေရးေနလိုက္ေတာ့သည္။ ဒါကို မမနန္းက မေနနိုင္စြာ
"ခ်မ္းေလး။ စိတ္ေကာက္သြားတာလား။"
"ဟင္။ မေကာက္ပါဘူး ကေလးကလား။"
"ဒါဆို ေစာေစာက ဘာေမးမလို႔လဲ။ ေမးေလ။"
"ဟင့္အင္း။ မေမးေတာ့ဘူး။"
"ေျပာေတာ့မေကာက္ဘူးဆို။ ေမးပါ ခ်မ္းကေလးရဲ႕။"
"ဟီး။ ဘာေမးမလို႔လဲဆိုတာ မသိေတာ့လို႔။"
"ေဟာေတာ္။"
ဟူေသာ ခ်မ္း နားမယဥ္သည့္ လူႀကီးဆန္ဆန္ေရ႐ြတ္သံကေလးအား သေဘာက်မိသည္။
YOU ARE READING
Charm ☘️
Romanceဒီဇင်ဘာရဲ့ အချမ်းဒဏ်ဟာ ချမ်းရဲ့ပါးချိုင့်နက်နက်ထဲ ပုန်းရှောင်နေလိုက်မှ သက်သာသွားတာ။ - နန်း နှောင်ကြိုးတွေ။ ဒီသံသရာကနေမလွတ်မြောက်ချင်စရာကောင်းတဲ့ အဲ့ဒီနှောင်ကြိုးတွေဟာ အပြုံးလှလှဝန်းရံတဲ့ မမနှုတ်ဖ...
