CRISIS "Completed"

part 71

ووت یادتون نره🤗

***
مدت زمان زیادی طول نکشید که به مقصد رسیدن و بعد از پارک کردن ماشین بین درختای پر تراکم جنگل، پیاده شدن و نگاه مشکوکی به خونه انداختن. از بیرون کوچک و نقلی به نظر می‌رسید اما پرده های حریر و گلدان های پشت پنجره ها نشون میداد از داخل باید خونه گرم و دنجی باشه.

-تو همینجا بمون. احتمالا تنهاست.

-شایدم نباشه.

زین متعاقبا کنار ماشین ایستاد و چارلی اسلحه ای که پشت کمرش بود رو خارج کرد.

-هرچیزی ممکنه. ولی فکر نمیکنم انتظار اینو داشته باشه که وارد خونه‌اش شیم.

-همونطور که خودتم میگی هرچیزی ممکنه.

پسر بزرگتر جوابی نداد و فقط حالت چهره‌اش رو خنثی حفظ کرد.

-پس اومدنم چه فایده‌ای داره؟

چارلی به سمت خونه رفت و زین مستاصل سرجاش ایستاد. نگاهی به اطرافش انداخت و حتی با اینکه می‌دونست چیزی همراهش نیست اما دستی به لباس و جیب‌هاش کشید.

توجهش به قفل فرمانی که زیر صندلی راننده بود جلب شد و درحالیکه چهار دست و پا خودش رو به سمتش می‌کشید، از زیر صندلی خارجش کرد.

میله بزرگ و آهنی رو توی دست‌هاش گرفته بود و چارلی برگشت تا نگاهی بهش بندازه.

-تو که نمیخوای با اون بزنی تو سرش؟

-شاید...اون زن تنها نباشه.

شونه بالا انداخت و قفل فرمان رو مثل چوب بیسبال توی دستش تاب داد.

-خیلی خب. فقط مواظب باش. ممکنه بهش آسیب بزنی. ما واسه کشتن کسی اینجا نیستیم.

-میدونم.

زین چشماشو چرخوند و قفل فرمان رو بی استفاده‌تر از قبل توی دستش گرفت. مثل یه اسباب بازی سنگین و خطرناک که می‌دونست امکان نداره بتونه ازش استفاده کنه.

سکوت مبهم و سنگینی که تمام فضای سرمازده اطرافشون رو پر کرده بود، باعث میشد صدای کلاغ‌ها و زوزه گرگ‌ها بسیار نزدیک‌تر از حالت عادی به گوش برسه. برف‌های زخیمِ روی زمین خرت خرت زیر چکمه‌هاشون له میشد و کمی بعد روی ایوان کوچک خونه ایستاده بودن.

چارلی با دست و بی صدا اشاره ای به پنجره کرد و زین قدم‌های محتاطش رو به سمتش برداشت. پرده حریر آنچنان نازک نبود که داخل خونه از پشتش مشخص باشه و از طرفی، تنها تصویر مبهمی از اشیاء و مبلمان دیده میشد.

-کسی رو نمیبینم.

پچ پچ کنان گفت و چارلی دستگیره رو پایین کشید. قفل بود و زمانیکه متوجه این موضوع شد آه کشید. اخم کمرنگی بین ابروهاش نشست و از اینکه مجبور بود با شلیک گلوله سکوت سنگین جنگل رو بشکنه ناراضی بود.