𝚃𝚑𝚎 𝚆𝚒𝚌𝚔𝚎𝚍 𝚀𝚞𝚎𝚎𝚗 [Marriage Series #3]

◣Chapter 35♛◢

Atiyah Twyla Bree Koh-Marte’s POV

“Shit! Yumuko kayong lahat! Hide! Fuck hide! Lumayo kayo sa bahay!” bigla sigaw ni mom halos hindi ako makakilos sa tinatayuan kundi lang ako sabay hinila ni kuya at Hadde habang si Spencer na man nasa likod ko na tinutulak-tulak ako papalayo.

“Tangina! Run Bree!”

Pilit nila ako pinapatakbo pero hindi ko halos maigalaw ang mga paa dahil sa kaba.

Nangmarinig ko puro pag mumura na lang nila nagsimula na rin ako dahan-dahan tumatakbo.

Napatalsik kaming lahat sa iba’t ibang direction napaubo ako sabay daig dahil sa lakas nang impact sa bomba.

“Bree!” hinihingal sigaw ni kuya sabay alalay sa ‘kin papatayo, lahat kami nakaharap sa HQ na susunog na ririnig ko rin ang sigaw ni mom at pag mumura niya kaya dahan-dahan kami pumapalapit sa kanila.

“God dammit!” rinig namin lahat ang malulutong na mura ni mom napatigil na lang siya nang may bigla tumawag.

“Shit! Let’s move! Uuwi na tayo!”

Tahimik namin pinagmamasdan si Mom at Tita Miggie naguusap sa likod kung saan silang dalawa lang kaya tahimik kami sa loob nang kotse at pinapapakiramdam ang loob kung sino sa isa samin ang tatangka kakausap kay mom.

“Nagsisimula na sila Mig, ready everything and also find Newt we need him lalo na siya lang ang nakakaalam sa access ko sa ibang tauhan sa ibang panig.”

Halos hindi ko na alam ang nangyayari araw-araw o minuto may mangyayari hindi maganda sa paligid namin kaya lage kami bantay sarado sa isa’t isa.

Nagulat kami sa balita sinabi ni mom halos hindi namin makakausap nang matino si mom dahil sa nangyari sa master nila namatay kung kaylan rin sumabog at nakikipag away kami sa kalaban.

Talagang sinadya niya maging busy kami lahat para walang back up o ano man tulong kinakaylagan nila, naiinis na ako dahil walang katapusan patayan ang nangyayari.

For sure hindi ganitong buhay ang gusto niya samin lahat mom always told us before magiging normal na tao kami sa susunod na panahon.

I trust mom for that na magiging normal na ang buhay namin lahat.

“Da-daddy kamusta si mom?” kinakabahan ko tanong matapos niya lumabas sa silid nila mom.

Napabutong hininga siya sabay baling samin lahat mag kapatid.

Mapait siya napangiti sabay hawak sa mukha ko. “Magiging okay rin ang mommy ninyo, konting tiis mga anak.” Napatulala ako dahil sa sinabi ni dad. Mom is not okay till now.

“Ang gulo nang buhay natin ngayon kung dati ang tahimik natin konting away lang namin ng mommy ninyo nagbabati agad kami pero ngayon sorry mga anak.” Malungkot ngiti ni dad nangiinit na ang magkabila ko mga mata agara ko’ agad ni yakap si dad.

“Kahit anong gulo pa nag buhay natin daddy, andito lang kami nila kuya sa likod ninyo ni mom.” Dahan-dahan hinahaplos ni dad ang buhok ko tahimik ako napapahikbi sa ginagawa niya.

“Magpahinga na kayo mga anak.”

Nasa kwarto kami nila Fabian pinagdidikit namin ang tatlo nila kama kaya sakto kasya kaming lahat nasa gitna nila ako sa kabila tabi ko si kuya habang sa kabila na man si Franz.

“Matatapos rin itong gulo gumagabag kay mom.” Mahinang wika ni Franz sapat lang marinig namin lahat.

“Pag natapos na ang digmaan na’to mag babaskyon talaga ako!” natatawang sabi ni Gerald napangiti kaming lahat sabay baling sa kanya.