ប្រពន្ធរបស់ម៉ាហ្វៀ🔥

« លោកជួយខ្ញុំបានឬ »

"មែនឬ ចឹងតើឯងចង់ឲយើងធ្វើអីទេ"ជុងហ្គុកគេហាក់ពេញចិត្តនៅពេលថេយ៉ុងមិនខ្លាចគេហើយនៅហ៊ានសម្លឹងមើលមុខនាយចំទៀតទាំងដែរពីមុនមកគ្មានអ្នកណាហ៊ានមើលផង។

"លោកអាចជួយខ្ញុំបានឬ ហឹុស"ថេយ៉ុងនិយាយដោយសម្លេងមាំទាំងសើចតិចៗ តែស្នាមញញឹមនេះវាអាចធ្វើឲនាយម៉ាហ្វៀភ្លឹកសឹងភ្លេចដង្ហើមទៅហើយព្រះអើយស្អាតខ្លាំងណាស់។

"មែនហើយឲតែឯងនិយាយចេញមកយើងនិងធ្វើ"ត្រូវហើយឲតែនាយតូចនិយាយចេញមកគេនិងធ្វើភ្លាមក៏មិនដឹងថាខ្លួនឯងវាយ៉ាងមិចដែរតែពាក្យរបស់ជុងហ្គុកវាធ្វើឲនាយជាកូនចៅគាំងទៀតហើយចៅហ្វាយគេនេះហេសចេះធ្វើអីដើម្បីអ្នកណាហើយនេះថែមទាំងមិនដែរស្គាល់គ្នាទៀតផង។

ថេយ៉ុងងាកមកមើលស្រីដែរទះគេ2ដៃមិញនេះបន្ទិចមុនញញឹមចុងមាត់មុននិងដើរទៅជិតនាយតែត្រូវអាក់ដំណើរពេលឃើញកូនចៅនាយបម្រុងនិងមកហាមតែត្រូវនាយជាចៅហ្វាយលើកដៃហាមទាន់ ថេយ៉ុងដើរទៅជិតនាយបន្តិចមុននិងលុកដៃទៅទាញក្រវ៉ាត់កនាយដើម្បីឲនាយឱនចុះបន្តិចព្រោះនាយខ្ពស់ជាងគេទៀត(ប្រុសដូចគ្នាសោះគេឡើងខ្ពស់ឯងឡើងតឿ🥺)។

"សងសឹងនាងឲខ្ញុំប្រដៅនាងឲខ្ញុំ និងធ្វើឲគ្រួសារនាងធ្លាក់ដល់បាតលោកធ្វើបានទេ «ជុប» "និយាយរួចគេក៏ថើបនាយមួយខ្សឺតធ្វើឲអ្នកនៅទីនោះបើកភ្នែកធំៗនិងចំហរមាត់ធ្លុងម្ដងទៀតបើកូនចៅនាយវិញនាំគ្នាគិតថាប្រហែលជាចៅហ្វាយគេនិងបាញ់ក្មេងនេះហើយមើលទៅតែបែរជាគិតខុសទៅវិញមកមើលអ្នកដែលត្រូវគេថើបមិញនេះវិញក៏គាំងមិនស្ទើររដែរតែគេបែជាគ្មានអារម្មណ៍ថាខឹងនោះទេបែរជាសប្បាយចិត្តទៅវិញតែក៏មិនអាចបង្ហាញឲគេឃើញបានដែរបានបន្តិចក៏ត្រូវភ្ញាក់មកវិញដោយសារសម្លេងរបស់មនុស្សម្នាក់។

"នេះជាការអរគុណរបស់ខ្ញុំចំពោះលោក ខ្ញុំមិនដឹងថាលោកជាអ្នកណាទេតែសំខាន់លោកបាននិយាយរួចហើយថានិងធ្វើវាបើសិនខ្ញុំនិយាយចឹងជួយធ្វើឲបានផងបើមិនចឹងនោះទេពួកយើងមិនបាច់ជួបគ្នានោះទេ យល់ទេ"ថេយ៉ុងនិយាយចប់ក៏ងាកមកមើលមីរ៉ាដែឈរបែកញើសនោះព្រោះនាងមិនដឹងថាថេយ៉ុងនិយាយអីខ្លះទេតែសំខាន់គឺក្រសែរភ្នែករបស់លោកម៉ាហ្វៀកំពុងតែសម្លឹងមកនាងហើយ ងាកមើលបានមួយភ្លេតថេយ៉ុងក៏ដើចេញទៅបាត់ក្រោមក្រសែរភ្នែកមើលមកខ្នងគេរាប់សិនគូ។

"ទៅវិញ"ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏ដើរទៅឡានដើម្បីសំដៅទេក្រុមហ៊ុនបន្ត។

"ពួកឯងនាំគ្នាមើលស្អីហាស៎"បន្ទាប់ពីឃើញជុងហ្គុកដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៍និងនាងមីរ៉ាក៏ស្រែកឲពួកនោះមួយទំហឹង។

"បានហើយឯងមកទៅថ្នាកទៅ"មិត្តនាងម្នាក់ក៏និយាយ។

"ហឹុស ចាត់ទុកថាឯងសំណាងសិនចុះ"មីរ៉ា នាងខឹងៗនិងរាងតូចដែលហ៊ានរាងក្រាសនោះហើយថែមទាំងនាយមិនបាញ់ចោលទៀតគួរឲក្ដៅ។
« ក្នុងថ្នាក់ »
"សិស្សទាំងអស់គ្នាមកជុំគ្នាហើយឬនៅ"អ្នកគ្រូ
"បាទ/ចាស់អ្នកគ្រូ"គ្រប់គ្នា។

"ល្អហើយគឺថ្ងៃយើហមានសិស្សដែរទើបនិងផ្លាស់មករៀងនេះ ប្អូនចូលមកណែនាំឈ្មោះឲមិត្តភក្តិយើងស្គាល់ផងទៅ"អ្នកគ្រូ និយាយចប់ក៏ហៅឲរាងតូចដើរមកណែនាំឈ្មោះ គ្រាន់តែដើរមកភ្លាមធ្វើឲអ្នកនៅក្នុងថ្នាក់នោះភ្លឹងតែម្ដងដោយសារតែសម្រស់គេនោះ។

"សួស្ដីខ្ញុំឈ្មោះ Kim Taehyung អាយុ19ឆ្នាំផ្លាស់មកពីមកពី Daegu មករៀងទីនេះថ្ងៃដំបូងសូមរាប់អានផងណា៎"Tae និយាយដោយស្នាមញញឹមខុសដាច់ពីប៉ុន្មានម៉ោងមុននេះ។

"ចឹងប្អូនទៅអង្គុយកន្លែងនោះទៅ"អ្នកគ្រូ។

"បាទ"Tae ថាហើយក៏ទៅរកកន្លែងអង្គុយនោះ។

"សួស្ដីខ្ញុំ Park Jimin ឯងអាចហៅខ្ញុំថា min min ក៏បានដែរណា"Jimin ដែលអង្គុយតុកក្បែរនោះក៏និយាយរាក់ទាក់ក្នុងនាមជាមិត្តថ្មី (នេះគឺ Park Jimin គេក៏ជាកូនអ្នមានម្នាក់ដែរហើយគេមានអាយុដូចថេយ៉ុងដែរ Jimin នេះណាគេក៏កាចណាស់ដែរហើយអ្វីដែលពិសេសគេងក៏មានឈាមអូមេហ្គាដែរ)។

"បាទសួស្ដី min min ខ្ញុំKim Taehyung អាចហៅខ្ញុំ Tae Tae បានណា ហិហិ."Taeនិយាយទាំងសប្បាយចិត្តព្រោះគេអាចមានមិត្តថ្មី។

"បានហើយយើងចាប់ផ្ដើមរៀនទៅ"អ្នកគ្រូ ថាហើយគ្រប់គ្នាក៏ស្ងាត់ដោយផ្ដោតទៅមេរៀនវិញ។

បន្ទាប់ពីរៀនហើយគេក៏ដល់ម៉ោងចេញមកផ្ទះដោយថ្ងៃនេះអ្នកគ្រូសុំចេញមុនម៉ោង ពេលនេះTaehyungកំពុងតែដើរទៅខន់ដូរបស់គេនេះឯងដើរបណ្ដើរអូបណ្ដើទៀតផង។

"ហឹុស ខ្ញុំចង់ដឹងណាថាលោកអាចធ្វើបានទេបើលោកអាចធ្វើបាននោះពួកយើងប្រាកដជាអាចមើលមុខគ្នាចំតែបើលោកមិនអាចធ្វើបាននោះ ហឹុសៗលោកមិនអាចសូម្បីតែមើលមុខខ្ញុំ តែប្រហែលជាមិនអាចទេដែរគេមកធ្វើដើម្បីឯងនោះអា Tae មនុសមិនទាំងដែរស្គាល់គ្នាផងហើយឯងទៅឆ្កួតស្អីទៅថើបគេចឹងហាស៎ខ្មាស់គេណាស់អញបានឈប់គិតដល់ខន់ដូរហើយ "Tae តាមពិតទៅគ្មានអ្នកណាដឹងថាគេរស់នៅខន់ដូរនោះទេគឺដឹងត្រឹមថាគេនៅផ្ទះជួយមួយប៉ុណ្ណោះហើយខន់ដូនេះក៏ជារបស់បងប្រុសរបស់គេដែរ។

[សូមរងចាំភាគបន្តទៀតណា៎🙂💗]