When I woke up, my father already left. Ang sabi ni Luke ay may kailangan pa itong puntahan. Hindi ko alam kung ano at saan dahil hindi na rin naman ako nagtanong kung ano ba 'yon. I sat on the bed and I looked at my face using the phone. Nagkasugat 'yung sampal sa akin ni Daddy. It bled so it's impossible na hindi magkasugat.
"Kumain ka na."
I stopped myself from looking at my phone when Luther spoke. Simula kahapon nang magising ako, hindi na siya umalis sa tabi ko. At oo, siya ang nagbabantay sa akin. Hindi ko alam kung bakit siya pa where in pwede namang si Luke nalang. At isa pa, hindi rin siya pumapasok.
"Umalis ka na. Kaya kong mag isa." I told him and looked back at my phone to check my lips again.
Inagaw niya naman bigla sa akin ang cellphone ko saka siya umupo sa harapan ko. He is holding a plate with food on it. Hawak niya rin ang kutsara.
"Akin na 'yan! Kakain akong mag isa!" Masungit na sabi ko pero inilayo niya lamang ang plato sa akin.
"Sapalagay mo makakakain ka nang gan'yan? Your arm is endured, plus your other hand has the dextrose."
I rolled my eyes at him. Bakit ba biglang naging mabait 'to? Hindi ba't inaaway away ako nito sa Rockwell? Tapos ngayong sugatan ako akala mo santo na bumaba mula sa langit.
"Eat this now so you can take your medicine."
He put rice and the viand on the spoon. Tinutok niya ito sa harapan ng bibig ko and hell, susubuan niya ako! Pakiramdam ko pulang pula na ang mukha ko ngayon dahil sa pag aalaga na ginagawa niya sa akin.
"Ahh?" He said and I looked at the other side.
Nagkibit balikat ako atsaka ako ngumanga. Sinubo niya sa bibig ko ang pagkain atsaka ko na lamang tinanggap. Umiirap ako habang ngumunguya. Gusto kong matawa dahil medyo kinikilig ako pero hindi dapat. Ayaw kong maging marupok sa antipatikong ito! Panay lamang ang subo niya sa akin.
"Tubig." I said atsaka niya inilapag ang plato sa kama.
He stood up and he refilled the glass with water. Hinila niya ang isang table at bumalik siya sa harapan ko at umupo. He assisted me drinking water and he wiped my mouth afterwards using the tissue. He placed the glass on the table and started feeding me again.
"Bakit ikaw ang nandirito? Hindi ka ba hahanapin ng Daliah mo?"
"I need to take care of you."
"Kung binigay na mission 'to sa'yo, lumayas ka nalang. Hindi kita kailangan."
"I wanted this, Ayon. No one told me to take care of you."
I looked at him and my heart started to beat so fast. Iniwas ko ang tingin ko sakaniya dahil baka madala nanaman ako. Niloko niya ako at iniwan sa ere. Hindi porket nandirito siya sa harapan ko, ay ayos na ulit. Dahil kapag naging okay na ako, I know he'll go back to Daliah. He won't stay with me. If I assume again, I will just let myself to get hurt more.
Hindi na lamang ako sumagot hanggang sa maubos ko ang pagkain. I rested myself and watched TV. Habang siya ay kumakain naman sa tabi. Hindi kaya pwedeng si Tita Laura nalang ang mag alaga sa akin? Bakit siya pa? Wala na bang ibang tao sa mundo? Nagkaka ubusan na ba?
In the afternoon ay tinulungan niya rin akong maglinis ng katawan. I wanted to shout when he helped me in the bathroom removing my clothes!
"Huwag ka na ngang maarte. Nakita ko naman na 'yan ah." Inis na sabi niya habang nakatalikod ito sa akin.
"Dede ko ang nakita mo hindi 'yung sa baba!" Sigaw ko sakaniya.
