I think i love us 2.

hoofdstuk 10

Rein begint te lachen. "owen zijn schuld" owen kijkt rein verontwaardigt aan "van die koeiekut achter de balie zul je bedoelen"

ik en dave kijken ze bijde onbegrijpend aan en owen begint met vertellen.

"nou toen stonden we dus buiten bij het vliegveld en we hadden geen telefoon niks, dus toen besloten we jou op te zoeken aangezien jij hier ook was, we hadden alleen geen idee waar je verbleef en na je een paar keer gebelt te hebben met de telefoon in het telefooncel naast het vliegtuig gaven we het op en besloten te gaan zwemmen. dus hebben we 2 zwembroeken gekocht en zijn hier gaan zwemmen. rein dook het water vast in en ik bleef nog even zonnen tot ik iemand zag die op jou leek, dus ik riep je naam en toen je omkeek was ik echt super blij want ik wist zeker dat jij het was en tja nu staan we hier."

ik knik begrijpend. "maar uwee ik heb een vraagje voor jullie waarom belden jullie niet gewoon de receptie via de telefooncel in plaats van mij."

"ow nou omdat we dat nummer niet hadden en we ook geen telefoons hadden om het op google op te zoeken en rein jou nummer wel uit zijn hoofd wist"

rein kleurt lichtjes rood en kijkt mij voorzichtig aan, maar in plaats van hem uit te lachen of er een grap over te maken kijk ik hem met een glimlach aan.

wauw, hij had mijn nummer uit zijn hoofd geleerd. ik wist hem zelf niet eens uit mijn hoofd. en hij, mijn vriendje had mijn nummer uit zijn hoofd geleerd.

"hallo robin?" owen kijkt me vragend aan 'hu ja wat?" "of we je telefoon dan even kunnen lenen om te bellen."

"ja sure, alleen hij ligt wel nog in het hotel, dus gaan jullie mee daar naar toe?"

"oké, wacht even dan pakken wij onze spullen en dan kunnen we gaan"

ik knik en rein en owen lopen weg. "toevallig, ik kom hier allemaal bekende tegen" zeg ik en glimlach naar dave.

"gezellig toch, ik mag die owen nu al. wat een geniaal kind is dat"

ik knik "He is"

we lopen met zijn vieren richting het hotel, ik pak rein zijn arm zachtjes vast en vertraag mijn tempo zodat we een beetje achter lopen en laat dan mijn hand over zijn arm glijden waar ik zijn hand vast pak. hij knijpt even kort in mijn hand. omgosh waarom zijn zijn handen zo zacht?

rein kijkt me aan "lucht je hart" zegt hij alsof hij door had dat ik wat wou vertellen.

ik vertel alles, alles wat rein nog niet wist. dat dave de persoon was waarom ik me zo ongelukkig had gevoeld de avond dat rein en ik elkaar onmoeten. dat sommigen klasgenoten gemeen tegen me deden zonder goeie reden. dat hun hadden gezegt dat dave het had verdraaid terwijl hun dat hadden gedaan.

rein onderbreekt me geen 1 keer en luistert alleen maar naar het verhaal wat ik in 3 maanden tijd nog altijd verborgen voor hem heb gehouden.

maar nu het allemaal voorbij is, wil ik niks liever dan er met hem over praten, hem vertellen hoe ik me wel eens gevoeld heb en er vooral bij vertellen dat hij de persoon was waardoor ik zoveel zelfverzerder ben geworden, waardoor alles zoveel leuker was, waardoor ik het liefst heel de dag glimlachte als een idoot.

rein stopt met lopen als ik klaar ben met mijn verhaal en gaat voor me staan. "Robin, ik wil dat je weet dat ze dat allemaal deden uit jaloezie geloof me. ik ben blij dat je het verteld hebt. en vergeet alsjeblieft nooit wat mensen ook zeggen dat je geweldig bent hoe je bent.''

Ik knuffel hem. "ik hou van je" "ik hou ook van jou"

Pov rein

Ik denk aan de dag dat ik met mijn moeder op mijn bed zat, de dag voor dat ik en owen weg gingen en mijn moeder mij het vreselijke nieuws vertelde.

"Er is eigelijk ook iets wat ik aan jou moet vertellen"

"KOMEN JULLIE NOG OF WAT" robin begin te lachen "komen"

wauw owen right timing... Not.

"Kom, vertel straks maar." zegt robin ik voel hoe ze mijn hand weer vast pakt en begint te lopen. Ze glimlacht naar me ik glimlach terug maar hij is niet gemeend. Ja ik ben hier alleen mijn gedachten zijn gewoon heel ergens anders, tenminste zo voelt het.

We komen aan bij het hotel. "Wauw het is mooi hier"

Robin knik "de kamers zijn nog mooier"

We lopen richting de kamer waar zij en Tim slapen en ze opent de deur.

"Wow, het is hier echt mooi" zegt Owen gelijk. Ik loop ook naar binnen en hij heeft gelijk het is lekker ruim en het uitzicht is geweldig. Ik ga op de rand van robin haar bed zitten en laat me naar achter vallen. "wow je bed ligt echt lekker"

Robin komt naast me zitten. "Klopt, ik wou dat ik hem mee naar huis kon nemen" "mag ik je telefoon nog?" Vraagt Owen. Robin staat op en pakt haar telefoon van het kastje naast haar bed. "Hier" Owen loopt de gang op.

"Hey ik ga naar me eigen kamer, zie ik je vanavond?" Vraagt dave terwijl hij robin aankijkt die glimlachend knikt.

Hij verdwijnt ook de kamer uit en robin komt weer naast me zitten.

Owen komt de kamer weer ingelopen. "Onze spullen worden hier heen gebracht het is goedkoper hier te blijven dan weer door te reizen, dus hier blijven"

Ik knik. "Prima"

Lees mijn nieuwe boek 'my best mistake' korte parts maar veel updates. Doeix