I think i love us 2.

Hoofdstuk 9

we zitten in het zand, er is een ongemakkelijke stilten. ik weet bijna vrijwel zeker dat hij denkt aan net, aan dat ik wat wou vertellen maar het niet deed doordat we schrokken van de felle flits van de camera in het fotohokje.

toch begin ik er niet over ondanks dat ik voel dat hij het wil weten, en ondanks dat ik het zelf heel graag wil vertellen omdat ik eigelijk, eindelijk wel eens antwoorden wil horen. maar ondanks alle argumenten om er wel over te beginnen begin ik er niet over.

ik staar alleen maar naar het water wat er trouwens erg aantrekkelijk uit ziet, jammer dat ik mijn bikini niet aan heb gedaan, achja ga ik bij het hotel wel eventjes het zwembad in.

"Robin.." dave draait met zijn duimen om elkaar heen, hij is dus blijkbaar zenuwachtig.

"wat uwee wou je net eigelijk zeggen"

ik zucht nu het zo dichtbij komt ben ik in een niet meer zo zeker van mijn zaak, terwijl ik dat 20 minuten geleden nog wel was. misschien had het beter andersom kunnen zijn. je kan zo iets ook gewoon beter bespreken op het strand dan in een foto hokje, maar mijn timing is nooit perfect geweest.

ik kijk naar het zand, fuck. ik voel dat ik zenuwachtig ben, misschien is dave niet zenuwachtig maar ben ik de gene die zenuwachtig is en de gene die haar zenuwen het liefst niet wil voelen en zich daarom inbeeld dat anderen zenuwachtig zijn.

Ulgh me gedachtens maken me gek.

ik zucht. "nou voordat wij vrienden waren heb je me serieus pijn gedaan, en je vroeg laats of ik je vertrouwde en toen gaf ik geen antwoord en ik wil het je graag uitleggen "

dave kijkt me verbaasd aan. "hoe zo dat" ik kijk nog steeds naar de grond en maak met mijn wijsvinger kleine cirkeltjes in het zand.

"wist je nog dat we hadden afgesproken, je me daarna probeerde te zoenen en ik wegdraaide"

ik zie dat dave lichtjes rood word. "ja"

"toen had je verzonnen dat het andersom was, ten tweede sprak je met me af omdat het moest van een weddenschap en daarom heb ik moeite met je te vertouwen"

ik voelde een last van mijn schouders vallen, al die tijd in onze vriendschap heb ik willen weten hoe dit zat en nu kan ik elk moment een verklaring krijgen.

"dat is niet waar" zegt dave en ik haal voor het eerst sinds we hier zitten mijn blik van het zand af om dave aan te kunnen kijken. "jawel, dat hebben ze me zelf verteld" "het doet er niet toe wat ze gezegt hebben, ik was toen verliefd op je. dat was de reden dat ik met je af wou spreken. dat van die zoen heb ik gewoon eerlijk verteld en dat hebben hun verdraaid."

ik krijg lichten blosjes op mijn wangen vond dave mij leuk? waarom.

"waarom vond je mij leuk dan"

dave haalt zijn schouders op. "weet ik niet, ik vond alles gewoon heel erg leuk aan je hoe je praten hoe je kon glimlachen als ik iets tegen je zei owja en je bent verschikkelijk mooi."

"loser" zeg ik en hij begint te lachen. "waarom dat dan weer" "je bent?" "ja, je word echt niet in een lelijk omdat we vrienden zijn en ik je niet meer leuk vind hoor" ik begin nu ook te lachen. "dankje, maar ben ik niet" dave kijkt even verbaasd mijn kant op en went dan zijn blik weer af.

"sorry" zegt dave en nu kijk ik verbaasd zijn kant op. "waarvoor" "alles van toen" ik glimlach naar hem. "is oke" hij kijkt me nog een beetje onzeker aan. ik geef hem een knuffel. "echt ik ben blij dat we nu vrienden zijn" ik hoor dave zachtjes zuchten. Het was geen vervelende zucht eerder van oplichting. "ik ook.. Ik ook"

We praten nog wat, over alle onzin terwereld. over dieren over Fifa over van alles tot het al 3 uur is. "zullen we naar het hotel gaan, ik heb best honger" zeg ik en glimlach.

we staan op, ik pak mijn slippers uit het warmen zand en trek ze aan. tot ik in een een bekende stem mijn naam hoor roepen, alleen ik kan hem momenteel niet plaatsen. ik kijk op en voel dan dat ik stevig geknuffelt word.

die gene doet al weer een stap naar achter voor ik me kan beseffen wat er gebeurd is en ik kijk in het glimlachende gezicht van owen, ik bekijk hem van top tot teen hij heeft zijn zwembroek aan . "owen ben je hier ook op vakantie"

"ja, nee. naja lang verhaal"

"jo owen, ik was je al kwijt. zit je weer achter de meiden aan."

mijn hart begint sneller te kloppen, en de kriebels in mijn buik worden erger.

alleen al door het horen van zijn stem, ik heb de verliefdheid op rein echt flink te pakken volgens mij en het word alleen maar erger.

rein komt naar owen toe gelopen, ook hij heeft zijn zwembroek al aan alleen is hij zo te zien wel al het water in geweest. zijn haar is nog nat en ook op zijn lichaam zijn nog enkele waterdruppels zichtbaar. hij lacht naar owen en vestigd dan zijn blik op mij. eerst kijkt hij verbaasd maar dat veranderd al snel weer naar die bekende glimlach.

rein loopt gelijk naar me toe en knuffelt me stevig zijn sterke armen om mijn middel en zijn lichaam die nog een beetje vochtig en te gelijk gloeiend heet aanvoelt tegen mijne, ik knuffel direct terug. och god, wist hij eigenlijk wel wat hij me aandeed?

"eindelijk!" zegt rein "ik heb je gemist."

"ik ook..." mompel ik "jou dan"

"Ach, wat schattig!" zegt owen met een plagerig toontje.

rein schud alleen maar zijn hoofd. "zou je tenminste kunnen proberen om je jaloezie te verbergen" zegt hij kalm.

owen grijnst, maar geeft geen antwoord.

rein laat me los en gelijk krijg ik het kouder, ondanks dat het nog steeds ergens tussen de 25-30 graden is buiten. hij glimlacht naar me en ik glimlach terug.

Dan bedenk ik me iets

"maar jongens, wat doen jullie nou eigelijk hier"

Comment of the update ; Ik heb echt zo'n geweldig idee voor dit boek omg! Ik zit wel in me examenjaar (laatste loodjes dezen aankomende twee maanden) dus onverschillige update (soms dinsdag soms vrijdag ) omdat ik soms meer huiswerk heb dan anders maar ik ga het boek niet 'tijdelijk stop' zetten want dat is nou ook weer niet nodig.

Question of the update : wat is je stopwoordje?

Answer of the update : doen we effe / grappughhhhh / maat