Hange terasta otururken bir yandan da düşünüyordu. Gerçi çoğu zaman düşündüğü tek şey Levi olduğu gibi şimdi de Levi'dı.
"Hange-san!"
Hange sesin geldiği yöne doğru baktığında Mikasa'yı gördü.
"İyi misiniz? düşünceli gördüm sizi." Diyerek elini omzuna attı Hange'nin.
"Sorun yok."
"Çok belli oluyor aslında."
"Ney?"
"Yüzbaşı'yı düşündüğünüz."
Mikasa sandalye çekip yanına oturmuştu Hange'nin.
"Sorun ne ki? Birbirinizi seviyorsunuz. Üstelik bunu biliyorsunuz."
"Sorun Levi'ın kişiliği."
"İsterseniz anlatabilirsiniz. Sizi sonuna kadar dinlerim. Hatta derdinize derman da olurum."
Hange'nin bu zamanlar en çok ihtiyaç olduğu şeydi aslında... birisinin derdini dinlemesi.. normalde insanlar derdini genelde Hange'ye anlatırdı ama Hange hiç anlatmazdı çünkü kimsenin dinleyeceğine inanmıyordu.
Ama Mikasa'ya inanıyordu. O yüzden anlatacaktı.
"Levi'ı ne kadar tanıyorsun bilmiyorum ama.. Beni tanıyorsun. Levi ile ne kadar yakın görünsekte aramızda koca bir duvar var. Ve o bu duvarı yıkmak istemiyor ama ben istiyorum! Onu tanımak istiyorum, ne yaşadığını bilmek istiyorum!"
"Peki o?"
"Bilmiyorum. Böyle konulara çok önem vermiyor. Ama vermesi gerek."
Hange yere bakan gözlerini Mikasa'ya çevirmişti.
"Sen Mikasa... geçmişini bilmediğin biri ile evlenmek ister miydin?"
"Ah.. Onu sevmem yetmez mi Hange-san?"
"Nasıl yani ne demek istiyorsun?"
"Onu seviyorsan.. oda seni seviyorsa zamanla birbirinize güvenirsiniz ve birbiriniz hakkında daha çok bilgi sahibi olursunuz. Siz Yüzbaşı'na güveniyor olabilirsiniz ama.."
"Levi bana güvenmiyor..."
"Bunun sebebi sizi sevmemesi değildir eminim. Hem sevmese o kadar şeyi yapmazdı."
"Peki sebebi ne olabilir bana güvenmemesinin sebebi ne!?"
"Yaşadığı şeyler olabilir ya da etrafındaki çoğu insan yüzünden size de onlara baktığı gibi bakıyor olabilir. Temin bahsettiğiniz duvar var ya hani size ördüğü duvar. Yavaşla o duvarın taşları bir bir düşecek emin olun. Sadece beraber kalmaya devam edin."
