Collapsing Sky [Bravehearted Beauty #1]

Chapter 24: Demon

Hindi ko na alam ang gagawin ko. I'm too exhaust. Pagod na 'ko sa puso at sa pisikal. Mas lalo lang akong nanghihina nang dahil dito. Base on their eyes, they are so mad. Galit sila at tingin ko...mawawala nalang ako bigla.

"Drink this." Tumingin ako sa tubig na hawak ni Kian at umiling. It has an unconscious substance. "Aba...tumatanggi 'to. Pagurin muna ay na-

"Ahh!" I shouted in pain when Suniz whipped me on arms. Nangilid ang maiinit kong luha habang tinignan ang dumudugo at nanginginig na braso.

"Grabe ka naman. Sasabihin ko palang," natatawang sabi ng lalaki.

Suniz hold me on my jaw with a firing eyes. Kung nakakamatay lang ang tingin siguradong bumulagta na 'ko. "We won't kill you. I promised," saad niya. "Because...we will torture you. Like what your Mom made us feel when our Mom died. Hindi ka mamatay. Dahil ikaw mismo ang papatay sa sarili mo."

I continued crying out loud when they started whipping my skin. Halos mahubad na sakin ang damit ko kakahampas nila. The feeling of excuriating pain on my skin. Parang mahihiwa ang katawan ko sa lakas. I keep on shouting. Wala akong magawa kundi ang sumigaw lang.

"That's enough."

Natumba nalang ako sa panghihina. But of course, hindi ako tuluyan na bumagsak dahil sa nakatali ang kamay ko. Hubad narin ang halos ang katawan ko. They removed my clothes and left me with my undies and top.

"Ayoko na...s-stop this," umiiyak na sabi ko.

"Kayo na Kuya. Ayusin niyo ha."

Lumapit ang dalawang lalaki sakin at tinanggal ako sa pagkakakadena. If they hadn't just whipped me, for sure I will have the strength to fight them. Pero ito ako, nakadapa lang sa sahig at sumisigaw na naman ng buhosan nila ko ng tubig.

"Gumapang ka dali. Tumakas ka na."

Napatingin ako kay Kianiqi sa sinabi niya. Kahit hinang-hina ay inipon ko ang lakas para tumayo. I can't moved my legs and arms but I did my best. Nasa tapat ko ang pinto at bubuksan na iyon nang biglang may humapas sa likod ko para bumulagta sa sahig.

"You looked like a virgin. Let me see."

"Umalis ka! Lumayo kayo!" sigaw ko nang subukan nila kong hawakan sa hita. Inupo ko ang sarili habang patalikod na umaatras. They are just staring at me while walking towards me. "Umalis na kayo. Itigil niyo na 'to," nagmamakaawang sabi ko.

I want so bad to ask for help. Para akong humihiling ng araw sa gitna ng gabing ito nang maisip na sana pumunta si Rayd o kaya sina Mommy. O kaya naman sina Kuya ngunit alam kong may ginagawa sila kasama na si Ian.

"Bitiwan niyo ko pakiusap!" sigaw ko nang hawakan ako ni Kian sa braso. He placed himself at my back and hold me on arms. Sinipa ko sa ere ang paa ko nang si Sam na ang lumapit sakin. "Lumayo ka!" I shouted when he placed himself on the top of me.

"Ikaw lang ang nandito. Kasama kami. Ngunit walang makakarinig sayo."

They lay me down on a table. Pilit akong nagpumiglas ngunit hindi ko na napigilan sila para ikadena muli ako.

Gusto kong magsisi sa lahat ng nagawa ko. I want so bad to say sorry for what I've done to my family. Pakiramdam ko kasalanan ko kahit hindi. Pakiramdam ko parusa 'to sakin.

Paano si Hace? Magaling na kaya siya? Si Rayd? Who's with him? How about my Kuya? Hinanahanap na ba nila ko? Si Archie? Anon a bang iniisip niya? Galit ba siya sakin? Nagaalala ba siya sakin? Hinahanap niya kaya ako?

"Tama na..." I begged, feeling the painful feeling in my center.

Patuloy ako sa pag iyak habang binaboy nila ako. They were laughing. Laughing with their own pleasure. The pleasure I only wanted to feel with the man i love was now devastated. Yung pangarap ko sa lahat parang nasira.