Collapsing Sky [Bravehearted Beauty #1]

Chapter 12: Patient

.

Time plays a significant role in life as the google and many people say. But for me, I don't believe it. Depende naman kasi siguro sa tao yun. Kahit gaano ka kabilis at kabagal kumilos, time will just continue running. Siguro na sa tao ang resulta. Patience. Kung mauubos ang oras, you have nothing to do but to be patient and relax. Wag madaliin dahil sarili mo na ang makakalaban mo dahil baka ma-stress ka lang.

That's the reason why I don't have much precious time. Ang gusto ko lang ay makasama ang mahal ko sa buhay at ang pag-aaral ko at lalo ang sarili ko. Kung kasama ko sila, i don't need to check for the time. Mas mahalaga sila sakin.

"Shana, sinagot mo na ba siya? Malapit ka nang mag debut."

Napairap ako sa tanong ni Kensley at umiling. Two years passed at wala namang bago masyado sa buhay ko. Siguro kaunti lang. Archie and I are friends, I guess? Pero siguro para sa lalaki oo. But me, I'm not going to be in denial. I like the man. Or should I say, I'm inlove with him.

Sa lumipas na dalawang taon normal lang naman ang nasa amin. Maliban nalang sakin. Sa puso ko. I badly want to throw this heart away, especially everytime I'm with him. Nakakainis na para akong aatakihin sa puso kada makikita ko siya. Tuloy ay lagi akong naiilang.

"Wala namang tanong. Anong sasagutin ko?" inis na sabi ko.

"Wala parin talaga?" tanong ni Yra at tumango naman ako.

Sa dalawang na magkasama kami ng lalaki parang normal lang maliban nga sakin. Pupunta ako sa bahay niya at magpipinta ng kung ano-ano. Minsan manonood ng movie at madalas pa nga doon na 'ko gumagawa ng assigment dahil tuturuan niya raw ako. He is so casual. Casual na may halong panlalandi dahil gano'n talaga siya.

Sometimes it came up to my mind to confess my feelings to him. Pero kada susubukan kong gagawin may humihila talaga sakin. Nalilito kasi ako sa kanya. Minsan iniisip ko kami na. Minsan rin naman kaibigan lang. Naisip ko pa nga na baka kapatid lang ang turing niya sakin dahil bukod sa mas matanda siya ay nakunan pala dati ang Mommy niya.

"Ayokong mag-isip pwede? Tigilan niyo muna ako," giit ko.

I'm now a grade twelve Steminist. Seventeen years old and turning 18 next week. Buti na nga lang ang final exam pagkatapos pa ng birthday ko dahil hindi ko na talaga alam gagawin ko kapag sabay pa.

"Wow naman. Running for valedictorian yan?" asar pa ni Yra.

I just ignored them and put on my earphones. Nagbasa nalang ako ng mga aaralin hanggang sa makatulog na 'ko dito sa secret spot namin.

"Hoy Shana, boyfriend mo," tinakpan ko ang tainga ko at natulog lang ulit. I'm so mentally exhausted and all I want is to rest. "Shana, uuwi na kami ha?"

"Hmm. Sige," antok pang sagot ko saka muling natulog.

"Shana? Malapit nang lumubog ang araw. Gumising ka na. Ihatid na kita." I pressed the volume up as I heard a disturbing voice. Mellow naman ang music kaya wala na 'kong pakialam.

Nagising lang ako nang makaramdam ng kati sa balat. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang kapaligiran na madilim na. I also have a jacket on my shoulders. Alam ko ang amoy na iyon kaya kilala ko kung kanino 'to.

"Good Evening." napatingin ako sa unahan ko at nakita si Archie. He smiled at me reason for me to smile too.

"Good evening. Anong oras na?" tanong ko habang nagsusukbit ng bag.

"6:30. Your parents knew that you're with me so you don't have to worry." tumango ako sa sinabi niya at humawak sa kamay niya nang tulungan niya 'kong bumaba.