Stapelgek op Matthy

Deel 75⚡️🤍

"Flight to Amsterdam now boarding!" klinkt het door de speaker. We gaan staan en lopen naar de gate. We sluiten aan in de rij. Toch vind ik het weer eng om te vliegen, ik dacht dat zal wel mee vallen maar anxiety. Dus ik sta half te trillen op mijn benen terwijl we in de rij staan. "Wat is er zo eng aan vliegen?" vraagt Matthy, ik haal mijn schouders op. Wat is er zo eng? The fact dat we naar beneden kunnen tyfen, turbulentie? Geen idee. "Heel eerlijk ik heb geen idee maar ik vind het eng." zeg ik. Hij pakt me vast en geeft me een knuffel. "Komt goed schatje, ik zit naast je we gaan dit overleven." zegt ie en geeft me een kus. 

Mensen vooraan beginnen te lopen. Even later zijn ook wij aan de beurt dus we lopen het vliegtuig in en gaan zitten. "Je vind het niet erg dat ik naast het raam zit?" vraag ik Matthy als we zitten. "Oh nee hoor." zegt ie en lacht naar me. "Okee top." lach ik terug naar hem. We krijgen al snel de uitleg over de safety en waar alles is en ligt en dan beginnen we te rijden. Ik kijk door het raampje en zie allemaal mensen die staan te kijken naar ons vliegtuig. Ik zwaai maar wat naar ze omdat, ja, waarom niet? Ze zien me niet dus er word niet terug gezwaaid, best jammer. Dus ik stop weer met zwaaien. "Nee geen vrienden kunnen maken?" lacht Matthy. Ik schud 'heel zielig' mijn hoofd.

"Ahw maar je hebt hier vrienden zitten." zegt Koen die naast Raoul aan de andere kant van het looppad zit. "En hier." zegt Robbie die voor ons zit. "En dan hier ook nog eens." zegt Milo die voor Koen en Raoul zit met Britt. "Dan heb je ook nog eens een vriend hier." zegt Matthy. "Wow ik ben lucky!" zeg ik en iedereen lacht. Ik ben zeker lucky. "Lady's and gentlemen, we are now taking of, make sure you have your seatbelt on!" klinkt het door de speaker, dus ik check snel of we allemaal onze gordel om hebben en dan begint het vliegtuig snel te rijden en binnen no time hangen we in de lucht. "Op naar huis dan maar." zegt Britt tegen haar telefoon en filmt ons. "Zin in Tess?" vraagt ze. "Oh zeker ik ben klaar met die jongens." lach ik.

Zo'n 5 uur later landen we op Schiphol. We stappen het vliegtuig uit en wachten op onze bagage. "Dus rijden jullie dan samen naar ons huis?" vraagt Koen. "Ja we hebben onze auto hier staan dus we rijden wel gewoon achter elkaar naar jullie." zeg ik. "Klinkt als een plan." zegt Raoul. Milo, Britt en ik lopen naar onze auto's want ja Milo had naast ons geparkeert. Britt en ik stappen in onze auto en rijden achter Milo aan de parkeerplaats uit. Britt en ik hebben lekker onze favoriete playlist aan en zingen lekker mee totdat we bij het Bankzitters huis zijn. De jongens zijn net voordat wij aankwamen zelf de oprit op gereden. Milo voor ons dus wij als laatst. We parkeren de auto.

"Laten we gewoon onze koffers in de auto liggen?" vraag ik. "Lijkt me wel zo makkelijk kunnen we morgen gewoon gelijk weg." zegt Britt ik lach en knik. Milo stapt ook uit en we lopen met z'n drieën naar binnen. "Zo jongens hoe is het om weer thuis te zijn?" vraagt Milo. De jongens zitten al weer op de bank achter de tv met een biertje in hun handen. "Zo zijn jullie weer thuis?" lach ik en ga tussen Koen en Raoul zitten. "Nou dat is niet eerlijk." zegt Robbie. "Ja jullie zijn nog geen 10 minuten thuis en gelijk al aan de bier." zeg ik "Britt jij ook?" vraagt Milo die in de keuken staat. "Oh ja ik zie geen reden waarom niet." zegt Britt die naast Matthy is gaan zitten.

"Moet jij ook wat Prinsesje?" vraagt Milo. "Oh uhm ik pak zo zelf wel dank je." zeg ik. "Oke." zegt Milo en ik hoor dat hij twee biertjes open maakt. Dan komt ie weer terug naar de woonkamer en geeft Britt haar flesje. "Proost, op weer thuis zijn." zegt Britt. "Eindelijk van die jongens af." maakt ze af. "Je hoeft ook niet bij me te slapen." zegt Raoul waardoor we moeten lachen. "Oke oke sorry." zegt ze en ze neemt een slok. Het is wel lekker hoor, weer thuis zijn, of ja thuis, maar in Nederland te zijn. Ik sta op en loop naar de kast. "Is er uberhaupt nog iets van sinas?" vraag ik als ik een glas pak. "Geen idee, moet je even in de koelkast kijken." zegt Raoul.

Ik loop naar de koelkast en trek hem open, er komt gelijk een misselijkmakende geur uit. "Oh mijn god." zeg ik. "Wat?" "Jullie hebben niet de koelkast soort van leeg gemaakt voordat we op vakantie gingen of wel?" "Ik ben bang van niet nee." zegt Matthy. "Dat is behoorlijk te ruiken." "Mijn god Tessa doe je benen is dicht." zegt Milo. Ik hap naar adem. "Milo!" roep ik en duw de koelkast dicht, ik loop de keuken uit en ga bij de eettafel staan en kijk hem aan. Iedereen ligt in een deuk. "Heb je ze nou nog open?" vraagt ie. Ik kijk hem 'boos' aan. "Die vrienden van je moeten hun tyfus koelkast opruimen." zeg ik.