Angielski Na Celujący

20

   Obudziłam się cała zmarznięta. Przykrywałam się jak mogłam, aby było mi cieplej, ale niestety to nic nie pomogło. Czuję za sobą jak Bellamy przekręca się na bok, a chwilę później jego ręka oplata mnie w tali i przyciąga do siebie. JEGO RĘKA OPLATA MNIE W TALI I PRZYCIĄGA DO SIEBIE. Czy ja znowu śnię? Boże, czemu? Ale czy we śnie wiedziałabym, że teraz śpię? Jest dużo osób, które wiedzą, że śpią i nawet potrafią kierować tym snem, ale to mnie zaczyna teraz przerażać. Czemu nie może mi się śnić coś innego? 

- Jesteś rozpalona. - odwrócił mnie na plecy i dopiero teraz zauważyłam jak blisko niego jestem. Za blisko. Od razu zaczęło mi się robić duszno i nawet nie byłam w stanie się poruszyć. Sama nie wiem, czy przez brak sił, czy z jego obecności. Oddzielało nas niecałe pięć centymetrów, przez co czułam jego oddech na swoich policzkach. Wydawał się taki chłodny i kojący. Niestety nie zarejestrowałam tego co mi powiedział. 

- Hmm? - mruknęłam.

- Mówię, że masz gorączkę. I cała się trzęsiesz, chodź tu do mnie. 

   Jeszcze mocniej mnie chwycił i całkiem przyciągnął do siebie. Nosem dotykałam jego klatki piersiowej (która niestety, albo na szczęście, była za koszulką) i czerpałam od niego ciepło, wdychając przy tym jego zapach. Przez chwilę nie wiedziałam co mam zrobić, ponieważ jego ruch mnie zdezorientował, ale po chwili stwierdziłam "walić to" i wtuliłam się w niego. Jeśli ma być to moja ostatnia okazja na taką bliskość z nim, to będę korzystać. 

- Gdzieś ty się tak przeziębiła? - spytał łagodnie

- Nie wiem... 

- Staraj się jeszcze zasnąć, jest ledwo po czwartej, dobrze? 

- Mhm... - wdychałam jego zapach i coraz bardziej stawałam się śpiąca. 

   Chwilę przez zaśnięciem czułam, jak delikatnie głaszcze mnie po głowie. Ułożyłam się wygodniej i pozwoliłam, aby całe skrępowanie jego osobą mnie opuściło, a kontrolę przejęło przyjemne uczucie bliskości i bezpieczeństwa. Takiej opieki, której już dawno nie miałam. Z tą różnicą, że ta jest w pewien sposób wyjątkowa, a przynajmniej tak mi się wydaje. 

                                        ********

    Ostatnie trzy dni wycieczki spędziłam chora w łóżku Bellamy'ego. Czułam się już o wiele lepiej, ale nauczyciel wolał nie ryzykować, że się bardziej przeziębię, albo jeszcze gorzej - czy nie zarażę innych. Na szczęście z braćmi mogłam się widywać, więc zawsze w porze poobiedniej przychodzili i opowiadali mi, co się u nich wyprawia, a co mnie omija. I na szczęście przynieśli mi moje rzeczy z pokoju. 

    Dopiero w dzień wyjazdu mogłam wstać z łóżka i spakować się. Wyruszyliśmy chwile po zachodzie Słońca. Ale nawet w autokarze nie mogłam pobyć wśród rówieśników. A przynajmniej nie na tyle blisko, jak chciałam. Znowu całą podróż spędziłam siedząc obok Adriana, ale tym razem na środku autokaru i od strony szyby. Z jednej strony fajnie, ale z drugiej jednak jestem trochę na niego zła. Jednak coś czuję, że nie skończy się to dla mnie dobrze. Już teraz mogę zauważyć przelotne spojrzenia dziewczyn w moją stronę i jasno mogę stwierdzić, że nie są one współczujące choroby. Natomiast jest plus mojego odosobnienia od reszty - mam z kim porozmawiać. Nawet w kilku zdaniach ale zawsze to coś. 

    Wyciągnęłam koc z torby i przykryłam się nim, aż po szyje. Mimo tego, że polepszył się mój stan, to cały czas jest mi zimno. Jak to zawsze bywa, na początku był jeden wielki hałas w autokarze, a nauczyciele nie potrafili temu zapobiec, więc z rezygnacją zaprzestali swoich daremnych działań. A Bellamy nawet nie zaczął nikogo uciszać. Po prostu sobie siedział i przeglądał coś w telefonie. Ja natomiast wpatrywałam się w krajobraz za oknem, który coraz bardziej stawał się zalewany mrokiem.
Przykryłam się jeszcze bardziej kocem i zamknęłam oczy.

- Jak się czujesz? - spytał nie odrywając wzroku od telefonu.

- Dobrze, dziękuję. - odpowiedziałam cicho. 

- Zmęczona? 

- Trochę. 

- To się na mnie oprzyj, będzie ci wygodniej zasnąć. - spojrzałam na niego zdziwiona. Jakby w jego pokoju mogłam się do niego przytulić, ponieważ nie było tam nikogo obcego. I to mogło zostać tylko pomiędzy naszą dwójką. A autokar pełen uczniów nie jest miejscem prywatnym, tylko publicznym i wszyscy nas mogą widzieć. A tedy oboje będziemy mieć problemy. 

- Nie, dziękuję. Tak jest mi wygodnie. - uśmiechnęłam się blado i z powrotem zamknęłam oczy, starając się wygodniej ułożyć. Bellamy spojrzał tylko na mnie przez chwilę, jakby zdał sobie sprawę z tego co powiedział, ale też z jego nienagannym spokojem i wrócił do przeglądania rzeczy w telefonie. 

   Jak mam być szczera, to najchętniej usiadłabym mu na kolanach i się w niego wtuliła, albo jakbyśmy byli w łóżku, to przytuliła się i czerpała od niego ciepło. Ale z racji tego, że jesteśmy w takim, a nie innym miejscu, to muszę się powstrzymać. 

   Jechaliśmy już jakiś czas i nawet nie zauważyłam kiedy zasnęłam. Czułam jedynie jak robi mi się cieplej i wygodniej, a wokół przyjemny zapach. Obudziłam się wraz ze wschodem Słońca i z pół otwartych powiek patrzyłam na jeszcze delikatne promienie wschodzącej gwiazdy. Nie wiem dlaczego, ale wiem przez kogo, czułam się wtedy tak cudownie, bezpiecznie i chętnie. Jego ciepła dłoń gładziła mnie po ranieniu, a oddech łaskotał policzek. Zamknęłam oczy i wsłuchiwałam się cały czas w bicie jego serca. 

********

- Nie wiem jak ty, ale ta cała Bella zaczyna działać mi na nerwach. Nie dość, że w szkole po lekcjach spędza z Bellamy'm dużo czasu, to jeszcze na wycieczce musiała sprawić, aby kilka dni spędzić u niego w łóżku. Ciekawe ile razy to niewiniątko się do niego kleiło. - stwierdziła Margaret do Emily. 

- Mnie też, jeszcze chwila, a omota go sobie wokół palca. Kto by pomyślał, że taka... taka... (nawet nie wiem jak ją określić) jest zdolna do takich igraszek z facetami. I to starszymi! - odpowiedziała Emily.

- Starsi czy rówieśnicy to bez różnicy. Ale, że taki przystojnych sobie zagarnia. - sprostowała  Margaret. 

- Tak. 

- Trzeba będzie coś z tym zrobić. Przypomnieć tej Szarej Myszce, gdzie jej miejsce i pilnowanie, aby tam została. A wtedy Bellamy będzie mój. - spojrzała na przyjaciółkę - A jak ci idzie ze Słonikiem Benem? 

- Szkoda gadać, cały czas jest zamyślony i nieobecny. A jak już jakoś gadamy, to mówi, że chce do TEJ. - wskazała głową na Bellę, siedzącą cztery miejsca przed nimi po prawej, gdzie obie siedziały po lewej. 

- Kurwa, stara! Załatwiłam ci ich rozstanie, a ty miałaś jedynie go pocieszać i w sobie rozkochać. Czy to takie trudne?! - oburzyła się blondyna. 

- N-nie, ale wiesz, ze ja nie umiem. - starała się bronić Emyli. 

- Jak ta wywłoka umie omotać Bellamy'ego, który jest najbardziej hot, a za razem zimnym facetem z zasadami, to tobie uda się wyrwać pieprzonego chłoptasia! - syknęła szeptem, ale bardzo ostrym i zezłoszczonym tonem. Dziewczyna jedynie skinęła głowa na potwierdzenie i obie wróciły do przeglądania telefonu. 

  Natomiast podczas całej rozmowy dziewczyn Jassice przestała działać jedna słuchawka i podczas naprawiania jej, przy okazji przysłuchiwała się konwersacji dziewczyn. Rzuciła na nich dwa razy okiem niedowierzając, ale i będąc w wielkim zaciekawieniu.